Arslanoğulları

31.BÖLÜM

Ayyy helllöö bebeişlerim🥳🥳

Nasılsınız bakem??? Şöyle bir halinizi hatrınızı sorayım. Valla ben iyiyim hatta baya iyiyim. Tempolu geçiyor günlerim ama iyiyim gene de.

Umarım bölümü beğenirsiniz. Aslında bölüm hazırdı saha önce atacaktım ama ben çok kötü hasta olduğum için 1 haftadır yatakta yatıyordum. Sonra dersler falan derken aklımdan çıkmış 🤪

Daha doğrusu atmışım diye kalmış aklımda. Dedim bunlar hiç yorum atmıyor da noliyır.😝😝

Neyse tamam boşverin. Şimdi bunu. Siz bölümü okuyun.

YORUM+OY UNUTMAYIN BEN BEN SİZİN BU YORUMLARINIZLA DAHA MUTLU VE ENERJİK BİR YAZAR OLUYORUM. 🥰🥰

Keyifli okumaalarrrr....

🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

Kulağımda kulaklıkla gözlerim kapalı müzik dinlerken yanımda hissettim dolulukla gözümü açtım. Alparslan Bey idi. Hemen yerimde toplanıp elimde duran telefonumdan saate baktım. 17.12 'yi gösteriyor.

"Siz ne zaman geldiniz ?"diyip suratına baktım.  Ardından ayakta duran abi tayfasına.

"Oldu biraz."dedi Lodos.

"Çok güzel duruyordun kıyamadık dokunmaya."diyen Anıl'a gülümsedim.

"Mert seni merak etmiş . Aramış ama ulaşamamış. Telefonun sessizdeydi galiba."dedi Alparslan Bey.

Hemen telefonumu açıp aramalara girdim.  "Aa farketmedim de hiç. Ben ararım onu şimdi."

"Yengem çok mu kötüydü ."diye soran Demir'e baktım.

"Evet."dedim. "Her şey  bir anda gelişti . Ben de ne olduğunu anlamadım. Üzüldüm . Sevdiğin birini kaybetmek kötü birşey . Özellikle de evladını. İyi ki dedemin bütün kötülüklerine rağmen bana birşey olmamış. Annem kaldıramazdı."diye istemsizce mırıldandım.  "Amcam odadan çıktı  mı bir baksaydım Zeynep ablaya."

Lodos boğazını temizleyip. "Yok."dedi.

Kaşlarımı çattım istemsizce. Ne kadar çok sorularıma cevap verdi böyle.

"Cimcime abime niye öyle baktın."diye Toprak abiye baktım.

"Normalde susmamı bekler ama şimdi benimle diyalog kurdu da ona şey yaptım."diye saçma bir şekilde kendimi açıkladım.

Alparslan Bey ayağa kalktı. "Hadi kalk gidiyoruz ."dedi bana bakarak.

"Nereye gidiyoruz baba?"diyen Baran'a döndü.

"Biz kızımla gidiyoruz sizde evde kalın."dedi.

"Biz napıcaz evde bizde gelelim ."dedi Anıl.

"Oğlum kızımla tek takılmak istiyorum belki . Size noluyor ?!"

"Birşey demiyor çocuklar sadece gelelim diyor."dedi Lodos.

"Bende gelemezsiniz diyorum . Hadi bakalım eşşek sıpaları. Sen de kalk bakalım."diyip elimden tutup beni kaldırdı. O kadar hızlı hareket ediyordu ki çantamı alma fırsatı bulamadım.

"Çantam."dedim.

"Boşver çantayı ."diyip açtığı kapıdan beni içeri oturturdu. Kendisi de koltuğa oturup arabayı çalıştırdı. Bana dönüp gülümsedi .

"Seni çok güzel bir yere götüreceğim."

"Ama Zeynep abla amcam onlar bu haldeyken nasıl gideceğizki."dedim.

Buruk bir şekilde gülümsedi. "Asıl evde durursak iyi olmayacak."diyip yola çevirdi bakışlarını .

Radyonun sesi açıp yola odaklandı. Bende ayak uydurup başımı cama koydum. Bir anda bu sürpriz nereden çıktı ki şimdi. Bari kötü sonlanmasa. Telefonuma baktım. Gelen mesajlar abimden idi. Ona iyi olduğumu telefonumun sessizde olduğunu belirtip telefonumu kapattım. Biraz da cama kafamı yasladım. 5-10 dakika kadar bir süre sonra araba durunca geldiğimi yere ağzım açıp baktım.