Kaderin Zincirleri

19-)Eternallight Malikane sırları [2] "Beyaz Oda"

Zeta ile birlikte uzun bir süredir yürüyoruz , ve zeta elinde bir ışık küresi oluşturduğu için önümüzdeki herşeyi görebiliyoruz ,evet ben karanlıkta görebilirim ama ışıkta görmek daha iyi .

Neyse.

Uzun bir süredir sessiz olduğumuz için zeta artık dayanamadı ve.

"Luca babama o kapıyı nasıl açıklamayı bekliyorsun? "

Omuz silkinip umursamaz bir tavırla.

"O işi ben hallederim "

Zeta bir süre bana dik dik baktı, sonunda iç çekti ve

"Bu arada burada ne arıyorsun? "

Bakışlarımı zetaya çevirdim ve sonunda

"Bilmiyorum "

Cevabım üzerine zeta yüzünde sanki ,o zaman neden buraya kadar geldin ? Der gibi bana baktı eh onu suçlayamam ama buraya gelmeyi çok istiyorum.

Sonra önümüzdeki demir kapıyı ittirdim ve içeri girdik .

Büyük bir alanda bir çok eski mobilya vardı ve bunların çoğu benim eski eşyalarımdı. Bunu gören zeta kaşlarını çattı ve

"Tüm yolu bunun için mi geldik Luca "

"Bilmiyorum ama babam burada bir şey saklıyor "

Sonra eski eşyaların içinde biraz yol aldık , ve sonunda başka bir kapı önümüze çıktı, ah babamın kapı fantezisi var sanırım .

Sonra kapıyı ittirip girdik ve önümüzde beyaz bir oda çıktı.

-Yudum

Evet bazı hoş olmayan anılar zihnimde yankılandı bu oda Lucasın bir ay kaldığı cehennem.

Demek burası buradaydı.

Benim titreyen ellerimi gören zeta bakışlarını bana çevirdi ve sonunda şunu dedi.

"Luca iyi misin? "

Zetanın nazik ve endişeli sesi zihnimde yankılandı ve

"İyiyim..... Hayır dürüst olmak gerekirse bu odadan çıkmak istiyorum "

Zeta meraklı bakışları ile bana baktı bir cevap istiyor gibiydi.

Bende yavaşça konuşmaya başladım.

"Küçükken prenses ile ailesel bir sorun olmuştu hatırlıyor musun? "

Zetanın cevabına dikkat etmeden devam ettim ve

"Sonunda bir aylık cezaya çarptırılmıştım"

Zeta yavaş bir şekilde kafa salladı ve hemen ardından.

"Biliyorum ,bir aylık beni yalnız bırakmıştın "

Zetanın bana endişeli bir şekilde baktı ve sonra zetaya yıllardır anlatmaya çekindiğim acımı artık söyleme zamanı.

"Burası o bir ay kilitli kaldığım ve hiç kimse ile konuşmadığım sürekli olarak beyaz bir duvarlarla sarılı kaldığım, beyaz cehennem burasıydı. "
Zeta bana şok bir şekilde baktı dudaklarından kelimeler kifayetsiz kalıyordu.

Küçük bir çocuk, bir çocuğu bir ay buraya kitleyen babasına mı kızsın yada bunca zamandır ikiz kardeşinin onu bıraktığına inandığı için kendine mi? Zeta ilk kez böyle bir duygu yaşıyordu ve sonunda

"Özür dilerim "

Sonunda kelimeler ağızından çıkmayı başardı ve Luca diz çökmüş bir şekilde ağlamaya başladı ,bu oda ona ait her şeyi ,geçmişi, geleceği için beslediği umutların olduğu, ve o umutların yok oluşunun çaresizliğini yansıtıyordu.