Forced (MAFIA) MINSUNG

💌(35)

Kalktığımda Jeongin  yanımda oturuyordu endişelendiği her halinden belli bi kaç kere gelip sırtımı sıvazladı düzgün uyuyamadığım için fark etmiştim, doğrulup oturdum yapacak hiç bir şeyim yoktu çok boş hissediyorum

Jeongin; günaydın

Jisung; günaydın

Jeongin; daha iyi misin

Garip hissediyorum ruhum alınmış gibi bu kadar kısa bi süreli bi ilişkinin bu şekilde etkileyebileceğini kim tahmin ederdi ki, sabah kalktığıma yanımda birinin olmasını beklemek ya da salak saçma iş hakkında bi ton sorun dinlemek bu saçma davranışların bile eksikliği çok sertti ki gerçekliğin tokatı gibiydi elimden gelen hiç bir şey yok alışana kadar her saniye gerçekliğin artık hiç birinin geri dönemeyeceğini hatırlatması dışında

Jeongin; aç mısın

Jeonginin konuşmasıyla kendime geldim, düşündükçe kara delik gibi düşüncelerim beni içine çekiyor

Jisung; saat kaç

Jeongin; 4 falan

Jisung; uyumuşum baya

Uyumamıştım sürekli nefesim kesilerek uyanmıştım başım bile bu yüzden çatlayacak gibi ağrıyor

Jisung; başım

Jeongin; ilaç ister misin

Jisung; yok geçer şimdi

Bakışından belliydi Jeonginde benim bu halime üzülüyor, uyarmıştı her şeyi bağırarak söylemişti ama deli saçması bi fantezinin içinde kaybolmuştum şimdi o fantezi balonu patladı ve tek etkilenende benim

Jisung; işine gitmiyor musun

Jeongin; izin aldım

Jisung; benim yüzümden mi

Jeongin; dünya etrafında dönmüyor

Hiç enerjim yoktu ama gülerek söylediği için sahte güldüm görünce keyfi yerine gelmişti

Jeongin; ne yapmak istersin

Jisung; bilmiyorum

Kalkıp dolaba yürürdü açıp iki tane battaniye çıkardı alıp salona gitti geri döndüğüne elimden salona sürükledi, koltuğu balkona bakıyordu soğuk olmasına rağmen balkon kalışını açış battaniyelere sarılıp dışarıyı izlemeye başladık

Düşündükçe karnıma kramp giriyor konuşmak yetine aniden niye böyle kestirip attı ki benim bilmediğim ne olmuştu aklım almıyor bi anda nasıl tamamen buzdan biri oldu, bi anda herkese iyi davranan sıcak kanlı Minho gitti yerine o herkesin kaçtığı soğuk duygusuz düşüncesiz Minho geldi gözümü açıp kapamamla değişti, o her gün karşımda durup her anımda yanımda durarak adamdan eser yoktu

İster istemez ağlıyordum vücudum benden alakasız hareket ediyor sanki vücudumun içinde başka biri daha varmış gibi, benim kontrol edemediğim asla görmediğim benden nefret eden biriyle aynı bedene hapsolmuş gibiyim.

Halime gülmeye başladım gözlerimi silip

Jeongin; iyi misin

Jisung; 5 parasız, evsiz ve işsizim en kötüsü ailem yok oldu kimsem kalmadı

İçimdeki sinirle karışık hüzün içten içe beni iyiyim yok edecek gibi, kendimi ağlarken kaybediyorum tutamıyorum kendimi