Beste
Labirent gibi olan pasaj diye tahmin ettiğim karanlık yerde bir çıkış yolu ararken korkuyla titriyordum. Bu korku kendim için duyduğum korku değildi. Arda içindi. O dışarılarda bir yerlerdeydi ve ne durumda olduğunu bilmiyordum. Cebimden telefonumu çıkarıp telefon çekiyor mu diye baktım. Şükürler olsun ki iki çubuk vardı. Hemen abimi aradın. İki kere çaldı ve ardından hemen açıldı.
“İyi misiniz?”
“Abi!” dedim ağlayarak. “Arda ile ayrıldık. Beni bir yere soktu ama kendisi nerede bilmiyorum. Siz otoparkta mısınız?”
“Bir saniye sakin ol ve tekrar söyle. Otoparka girmek üzereyiz. Neler oluyor?”
Etrafa bakındım ve yürümeye devam ettim. “Arda ile çıkmaz sokağa girince açık bir kepenk bulduk. Benim geçmemi sağladı ama sonra kepenk sıkıştı. O dışarıda kaldı. Bende şimdi bu karanlık yerden çıkmaya çalışıyorum.”
Abim derin bir nefes aldı ve olanları Yasin ile Naz’a aktardı. “Sakin ol. Etrafa iyice bak. Panik yapma. Arda zeki çocuktur ve bir çıkış yolu bulur.”
“Tamam.” Dedim ona inanmak isteyerek ama hala panik içinde yüzerek. İlk sağ koridora sonra da sol koridora döndüm ve karşıma yukarıya çıkan bir merdiven çıktı. Oradan çıkıp etrafa bakındım. “Bir pencere buldum.” Dedim abime.
“Tamam.” Dedi abim sakince. “Mesafesi kısaysa atlayabilirsin.”
“Tamam. Telefonu kapatma.” Dedim ve telefonu cebime geri tıktım. Pencereyi açmaya çalıştım ama pastan dolayı sıkışmış olmalıydı. Bir ayağımı cama dayayıp var gücümle camı kendime doğru çektim ve cam açılırken bende geriye doğru resmen uçtum. Acıyla yüzümü buruşturarak ayağa kalktım ve cama doğru tekrar yaklaştım. Aşağıda temizlik malzemeleri vardı ama o kadar da yüksek değildi en fazla iki buçuk metre olmalıydı. Cebimden telefonu çıkarıp kulağıma götürdüm. “Tamam. Buradan atlayabilirim. Siz otoparka vardınız mı?”
“Evet. Şimdi içeriye gireceğiz. Ama arkamızda takip edenin olup olmadığını kontrol ediyoruz.”
“Abi. Arda oraya gelirse bana haber ver lütfen.”
“Merak etme, Meleğim. Veririm.” Telefonu kapatıp cebime soktum ve pencereye tırmanıp ters döndüm. Pervaza tutunarak ayaklarımı aşağıya sallandırdım ve kendimi bıraktım. Pazarın arkasında olduğumu fark edince kalabalığın arasına girdim ve normal davranmaya özen göstererek yürümeye başladım.
YOU ARE READING
Hayatı Başa Sar!(Büyük Sırlar Serisi III)
Romanceİnsanların beni terk etme gibi bir huyu vardı. Ne kadar tuhaf, değil mi? tam kendinize güveniniz geldiğinde bir yıkımla tekrar en dibe girmek ne kadar acı dolu, değil mi? İşte şuanda böyleydim. Yine kuyunun en dibine batmıştım ama bu sefer hiç çıkac...
