My Brother Fiancee GXG (Freenbecky) #Story 2

C-37

Note: Guys, Be careful what you wish for.

Dear,

My unholy readers, Stay calm.

CHAPTER 37

Nagkulong ako buong araw sa condo sa sakit ng ulo ko mas pinili ko nalang hindi lumabas.

Bumalik lang ako ng pinas dahil sa kanila tapos, parang mawawala rin yung sacrifice ko.

Ilang araw na rin ako tintawagan ni aki about sa kasal namin until now kahit isa sa tawag niya wala akong sinagot.

Paano ko sasabihin sa taong naghintay sa akin ng ilang tao na ayoko na, paano niya yung tatangapin?

Pupunta sana ang kusina ng bigla nag ring ang doorbell ko.

Nagulat ako, sinong bibisita sa akin sa ganitung oras?

Dali dali ko sinilip sa labas, kung sino yung bisita ko sa ganitung oras 12 am, seriously? Nasa england pa si aki kaya sure ako hindi siya.

"Mon?"Bulong ko sa sarili ko. Dali dali ko binuksan ang pintuan at sinalubong ng yakap ang anak ko.

"Bakit nandito ka, love?" Umiiyak ito sa akin habang niyayakap ako. "Mom? Can i stay here? Can we play lego, again? I want to be with you." She said softly her baby voice can easily melt my heart.

"Wait. Tumakas ka naman sa mom, mo? Hindi mo dapat ginawa yun mon." Tumingin lang ito sa akin, pansin ko rin ang pagpayat nito agad ko inangat yung suot niya para makita kung nandoon pa yung mga pasa, pero parang nubuhusan ako ng malamig na tubig na mas dumami ito.

"Love? Are you oky?" I ask her. Ayoko man isipin pero may idea na ako. Fuck! Parang gusto umiyak wag naman sana.

"Don't worry about the violet things on my body, the doctor said it will be oky soon, mom. " her cute little voice.

Hindi ako nagsalita tumingin lang ako dito.

"Look, Lego? Can we play, again?" Her cute demanding voice.

"Of course."

------

Pagkatapos namin mabuo yung flower na lego hindi ko maiwasan at maluha sa anak ko nakakandong ngayun sa akin habang natutulog.

Ewan ko ba ang daming sleeping position, pero gusto niya ganito.

"Mom, I love you. I want to be with you forever." Mahinang sabi nito. Nag sleeping talk ba baby ko?

"I'm sorry, love." mahinang sabi ko dito at hinalikan ito sa noo.

Dahan dahan ko tinayo ang sarili ko para malagay sa confortable na kama yung anak ko.

Nalagay ko na ito inayus ko yung mga nakaharang na buhok sa mukha niya.

"I'm sorry, love." bakit hindi ko mapigilan ang sarili ko maiyak? Heck! Wag naman sana. Oh, please?! Hindi pa ako nakabawi sa mga anak ko.

Tatabihan ko sana ang anak ko ng biglang may malakas na ingay galing sa labas.

Dali dali ko ito pinuntahan at silipin, kung sino yun?

"Freen?!"

Dali dali ko ito binuksan at isang malakas na sampal ang sumalubong sa akin.

"Heck!" Napaghawak pa ako sa mukha sa lakas ng impact ng ginawa niya.

"Where is my daughter, rebecca?!!" Galit na sigaw nito sa akin.

"Correction! Our daughter!" sabi ko dito. Ang sakit ng sampal ramdam ko parin.