💖 ဦးရဲ့အချစ်ကွန်ရက်💖
Piece_12
"မနေ့ကတစ်နေကုန်း အိပ်ထားလို့မျက်စိကြောင်ပြီး တစ်ညလုံး အိပ်မရလို့ အစောကြီးနိုးလာလေသည်။
"နိုးနိုးချင်း ကုတင်ပေါ်ကနေ ထလိုက်ပြီးတာနဲ့ ခြင်ထောင်ကို ခေါက်တင်လိုက်တော့သည်။ စောင်ကိုခေါက်အိပ်ရာကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်လုပ်လိုက်ရတော့သည်။ပြီးသွားမှ မှန်တင်ခုံအပုလေး၏အနားမှာထိုင်ကာ ဆံပင်တွေကို စည်းနှောင်ပြီးမှ အိပ်ခန်းထဲကနေအောက်ထပ်ကို ဆင်းလာလိုက်တော့သည်။
"ချယ်အောက်ကိုဆင်လာ၍။ ရေချိုးခန်းလိုထင်ရတဲ့ အထဲကိုဝင်လိုက်တော့ အန်တီကြီးနဲ့တွေ့တာဖြစ်သည်။"ဒေါ်ကြင် မျက်နှာသစ်ပြီး။ အထွက် သမီးလေးကိုတွေ့၏။
"သမီးလေ နိုးပြီးလား ဒီမယ် သမီးလေးအတွက်သွားတိုက်တံလေ ဒီရေခန်းထဲမှာပဲ။ မျက်နှာသစ်နော် ဆပ်ပြာလဲရှိတယ်။ သစ်လိုက်နော် ပြီးရင် မနက်စာစားရမယ်။ အရှေ့က ကွပ်ပြစ်ကိုလာခဲ့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"မေမေမနက်စာသွာပြင်လိုက်ဦးမယ် လာခဲ့တော့နော်"
"သမီးလေကိုပြောပြီးတာနဲ့ အိမ်ဘက်ကို ဒေါ်ကြင်ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
"ချယ်လက်ထဲလာပေတဲ့ သွားတိုက် တံအသစ်ကို ဖောက်ပြီးသွားတိုက်ဆေးထည့်ကာ တိုက်လိုက်တော့သည်။
"မျက်နှာလေးကို ရေသုတ်ပြီးလို တဘတ်ခလေကိုကိုင်လျင်နဲ့ အိမ်ရှေ့ကကွပ်ပြစ်လို နေရာကိုလျှောက်လိုက်တော့သည်။
"လာသမီးမနက်စာစားမယ်"
"ချယ် ကွယ်ပြစ်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ စားပွဲခုံပေါ်က တိုဖူးနွေးကိုစားနေတာကို အန်တီကြီးကပြုံး၍ကြည့်လာနေသည်။
"ချယ်ကို အရမ်းတွေ ဂရုစိုက် နေတာမလို့ချယ်စိတ်ထဲ နွေးထွေး တယ်လို့ခံစားရတာမလို့ပင်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်မမှတ်မိခင်အထိပဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်မမှိတ်လာလျင်လည်း။ အန်တီနဲ့ဦးလေတိုအပေါ်ကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်နေရမယ်လို့တွေးထာလိုက်တော့သည်။
"ဒေါ်ကြင် ချက်ပေးတဲ့ တိုဖူးနွေးကိုအားရပါရစားနေတဲ့ ခလေမလေက တကယ်ကိုချစ်စရာကောင်းလွန်းတာပါ။ ဂါဝန်လေနဲ့ ဆံပင်တွေကိုလဲအပြောင်သိမ်းပြီး။ လူကြီးရုပ်ပုံစံဖြစ်နေပေမဲ့ မျက်နှာလေကတကယ်ကိုချစ်မွှေးကိုပါတဲ့မျက်နှာမျိုးလေမလို့ တွေ့တွေ့ခြင်းတုန်းကတည်းက ချစ်လွန်လို ဒေါကြင်သမီးအဖြစ်မွေးစာဖို့ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။
