MUHAFIZ

8. BÖLÜM

     Oy vermeyi unutmayın lütfen, yorumlarınızı bekliyorum

     Dışarıda yaz mevsiminin güzelliği tabiatı şenlendirirken Dilek'in üzerine karlar yağdı. Güneş her yeri ısıtıyor. Masmavi gökyüzünde küçük, beyaz pamuk şekerleri andıran bulutlar, esen rüzgârın etkisiyle dans ediyordu. Dilek'in uyanmasını beklerken Algulei, odanın küçük camından manzarayı izliyordu. Yatakta huzurdan uzak uyuyan kıza gözlerini değdirse de tekrar yüzünü güneşe dönüyordu.

     İki metreye yakın boyu ile başı odanın tavanına değecek gibi duruyordu. Geniş omuzları kudretini simgeliyordu. Ayaklarını omuzlarının hizasında açarak, pencerenin önünde dimdik duruyordu. Elinin biri kınında duran kılıcının sapını sıkıca tutarken diğer elini belinin arkasına yerleştirmişti. Üzerindeki pelerini çıkardığı için gri zırhı odanın içinde parlıyordu. Yüzünü gizlediği peçeyi açtı. Esmer yüzünün ve gri gözlerinin Güneş'le buluşmasına izin verdi.

     Arkasında olan elini çekti. Avucunun içinde, yıldız şeklindeki camdan yapılan pusulaya dikkatle bakıyordu. Yatağa yatırdığı sırada cebinden düşürdüğü pusula, Dilek'in cevaplar için yola çıktığını söylüyordu. Ürkek ve kırılgan duruşunun altındaki savaşçı, serbest kalmak için  sabırsızdı ama Dilek'in önce inanması gerekiyordu. Karşısında ağlayacak gibi yüzünü buruşturan, huzursuzluğu yüzünden ara ara kaşlarını çatan kızı izlemek için bedenini de tamamen yatağa doğru çevirdi. 

    Algulei, Dilek'in vermiş olduğu savaşı, uzun yıllar önce verdi. Dünya ile olan bağlantısı, yüzyıllar önce kopmuş, Gilyra Diyarında ki hayatı başlamıştı. Hafızasını zorlasa da o günleri hatırlayamadı. Dünya ile son bağlantısı yine bir Muhafızı korumak içindi. Oysa şimdi Dilek'e bakarken aldığı ilk vazifeymiş gibi tecrübesiz hissediyordu. Yataktaki hareketlilik, yüzleşme için hazırlanmasını söylüyordu. 

     Dilek yatakta ayılmaya çalıştığı sırada, tutulmuş vücudunu hareket ettirmeye çalışırken aklına gelen anılarla birden gözlerini açarak yataktan kalktı. Ani hareketi yüzünden olduğu yerde sendelese de ayakta durmayı başarmıştı. Gözlerini etrafta gezdirdiğinde camın önünde dikilmiş onu seyreden adamı görmeyi beklemiyordu. "Rüya, yine rüya görüyorum." Kendi kendine çıkardığı mırıltıları Algulei anlamadı ama dikkatle genç kızı izlemeye devam etti.  

     Dilek, içinde bulunduğu durumu kabul edemedi ve bir an önce bu rüyadan uyanma isteğiyle gözlerini kapadı. Etrafındaki görüntünün değişmesini umarak göz kapaklarını yavaşça açtı. Değişmemişti. Yine aynı odada durmaya devam ediyordu. Kafasını hızla sağa sola salladı ama nafile bir çaba gösteriyordu. Bu yıldız gözlü dev hala ona bakıyordu. Elinde tuttuğu cam broşu görünce cebini kontrol etti. Arka bahçede bulduğu camdan yapılmış renkli broş şimdi bu adamın elindeydi. 

     Odadan çıkmak için aklına gelen fikirleri gözden geçiriyordu. Gözleri ile kapıya baktı, adını yeni öğrendiği adam ona bakarken ne yapacağını düşünüyordu. Kaçıp gitmek çok cazip gelse de titremeye başlayan bacakları başaramayacağını söylüyordu. Yine de denemek istedi. Bu evde şahit olduğu her şeyi hatırlamayacağı kadar geride bırakmak için can atıyordu. 

     Algulei'nin göz hapsindeyken kapıya doğru ilk adımını attı. Dilek kapıya yaklaştıkça  göz ucuyla aynı yerde dikilen adamı kontrol ediyordu. Kapıdan çıkmak üzere olan kızın kaçabileceğini düşünmesi bile Algulei'yi gülümsetti. "Bu kız parmaklarının ucunda yürüdüğünün farkında mıydı?" İçinden geçirdiği sözcüklerle gülümsemesi genişledi. 

     Dilek kapıdan çıkmak için son adımını attığında kapıyı kapatarak merdivenlere doğru koşmaya başladı. Odanın içindeki kahkaha seslerini duymak istemiyordu. Merdiven basamaklarını hızla indiği sırada odanın kapısının açıldığını duydu. "Geliyor." Bu sırada Dilek alt kata ulaşmayı başardı. Eve girerken kullandığı odaya bakmayıp, mutfak camından çıkmayı deneyecekti. Elif ve Kader kılığında onu öldürmek isteyen garip yaratıklardan kaçarken odanın kapısı kapanmış açtığı sırada ise kendini bir ormanın ortasında bulmuştu. Tekrar aynı şeyleri yaşamak istemediği için alt katta bulunan mutfak tek şansıydı. Bir an kapının arkasında göreceklerinde şüphe etse de gitmek için başka şansı yoktu.