Beste
“Emin misin?” dedi komiser Mehmet.
“Evet! Annemi en son beş yaşımda görmüş olsam da onu tanırım!”
“Umrumda değil!” diye bağırdı babam. “Size bir şey olmasın yeter!”
Komiser kolumdaki izleri incelerken babamın bu lafı üzerine dönüp babama baktı. “Bizim görevimiz hayat kurtarmak! Hayat feda etmek değil.”
“O bizim annemiz baba!” dedim.
“Bizi terk eden kadın!” dedi Batu ama üzgün hem de benden daha çok üzgün olduğu her halinden belliydi. Elini beline koymuş volta atıyordu.
“Bu pislik benimle alakalı değil! Kesin orada birilerine bulaştı. Ya da burada, bilmiyorum ama eminim ki bunun ucunda o kadın var!”
“Almanya’da ne iş yapıyordu?” diye sordu Mehmet. Babamın anında yüzü düştü.
“Bir kulüpte çalışıyormuş. Annesi söyledi. Bir… striptiz kulübü!”
Batu ile aynı anda “NE” diye bağırdık. Buna inanamıyordum. Annemiz para için vücudunu mu gösteriyordu. Bu çok… iğrençti.
“Benim hava almam gerekiyor!” dedi Batu ama babam kolundan tuttu. “Bırak baba!”
“Gidemezsin. Bu hayatta önemsediğim tek şey sensin. Anladın mı? O kadın her ne halta bulaştıysa seni o işin içine sokamayacak. Buna izin vermeyeceğim. O yüzden otur ve yanımda ol.”
Babamın bu cümlesini duymamazlıktan gelerek ayağa kalktım. “Şimdi ne yapacağız peki? Evde hapis mi kalacağız.”
“Ne zaman bir çıkış kapısı bulsak bir labirentin içine daha hapsoluyoruz.” Dedi Mehmet. “Şüphelenip sorguladığımız tam beş kişi vardı ama hepsi boş çıktı. Elimizde hiçbir şey yok.”
Cama doğru yürümeye başladım. Ellerimi arka ceplerime soktum ve alnımı cama yasladım. Annemin ölmesini istemiyordum. O bizi her ne kadar istemese de ben onu seviyordum. emindim ki Batu’da seviyordu. Birden dönüp düşünmeden aklıma gelen ilk şeyi söyledim.
YOU ARE READING
Hayatı Başa Sar!(Büyük Sırlar Serisi III)
Romanceİnsanların beni terk etme gibi bir huyu vardı. Ne kadar tuhaf, değil mi? tam kendinize güveniniz geldiğinde bir yıkımla tekrar en dibe girmek ne kadar acı dolu, değil mi? İşte şuanda böyleydim. Yine kuyunun en dibine batmıştım ama bu sefer hiç çıkac...
