Pleeggezin (Flikken Maastricht)

11.

Isa had mij een kamertje gegeven zodat ik even kon wennen en op bed liggen. Ik was moe. Ik hoorde Floris Wolfs(de politieman) en Isa tegen elkaar schreeuwen. Ben ik dan niet welkom? Ik zuchtte. Niemand wil mij.. Maar wat doet ik dan fout? De klink ging naar beneden en Isa verscheen.'Je mag gewoon lekker hier blijven hoor, ga maar even slapen, je zult wel moe zijn' ik knikte en kroop onder de dekens. Isa kwam naar mij toen. Bij iedere stap dook ik verder onder de dekens. Isa glimlachte heel lief en gaf mij een kus op mijn voorhoofd.'Slaap lekker Eva.' Dan verliet ze de kamer. Wat was dat nou?

Ik zat op de bank. Ik was boos geworden op Isa omdat ze Eva in huis heeft genomen zinder even iets te zeggen! Ze komt in huis met een getraumatiseerd kind en dan mogen wij heg verder opvoeden! Ik heb geen idee wat ik moet doen.. En hoe ik haar gelukkig zou kunnen maken. Ik hoorde voetstappen en keek om. Isa was in de keuken bezig.'Ik breng Eva niet terug,' zei ze.'Ze is een hartstikke lief en schattig kind. En jij vindt haar ook leuk anders vertelde je niet zo over je dag!' Ik zuchtte.'Het ligt ook niet aan Eva.' Isa draaide zich om en keek mij aan.'Aan mij zeker?!' 'Nee.. Nou.. Je geeft mij ineens een grote verantwoordelijkheid! We moeten ineens voor Een kind gaan zorgen, ies.' 'Jaaa... Maar de eerste 4 jaar zijn toch al om en dus kan ze al naar school en wij gewoon werken!' 'Ja, maar ies , Eva is niet zomaar een kind! Ze heeft veel meegemaakt ik die 6 jaar dat ze hier op de wereld is!' Zei ik.'Weet ik..' Isa liep naar de bank en plofte naast mij meer.'Daarom kunnen wij haar gelukkig maken.. Je wilde toch ook een kind?' 'Jaahaa..' Dit gesprek ging weer over op kinderen hoor! Dat lukte niet bij ons en niemand van ons wist waarom.'Ik weet het Ies.' Ze knikte en keek voor zich uit. Ik schoof naar haar toe en deed een arm om haar heen.'Het is goed zo.' Ze keek om.'Echt?' 'Ja. Eva blijft, en we worden een soort gezinnetje.' Isa vloog mij om mijn nek.