super shy, gxg ✔️

42

rüya

annemi göreceğim için kendimi çok gergin hissediyordum. nasıl değişmişti kim bilir? onu son gördüğümde dalgalı kumral saçları vardı, her zaman yanımda olacak gibi gülümserdi. kim düşünürdü ki onun gideceğini? kim yanında olan annesinin bir anda gideceğini düşünür ki?

Talha bana göre daha rahat duruyordu, arabaya bindiğimizden beri sessizdi ama yüzü normaldi. benim gerginliğim titreyen ellerimle ortaya çıkardı. Talha elini elimin üstüne koyarak gülümsedi, annemin bana kazandırdığı en iyi şey ailemdi. bizi parçalayan o olsada bir toparlanabilmiştik.

abim arabayı kullanırken bizi eğlendirmeye çalışıyordu, en sevdiğimiz şarkıları açarken onunda yüzünde buruk bir gülümseme vardı. o da üzgündü, öfkeliydi belki ama annem gittikten sonra en büyük olarak hayatı biz olmuştuk. kendisini unutuyordu.

"abi seninde hislerin olabilir," dedim aynadan ona bakarak, ayna aracılığı ile bakışıyorduk. "bizi mutlu etmek zorunda değilsin, biz de üzülebiliriz, sen de üzülebilirsin günün sonunda birlikte olduğumuzda her şey geçecek."

"eğer dönmek isterseniz şu an eve dönebiliriz."

"ondan ne kadar kaçabiliriz ki?" dedi talha. "sonuçta o bizim annemiz, onun yokluğu bile hayatımızın içinde bir şey."

"sen ne ara büyüdün de böyle cümleler kurmaya başladın?" dedim gülümseyerek saçlarını dağıtırken.

"abla ya!"

"tamam tamam."

"gençler," dedi abim arabayı durdurup arkaya dönerken. "geldik."

    arabadan inerken kalbim çok hızlı atıyordu, bütün gece yağmurla konuşmuştum bu an için beni gaza getirmişti. kendi değerimi hissettirmişti bana, bu değeri annemin bile yıkmasına izin vermeyeceğim artık.

içeri girdiğimizde onu tanımıştım, aslında çok değişmiş olmasına rağmen ilk bakışta anlamıştım. Talha başta tanıyamamıştı, o daha küçüktü son gördüğünde. saçlarını kızıla boyamıştı, artık kumral değildi. üstelik düzleştirmişti de. sanki farklı biriydi artık. annem değildi.

belki ağlarım sanmıştım ama ağlamak istemiyordum, içimdeki ona karşı bütün hisleri giderken götürmüştü sanki arkasında sadece hayal kırıklığı kalmıştı.

"sizi gördüğüme çok sevindim," dedi gülümseyerek, hiçbirimiz gidip sarılmadık o da sarılmak için bir hamlede bulunmadı. "otursanıza."

karşımdaki sanki annem değildi, sanki yıllardır görmediğim bir akrabamla buluşmuş gibiydim. annenle böyle olmazdın ki? annen her gün eve döndüğünde gördüğün kişi olurdu. Ona böyle yabancı olmazdın.

"bize neden ulaşmaya bu kadar çalıştın?" dedi abim sertçe. "özellikle terk ettikten sonra."

"sizi terk etmek istemedim ben Tarık," dedi ardından Talha'ya dönerek şaşkınca gülümsedi. "Çok büyümüşsün oğlum."

"sen olmasanda insanlar büyüyor işte."

"bana böyle olmayın, benden nefret etmeyin lütfen."

"sadece merak ediyorum," dedim. "bizden tam olarak ne bekliyordun ki?"

"rüya ben sizi çok sevdim."