Dolunayın İzleri(Askıda)

Bölüm 2:Yeni Arkadaş

Helloooooooo;);)
Yeni bölümle yeni maceralara yelken açmaya geldim yine.Nasılsınız önce okul hayatı nasıl gidiyor?
Neyse hadi bakalım fazla uzatmadan başlayalım yeni bölüme Ama unutmadan şu gariban yıldızı kendi ışığınızla aydınlatmayı unutmayın:(:(

                 ***

Bazen insan psikolojisi bir noktaya odaklanıp zihninde yüzlerce ihtimaller ve sonuçlar elde eder.Kimisi onları iyi şekilde şekillendirirken,kimisi de kötüyü de mutlaka ihtimale katar.

İnsanı yiyip bitiren cevapsız sorular sonuca ulaşana kadar sürekli ihtimaller çerçevesinde çözülmeyi bekler..

Şu an karşımda ders anlatan hocaya bir türlü odaklanamıyordum.Zaten evden çıktıktan sonra bugünün şansına mı desem bilemedim.Yoğun bir trafik vardı.Neyse ki şans bu sefer yüzüme güldü de derse son beş dakika kala yetişmiştim.

Aslında psikoloji dersini seviyordum.Ama sabah yaşananlar hâlâ aklımı kurcalıyordu.Özellikle annemin tamamlayamadığı o cümle bir türlü aklımdan çıkmıyor.Kafam da o kadar çok cevaplanması gereken sorular var ki...

Sürekli kendi zihnimle o cümleyi tamamlamaya çalışıyorum ama bir türlü iyi bir sonuca varamıyorum.Aklımdan geçenlerle yaşadıklarım o kadar farklı ki...

En çok onca konuşulanları duyduktan sonra annemin söylediği yalanla adeta şaşkına dönmüştüm.Konuştukları mesele her neyse beni derinden etkileyecek birşey olmalı ki annem ne kadar babamın aksine kabul etme tarafında ol da babam kesinlikle onaylamıyordu.

Babam bu zamana kadar hep en ince detayına göre araştırıp da kararları sonuca bağlardı.Bu yüzden babamın benim bilmediğim bu konu da birşeyler bildiğini ve benim için kötü birşey olduğunu çoktan anlamıştım.

Artık ne kadar süre derin düşüncelerle zihnimi meşgul ettiysem kolumdan birinin dürtüklemesiyle masaya koyduğum kafamı yukarı kaldırıp başımda dikilen hoca ile göz göze gelmem bir oldu.

"Asil sen iyi misin kızım?Normalde sorduğum sorulara ilk önce sen söz hakkı alırdın ama bugün dersi hiç dinlemedin.Eğer kendini iyi hissetmiyorsan bugünlük dersten erken çıkabilirsin"

Normalde psikoloji hocamızın sert bir mizacı vardır.Ama söz konusu ben olunca sesindeki şefkat beni bazen şaşkınlığa uğratıyor.

Bana sadece birkaç kişi ikinci adımla seslendirdi.Fakat hocalardan sadece psikoji hocamız benim ikinci adım kullanıyor.Nedeni sorduğumda ise 'Adın gibi asil ve çevrene hep saygılı en önemlisi de hep önemli konularda çok iyi empati yapıp çözümlere ulaşabiliyosun'demişti.Tabi ben yine birşey anlamamıştım ama yine birşey dememiştim.

Aslında sunduğu bu teklifi hiçbir zaman kabul etmezdim ama bu sefer cidden kantine gidip bir kahve içsem hiç fena olmazdı.İçimdeki sese hak verip direk düşüncelerimi hocaya söyledim.

"Aslında bugün kendimi gerçekten iyi hissetmiyorum.Hocam izninizle ben dersten çıksam mahsuru olmaz dimi?"

"Yok kızım zaten dedim ya iyi hissetmiyorsan sadece bugün için dersten erken çıkmana izin veriyorum"

Masamda ki kapağı dahi açılmamış kitabımı ve kalem kutumu çantama koyup sınıftan dışarı çıktım.İlk önce elimi yüzümü yıkamak için lavobaya gittim.İşlerimi hallettikten sonra direk kantine gidip kendime acı bir kahve alıp cam kenarında bir masaya geçtim.