Kabanata 17

39 2 0
                                    

Tulala ako at paulit-ulit na kinakagat ang kuko sa hintuturo. Tamad akong nakahilig sa upuan habang nagdidiscuss ang guro sa harap. Wala sa klase ang utak ko kundi lumipad ito sa nangyari kahapon.

I kissed him.

I didn't know what got into me to do that. I must've gone crazy. I wasn't my normal self and was driven by my strong emotions. I didn't know I had that strong emotion to pull off a stunt like that. Maybe it's my overflowing admiration for him that ruled me out. I was completely insane.

Napapikit ako at inalala ang nangyari. Those soft and plump lips of him... The wild beating of my heart. And the mixed feelings of extreme bliss, excitement, anxiety, and nervousness. Until now, I can still feel it. It feels like his lips are still on mine.

Pagkatapos no'ng sandaling 'yon, wala kaming imik pareho pag uwi. Inakay namin ang mga bisekleta namin at marahang nilakad ang daan pauwi. Nauuna ako at nasa likod siya. At kahit hindi ako tumingin, alam kong nakatingin siya sa akin. Nakatitig siya sa akin hanggang sa makauwi kami sa bahay nila.

I tried to bring it up and apologize for my recklessness, but I had second thoughts. In the end, I decided to shut my mouth.

Ayaw kong mag sorry sa kanya at isiping isang pagkakamali ang ginawa ko. What I did wasn't a mistake. It's the result of my affection for him. I wanted to confess my feelings, but my emotions got ahead of me. And I think he should have known by now how I truly feel about him.

Napangiti ako at nagmulat.

He wasn't my first kiss, but I felt like he was. The euphoria he gave me at that moment, I think, would last a lifetime. Habang buhay kong maaalala ang pakiramdam na 'yon. It will forever be crafted in my heart and will hold a special place. And even if it lasted only a couple of seconds, it is etched in my memory as the longest, most passionate few seconds ever.

"Hey, Paris!" Niyugyog ako ni Tierra.

Para akong biglang nagising at napatingala sa kanya. Nakahalukipkip siya sa gilid ko at si Azami naman ay pasimpleng tumingin sa akin habang nagcecellphone.

"What have you been thinking, huh? Kanina ka pa wala sa sarili mo. You look like a lunatic. Have you inhaled ecstasy? You're even smiling like an idiot."

Napairap ako at umayos ng upo. Kunwari akong nag ayos ng mga gamit ko kahit wala naman talaga doong nagalaw dahil hindi naman ako nakinig.

"Tell me, did something good happen?" Yumuko siya at matamang tumingin sa akin.

Tinignan ko si Azami na pasimple ring tumingin sa akin. Napatingin din tuloy si Tierra sa kanya.

Umayos ng tayo si Tierra at itinuro turo kami. "Are you hiding something from me?"

"Nope!" sabay naming sagot ni Azami.

Tierra's suspicious eyes became even more suspicious.

"Don't you dare, huh? Remember, we're sisters. No backstabbing. No secrets. That's the rule of our sisterhood," seryosong banta niya.

Tumango tango na lang ako at isinabit ang bag sa balikat. "Let's go? I'm hungry na."

Ngumiti ako nang matamis at inakay si Tierra.

"Wow...wala ka namang ginawa. Nag daydream ka lang tapos hungry ka na?" pang aasar ni Tierra.

"Why? Am I not allowed to?" Ngumisi ako.

Pumunta kami ng canteen para sa snack break. Gaya ng inaasahan, nandoon si London at Theron sa paborito nilang pwesto. Tinignan agad ako ni Azami nang napangiti ako. Sinenyasan niya akong 'wag kong masiyadong ipahalata.

Perfectly Wrong for MeWhere stories live. Discover now