3 LANET

Bölüm 3

Doktordaydık. Doktor şüphe verici bir bakış attı, sonra resmen Suna'yı tedavi etti. Çok garip ama Suna çok iyi görünüyordu. Esma dışarıda beklemek için çıktı, hemen ardından Suna'da çıktı, oldukça mutlu görünüyordu. Sanki tüm rahatsızlığı tamamen gitmiş gibi. Buna rolde diyemeyiz çünkü doktor tedavi etti.

Esma ve Suna tekrar eve gittiler. Suna hiç olmadığı kadar enerjik ve mutluydu.
"Sen dua etki sıradışı şeyler yok" diyen Esma'nın içinde bir şüphe vardı.
"İnsan doktora gittiği için üzülür sen nasıl mutlu olabiliyorsun?!"

Suna birdenbire bir duvarın arkasına geçerek kafasına arkaya doğru eğdi. Bunu görmeyen Esma halâ kendi kendine konuşmaktaydı.

"Bundan sonra ben böyleyim, kabullen Esma, kabullenmezsen seni tehdit ederim"

Esma bu laflar karşısında neye uğradığını şaşırmıştı. Suna ise bi anda bahçenin ön kapısından çıktı.

Esma kendince "doktora gitmeseydik, hata yaptım, hata yapmaktan nefret ediyorum, Suna'da başıma bela oldu benim planlarım ne olacak? Kafanı toparla Esma belkide Suna sadece rol yapıyor ya da şaka yapıyordur, bir de bunla uğraşıcam." Esma'nın bu şaşkınlığı sinire dönüşmüştü.

Bu düşüncelerin ardından Suna, "Ne hakkında konuşuyorsun?"

"Sen gitmiştin ne işin var burada?"

"Neyden bahsediyorsun ben hiç bir yere gitmedim. Geri zekalı mısın? Neyse seninle uğraşanayacağım. Elif nerede? Beni doktora götürsün"

Suna arka kapıdan çıkacakken ani bir kararla geri döndü ve "Esma sen az önce neyden bahsediyordun?" Esma, " Yok bir şey"

Esma ayaklandı, Suna Esma'nın yanaklarını tutarak, "Son kez soruyorum neyden bahsediyordun?" Esma, şaşırmış bir biçimde "Sen gitmemişmiydin?"

Suna parmaklarını Esma'nın boynuna geçirerek ve bağırarak "Ne oluyor sana?" Esma, " Ne yapıyorsun Suna kendine gel artık, sen sen iyi değilsin" Suna Esma'yı bırakarak tekrar arka kapıya yönelerek gider. Esma oturur pozisyona geçerek nefes nefese kalmıştı. Düşünüyordu.

Böyle bir durumla ilk defa karşılaşmış olan Esma fısıldayarak "Çok korkutucu" der. "Suna bu haldeyken planımı nasıl uygulayabilirim?" Bu sözleri rahatlıkla söyleyen Esma kafasını hafifçe sağa doğru çevirerek, Suna'nın karşıdaki odun kütüğünde oturmuş onu izlediğini fark eder.

Suna hızlıca Esma'nın karşısıne dikilir ve " Sakın bana asla dokunma!" Esma'nın ayağa kalkmasına izin vermeden, Suna tekrar parmaklarını bu sefer Esma'nın saçlarına dolayarak " Bana alış! Saçlarını kana bularım" Suna iki adım geri çekildikten sonra çığlık atarak aynı zamanda koşarak arka kapıdan çıkar.

__

Suna sabahın köründe dışarıdaki sandalyede oturmuş bir şekilde derni düşüncelerle etrafı inceliyordu.

Elif onu görüp yanına oturarak "Ee nasılsın? Esma doktora gittiğinizi söyledi"

"Neyden bahsediyorsun Elif? Ben doktora gitmedim, Esma'yı tanımıyor musun? Seni kandırmış yine" diyerek şüpheci bakış attı ve tekrar konuşmaya başladı. "Onu beni ölesiye dövdüğünü hatırlatırım. Sen varken niye ondan yardım isteyeyim?"

"Esma yine neyin peşinde bilmiyorum o zaman"

"Elif lütfen beni doktora götür, kendimi hiç iyi hissetmiyorum, lütfen"

Elif hiç tereddüt etmeden kabul eder ve doktorun yolunu tutarlar. Yol ilerledikçe Suna Elif'in elini sıkmaya başlar ve Suna diğer eliylede baş parmağını kaldırmış bir biçimde ilerlemeye devam eder.

Esma uyandı ve etrafa bakınmaya başladı. Tek başına kahvaltı ederek dışarıya çıktı ve temiz havayı içine çekerken düşünmeye başladı.

'Delireceğim artık, pes etme Esma, Suna senin şaşırtmaya çalışıyor'

Esma tekrardan Elif'in yerine geçebilmek için sihir denemeleri yapmaya başlar. Hadi bunu yapabilirsin. 1 2 3 7 ve bir çok kere denemeye devam eder. Daha iyisi daha iyisi hadi yapabilirsin dayan! Tamam bu sefer olacak. Ardından Esma tüm hisleri ve gücüyle tüm vücudunu yeşil ışıklar sarar ve Esma dengesini kaybederek yere düşer. (Sihir ağır gelmişti). Esma kendi bedenin onda olmadığını yerine Suna'nın bedenine büründüğünü anlar. Tamam başardım ama Elif olmalıyım Suna değil. Tekrar deneyen Esma ardından kendi bedenine geri döner. Daha fazla deneyerek Elif'in bedenine bürünmeyi başarır. Harika! Bu yöntemi öğrenen Esma tekrar kendi bedenine geri döner. Küçük bir sevinç patlaması yaşar.

~Esma'nın ağzından~

Geceye kadar ne Elif vardı ne Suna vardı ne de ben plan kuruyordum, umutsuzca içeride oturuyordum. Dışarıda bir takım sesler duydum. Dışarıya çıkmaya karar vermiştim çünkü merak ettim. Dışarıya çıktım ve Elif ile Suna'nın birlikte oturduklarını gördüm. Ben de gidip yanlarına oturarak "Çok karanlık niye dışarıda oturuyorsunuz?" Bunu sormamın ardından yaklaşık 5 dakika sessizlik olmuştu. Bir şeyler demiyorlardı. Sessizliği Suna bozdu ve ayağa kalktı, yine ne yapacak acaba? " Benim işlerim vardı, ben gidiyorum" dedi ve arka kapıdan çıktı. Hayret baba saldırmadı. Suna'nın bu karanlıkta ne gibi bir işi olabilir acaba ama Elif ile tek lamam benim için bir avantaj! "elif hadi gel biz yatalım, geç oldu" Elif dalga geçer gibi "Seni mi kıracağım be" derken içimde mutluluk hissettim ve birlikte içeriye doğru gittik. Elif, "Esma sen odana git ben Suna gelene kadar salonda uyuyacağım" bunu duymamla, "Hayır Elif! Beni sinir etme bir canavarımı merak ediyorsun hemen içeriye geç" sinirlenmiştim. Elif, "Sözlerine dikkat et o bir canavar değil o bizim arkadaşımız" dedi ve dediğimi yaparak odaya geçti, laf atmayı biliyor ama yinede dediğimi yaptı. Gidip odadaki ışığı kapattım ve Elif'e zorla uyku ilacı içirmeye çalıştım, Elif bağırıyordu fakat Elif'in evinin etrafında bir ev bile yoktu, sesini Suna'yamı duyurmaya çalışıyordu? Hemen Elif'in ellerini ve ayaklarını bir ip bularak bağladım ve oyuncakmış gibi bir köşeye attım. Çok geç olmuştu planı Suna gelmeden uygulamalıydım. Bunu düşünüp hemen salona geçtim ve sabah kullandığım yöntemi kusursuz bir şekilde tekrar uyguladım. Olmuştu. Elif gibi görünüyordum. Suna elinde ne olduğu belli bir şeyle içeriye girdi. Bu kız beni korkutuyordu. Ama role bürünmeliydim. Suna beni görür yokra Elif mi demeliyim? "Seni bekledim içim rahat etmedi" Suna kendi odasına yöneliyordu. Bu Elif salağı kendi odana geç dememe rağmen Suna'nın odasına mı geçmişti cidden. Hemen gidip Suna'nın kolundan tuttum ve "Orada uyuma çünkü senin odanda Esma uyudu, rahatsılık vermeyelim" Suna, "İyi tamam" dedi ve benim odama yani Esma'nın odasına giderken konuşuyordu halâ "Ah kıyafetlerimi değiştirmem lazım" dedi ve yine kendi odasına gitmeye başladı.  Tekrardan kolundan tutarak "Suna girme dedim" Suna aniden sinirlenerek "Sanane Elif" dedi ve beni bir köşeye sıkıştırarak "Benim sözümün üstüne bir daha söz söyleme Elif" o sırada ben cesaretimi topladım ve "GİRME!" Sadece bana değil Elif'e karşıda böyle davranıyordu demek. Sonra Suna, "Sanane, ister girerim ister girmem" diye bağırır. "Rahatsız etmekten bu kadar mı korkuyorsun" dedi ee tabi Esma'dan korkulur değil mi. Beni Elif'in olduğu odaya yani Suna beni kendi odasına doğru sert bir şekilde itledi. Suna direkt dışarıya çıkmıştı. Allah'ın belası.
"Beni tanımıyo ya" dedi Suna.
O sırada ben 'lanet olsun' dedim ve Suna'yı camdan izledim. Suna gecenin serinliğinde bir köşede oturdu ve ağlamaya başladı, bunu beklemiyordum.

__

Suna dışarıdaki köşede oturmuş bir şekilde ağlamalı konuşuyordu, "Korkuyorum. Ne zaman bitecek bu çile? Sanki beni biri hareket ettiriyormuş gibi hissediyorum bu ben değilim. Lütfen" diyerek ve ağlayarak başını betona koyarak ağlamaya devam eder. O sırada Elif olan Esma dışarıya çıkar. "Suna iyi misin?" diye sorar. "Sakin ol Suna" demesinin ardından Suna yeter diye bağırarak ve "dayanamıyorum artık diyerek koşar. Esma bu durumda "Ne oluyo buna"der. Suna bağırmaya devam ederk; "Hepinizi öldüreceğim, sakın bundan sonra dışarıya çıkmayın." diyip duygusallaşarak "Elif kaç!!" Tekrardan sesi sertleşerek sinirli bir şekilde "Elif kaçma!!" Esma korkarak hemen
içeriye gider ve uykuya geçer. Saat gecenin 1'inde Suna eve gelir ve sakince uyumaya çalışır.

Not: Umarım bu kitap okunur çünkü emek veriyorum bir dahaki bölümde görüşmek üzere