"ကိုခန့် "
"ဗျာ တီချယ်"
"ဒို့ မင်းရဲ့ အခန်းထဲမှာပဲ ဆိုတော့ အရမ်းအိုက်လာလို့ အကျီ ခန ချွတ်ထားချင်လို့ ရတယ်မလား "
"ဟု.....ဟုတ် ရပါတယ် တီချယ်"
တီချယ်က ချွေးတွေရွဲနေတဲ့ အကျီ ရင်ဖုံးကို ကြယ်သီး တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ရဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာတင်ထားလိုက်တယ်။
တီချယ့်ရဲ့ ဘော်လီ အသားရောင်လေးက တီချယ့်ရဲ့ နို့ တင်းတင်း ကားကား ကြီးတွေ ကို သယ်ဆောင်ထား တာက တင်းကျပ်ကာ ပေါက်ကွဲမတတ်ပါဘဲ ဗျာ
"ကိုခန့်.....ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ"
"ဟမ်......ဘာမှမကြည့်ပါဘူး တီချယ်"
"မင်း ဒို့ ရဲ့ နို့ အုံတွေ ကို ကြည့်နေတာမလား မင်းအကြည့်တွေ ကို ဒို့သိတယ်နော် မညာနဲ့"
"ဗျာ....."
"ကဲ.....မှန်မှန်ဖြေရင် မင်း အမေနဲ့ ပြန်မတိုင်ဘူး"
"ဟုတ်....တီချယ့်ရဲ့ နို့အုံတွေ ကို ကြည့်မိပါတယ်"
"အွန်း....မင်း မကိုင်ကြည့်ချင်ဘူးလား "
တီချယ့်က ရင်ဘတ်ကိုကော့ကာ မေးလာသော အမေးနဲ့ အကြည့်တွေက အထန်မ ကြီး တစ်ယောက်ရဲ့ ဆာလောင်နေတဲ့ အကြည့်မျိုး
တီချယ်က ဘော်လီချိတ် တစ်ခုချင်းစီ ဖြေညှင်းစွာ ချွတ်ရင်းနဲ့ပဲ သူမရဲ့ အညိုရောင်သန်းနေတဲ့ နို့ သီးခေါင်းလေးတွေကို ကျွန်တော့်ကိုချပြတော့သည်။
" တီချယ်....ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ "
" တီချယ်က မင်းရဲ့ ဆန္ဒကိုဖြည့်စည်းပေးချင်ရုံပါ။ "
" .... "
" ဒို့ရဲ့ နို့တွေကို မင်းမစို့ချင်ဘူးလား "
" .... "
" စိတ်ချပါ ဒီအကြောင်းကို မင်းအမေကိုလဲ ပြန်မပြောပါဘူး ဒို့ နှစ်ယောက်တည်း လျှို့ ဝှက်ထားမယ်လေ "
" အင်း....တီချယ် ကတိပေးလား...."
" အင်း.....ပေးတယ် "
ထိုသို့ ပြောပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် ကျွန်တော့် အခန်းထဲမှာ ဆိုတော့ တီချယ့်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ ခေါ်သွားကာ နို့တွေကို စုတ်တော့သည်။
YOU ARE READING
Guide Teacher
Non-Fictionကျွန်တော် ၈ တန်းတုန်းက တစ်ကယ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်တွေ့ ဆရာမနဲ့ကျွန်တော်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးပါ။
