My Brother Fiancee GXG (Freenbecky) #Story 2

C-34

This chapter is for you @lyn_030 lol Tama ba? Sorry sa late update. Sa nagrereklamo na plan nila e delete yung story sa library nila? I don't fucking care! Seriously?! Kaya ko e delete yung story ko, if gugustuhin ko.

CHAPTER 34

Tatlong lingo nalang ikakasal na ako, pero yung isip ko nasa kambal.

Ano bang pagsubok ito?

"Are you oky, hon? Kanina kapa wala sa sarili. Pagod kana ba? hindi pa tayo tapos sa pag check ng venue tapos yung fitting ng gown mo."

"Pwede ba ibukas nalang natin yung venue? Nahihilo na kasi ako." excuse ko nalang dito.

Nakita ko pa ang pagbuntong hininga niya sa sinabi ko.

"Oky, Hon. Dito ka muna kakausapin ko lang yung wedding planner na reschedule nalang yung fitting ng wedding dress mo."

-----

Inuwi na ako ni aki sa condo ko siya naman diretso na pumunta sa company nila.

Hindi ko akalain sa ikling panahon nakasama ko yung dalawa parang naging kulang na yung araw ko.

I feel incomplete.

Miss ko na yung kambal.

Pipikit na sana ako kasi parang kumikirot na yung ugat ko sa utak ko ng biglang nag ring yung phone ko na agad ko inabot.

Ring.....

Unregistered number

Who the fuck is this?

Sasagutin or hindi?

Nag desisyun nalang ako e receive yung call.

"Hello?"

" Becca?"

" Kuya? How did you get my number?"

"Importante ba yun? Mon, Seriously need you right now, becaa!!!" Hindi ko ma explain na dahilan bigla ako kinabahan.

" What happen?!"

" St. Luke hospital doon nalang tayo magkita."

" But.." Alanganin na sagot ko.

" what the hell! I swear to god, becccca! Kapag natiis mo pa yung anak mo, Ako na mismo ang lalayu sa kanila sayo!"

Napapikit nalang ako sa sinabi ng kuya ko at daling dali lumabas ng condo.

----

"Why are you here?!" Isang malamig na tanung galing kan earth yung nag welcome sa akin.

"Where is mon, earth?!" Napansin ko yung paglapit ng mga guard sa bandang saan ako, pero agad ko hinawakan yung anak ko sa mukha para pakalmahin.

" Shhh! It's oky. Nandito ako para sayo at sa kapatid mo, oky?"

" I don't understand you.Why you keep bothering us? If you always choose to leave us?" He said softly.

Parang piniga yung puso ko sa tanung ni earth. I know, i know mali ako.

Paano ko kayo pipiliin? kung may napili na ako para sa sarili ko.

Pinunasan ko yung mga luha na lumalabas sa mata niya.

"I'm sorry." Sagot ko dito.

"Why you keep rejecting us? Why mom?" Hindi ko mapigilan mapayuko sa sinabi ni earth.

"hindi mo maintindihan masyado kapang bata."

"Mon, need you. I don't want you to hurt us, But still mon need you. Ikaw lang yung nagpabalik ng ngiti niya pagkatapos niya...." Hindi natuloy ang sasabihin sana ni earth at bigla nalang ito umiwas ng tingin.

Agad ko rin nilingon yung taong kanina pa nasa likod namin.

Freen and kuya enrique

"Becca?" Si freen tahimik lang nasa kilid habang nakatingin sa akin.

" where is mon?"

-----

"Love? What happen?" parang pinipiga yung puso ko sa situation ni mon ngayun nakahiga sa hospital bed.

Bakit ang dami niyang pasa?

What the hell!

"Pinapabayaan mo ba si moon, freen?!"

"Beccca?!!! What the hell! Watch your words!"

"Fuck?!! Bakit ang daming pasa ng bata?!!!"

"Enough!" sigaw ng kuya ko sa akin, pero si freen kalamado lang nakatingin sa akin.

"Naglayas ang bata kasi hinihanap ka, bakit mo sinabi na babalik ka paro hindi na pala?! Seriously becca?!"

"Whut?! Ang dami niyong body guard na isahan kaya ng bata! Seriously, freen?!"

"Shut up, becca! Lahat sinisisi mo kan freen! Ikaw ba walang mali?! Bakit ganyan ka?"

" Ano ba gusto niyo piliiin ko yung kambal tapos itatapon ko lahat ng amin ni akii??! Ano kuya kayo nagsimula nito kayo ni freen! Ngayun sa tingin niyo hindi ako nahihirapan e let go yung kambal! Masakit! Putang ina! Pero wala eh!"

"Mom? Nag-aaway ba kayo?" Agad naman kami kumalma lahat sa pagtawag ni mon sa amin.

Agad ko nilapitan ang bata at hinalikan sa labi.

"I'm sorry." Mahinang sabi ko dito.

Tanging pilit na ngiti lang niya ang sinukli niya sa akin.

"It's oky. I will always forgive you mom, whatever happen." She said softly, pero kita ko pa ang panghihina nito.

"Do you need something?"

"No, mom. I'm oky. Can you please not leave us? I heard kuya earth crying because of you. He don't want you to leave us."

Napatingin naman ako sa banda saan si freen na agad umiwas ng tingin. Si kuya naman iniwan na kami.

"First time ko narinig siya nag pray kan god na wag ka umalis at sana piliin mo kami." Hindi ko mapigilan yumuko at pinipigilan ang sarili ko para hindi umiyak.

"but as her sister mom, i told him to let you go, love means to let go. I want you to be happy. I'm sorry, if you need to feel this." Hindi ko mapigilan na hindi masaktan at umiyak.

I'm sorry mon

This is Pain?

"I'm sorry, baby." Mahinang sabi ko dito.

"Mama, Always reminding us love is letting people you love to be happy, I want you to be happy. Maybe, I'm so young to understand right now what is the real meaning about that. But right now i want you to be happy mom. If you choose not to be with us, its oky as long as masaya ka."

Hindi ko mapigilan tumingin kan freen na until now umiiwas parin ng tingin.

"How can you say that?"Mahinang sabi ko dito.

"Love is not selfish, mom. I love you, i choose your happiness."

Maysasabihin pa sana ako ng biglang nagsalita si freen sa likod namin.

"Baby, You need to rest na." Agad rin ako tumayo ang tagong pinahid yung luha ko.

-----

Tulog na si mon kaya nag desisyun ako na lumabas para puntahan si freen.

"Can we talk?" tanung ko dito.

"About what?"

"Everything."

"For what? Para saan rebecca?" seryosong tanung niya sa akin.

"Para sa anak natin."

TBC....