Dolunayın İzleri(Askıda)

Bölüm 4: ENDİŞE

Herkese yeni bölümle merhaba okumaya geçmeden önce oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Şimdi başlayabilirsiniz,iyi okumalar🥰
 
                ✨✨✨
İnsan hiç yuvası bildiği evi arkasında bırakıp gitmek ister mi?

Ya birgün ailem yuvam dediğin kişilerin aslında gerçek ailen olmadığını öğrendiğinde ne yaparsın?
Herşeye bilmene rağmen kaldığın yerden yaşamaya devam mı edersin yoksa tam tersi bir veda bile etmeden çekip gider misin?

Peki ben ne yapmalıyım?Bir yanım onlar seni büyüttü bu yaşa getirdi unut ve eskisi gibi ol derken diğer yarım da onlar seni bu zamana kadar ayakta uyutup yalanlarla yaşamaya mahkum edildin diyerek aklımdaki tüm teorileri direk silip atıyordu.

Ama dün gece kararımı çoktan vermiştim.Ya onlarla kalıp hayatıma bir yalan üzerinde de am edicektim ya da buralardan çekip gidio kendime yeni bir düzen kurup gerçeklerin peşine düşücektim.

Ben hiçbir zaman ilk fikri uygulayıp ikinciyi çöpe atma taraftarı olmadım.Tam tersi daima ikinci fikri birinciye göre daha iyi ve sakin kafayla düşünüp kurduğum planlardı.

Şu anda benim için ne kadar zor olsa da asla yolumdan şaşmayıp yine ikinci yolu seçicektim.Ama tabi ki direk çekip gitmek yerine ne olursa olsun bu zamana kadar beni yedirip içeren hiçbir istediğimi geri çevirmeden almışlardı.Sırf bu yaptıklarının hatrına gitmeden önce bir mektup yazacaktım.Belki de bugün son kez ailecek kahvaltı yapıp gülüp sohbet edicektik...

                  ***
Bu sabah dünün hala zihnimde canlanan sahneleri ile bir türlü uyuyamadığım için olduğunca erken kalkmıştım.

Aklım hâlâ annemin söylediği sözlerdeydi.Onlar beni sadece güvende tutmak için yıllarca yanında tutup büyütmüşlerdi.Babam ne kadar son sözünde beni gerçek kızı gibi görse de annemin dedikleriyle içimde tarif edemediğim bir yumru oturmuştu.O beni asla gerçek kızı olarak görmemiş.Belki de bu yüzden babama sürekli beni onlara vermesi için ikna etmeye çalışıyordu.

Ne mükemmel bir annem var ama dimi...Ne olursa olsun sırf kendilerini kurtarmak için beni tehlikeye atma taraftarı....

Yine aklıma dünün anıları tek tek gelince gözlerim dolmaya başlamıştı.Daha fazla akmak için direnemeyen yaşlarım yanağımdan aşağı süzülmeye başladı.

Daha fazla kendimi tutamayıp yine bir süre ağlamaya başladım.Kedimi toparladığımda direk bugün giyeceklerimi hazırlayıp banyoya girip suyu ayarladım.

Su yeteri kadar ısındığında üstümdekileri hızlı bir şekilde çıkarıp direk kendimi sıcak suyun altına bıraktım.

Uzun bir süre suyun altında kaldığını anlayınca son kez durulanıp suyu kapatarak hazırladığım bornozu giyip saçlarımı havluya sardım.Odama geçip hazırladığım kıyafetleri giyip saçımdaki havluyu çıkararak tekrar banyoya girip saçlarımı kurutma makinesi ile kurutmaya karar verdim.

Saçlarımı kuruttuktan sonra tepeden sıkı bir at kuyruğu yapıp yüzüme de hafif makyaj ve bordo rujumdan sürdüm.

Kırmızı ve koyu renk ruj daima bir kadının savaş rengidir.Ben öğrendiklerimle birlikte artık kendimi bir savaşın ortasında hissediyordum.

Bir tarafım gerçek bildiğim yalanlar iken diğer tarafımda hiçbir zaman bana söylenmeyen bilinmezlikler ile doluydu.

Bu savaştan ne olursa olsun ucunda ölümde olsa gerçek bildiğim yalanları tek kalemde silip bilinmezliğe doğru koşup gerçeklere ulaşacaktım.Sonucu ne olursa olsun...