Cehennemin Ortasında

KAYIP PARÇALAR X: ÖFKE

"Bence en iyisi o son beğendiğindi."

"Valla bence de öyle Eylem ama yine de bir kez daha gidip bakayım diyorum."

Eylem ve Derya sohbet ederek Derya'nın odasına girdiklerinde, Derya'nın masasının yanında öylece duran Yavuz'un varlığı şaşırtmıştı iki kadını.

"Aa, Yavuz? Hayatım ne zaman geldin sen, niye aramadın?"

Yavuz gözlerini Derya'ya dikip öylece baktı. Derya kaşlarını çattı.

"Yavuz bir sorun mu var? Kötü bir şey mi oldu?"

Yavuz elinde tuttuğu kağıdı kaldırıp Derya'ya gösterdi, sonra da kağıtta yazanları yüksek sesle okumaya başladı. Sesinin titremesinden ne kadar öfkeli olduğu anlaşılıyordu.

"Seni daha önce de uyardık savcı hanım. Nereye bastığına dikkat et, yoksa ayağın kayabilir."

Derya suçlu bir ifadeyle baktı Yavuz'a. Yavuz derin bir nefes alarak konuştu.

"Ne zaman geldi bu Derya? Daha da önemlisi ne zamandır tehdit mektupları alıyorsun?"

Derya Yavuz'a doğru bir adım attı. "Yavuz, önce bir sakin ol, otur şöyle..."

Yavuz dayanamayıp patladı. "Olmayacağım sakin falan! Ne zamandır geliyor bu tehditler Derya, bana cevap ver!"

Derya söyleyeceği şeyin Yavuz'u daha da öfkelendireceğini bildiği için, çekingen bir ifadeyle yanıtladı.

"İlk not geçen hafta gelmişti buraya. Bu ikinci, sabah evden çıktığımda arabanın sileceğinde buldum."

Yavuz ellerini kaldırarak söylendi. "Ha evi de biliyorlar yani! Harika ya, çok iyi! Peki benim ne zaman haberim olacaktı Derya bu durumdan? Adamlar not yollamayı bırakıp evi taramaya falan karar verdiğinde mi?"

Eylem araya girdi. "Yavuz tamam, sinirlenmeni anlıyorum ama Derya'nın güvenliğini tehlikeye atar mıyız biz sence? Gereken bütün..."

Yavuz'un öfkeli bakışları aniden kendisine dönünce Eylem'in cümlesi yarım kaldı.

"Senin de haberin vardı yani?"

Derya Eylem'e doğru kaşlarını çattı, Eylem özür diler gibi baktı Derya'ya. 

Yavuz alnını ovuşturarak derin bir nefes aldı.

"Başka kim biliyor bunu?"

Derya dudaklarını ısırdı. "Erdem albay..." diye mırıldandı.

Yavuz alayla güldü. "İyiymiş ya, çok iyi. Benim dışımda herkese söylemişsin yani."

Yavuz'un gözlerindeki kırgınlık yaralamıştı Derya'yı.

"Yavuz..." diye söze başladı ona doğru bir adım atarak. Ama Yavuz kendini geri çekti.

"Ben gidiyorum." dedi buz gibi bir ifadeyle.

"Yavuz..."

Yavuz geri dönüp bakmadan odadan çıktı. Derya oflayarak koltuğa çöktü.

"Ben demiştim demek için pek iyi bir zaman değil sanırım," dedi Eylem anlayışlı bir ifadeyle.

Derya kafasını kaldırmadan mırıldandı. "Hayır Eylem, değil."

"Ama sana en baştan Yavuz'a haber vermemiz gerektiğini söylemiştim Derya ya... Böyle öğrenince delirdi adam tabi."

"Of Eylem," diye söylendi Derya. "Baştan söylesek daha mı az delirecekti sanki? Yavuz'u tanımıyormuş gibi konuşuyorsun sen de."

"Seni kaybetmekten korkuyor," dedi Eylem. "Öfkesi bundan, biliyorsun."