Kimi bir sözün esiri oldu yıllarca
Kimi bir bakışın mağlubiyetini taşıdı hep
Bakmaya korktuğu aynalarda
Geçmişi görürdü ne vakit bakacak olsa !
Kimi eylüle yıktı bütün yalnızlığını
Kimi kasımın karamsar havasına
Hep bir bahane aradı insan kendinden öte
Kimi geçmişte bulabildi bunu kimi yarınında
Ben ise sensizliğe atfettim bütün olup bitenleri
Yalnızlığımda karamsarlığımda
Dünüm ve yarınımda ki bahanelerim
Hep senin olmayışındaydı ...
Dudaklarına sığdırmıştın zamanı
Üzüldüğünde duru verirdi sanki saatler
Büyümeyi unuturdu o vakit yaşım
Ve adını elif koyduğum çiçekler 🌹
Bilir misin sen ?
Gökyüzünü görürdüm avuçlarında
Yanaklarıma değdirdiğinde anlardım
Yıldızların ne kadar küçük olduğunu
Ve gülüşünün yanında ne kadar sönük 🌹
Erteledim sen gelene dek gülmeyi
Gücüm yetse hatta belki ölmeyi
Lafımı gölgemden dahi esirgedim
Haram bildim senin duymadığın her heceyi
Ve imrenmeyi gözümde ki perdeler inipte cenneti görsem dahi 🌹
Sen gelene dek ...
Eğilir yüreğim adın geçince
Lâl olu verir bütün lisanlar
Oldu ki düşüverse kağıtlara
Yine de anlatamaz mısralar
Affet beni ne olur 🌹
yokluğunu anlatacak kelimeler
Henüz yaratılmadılar 🌹
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SÂHİB-İ MELÂHAT
PoetryBiz eksik kalacağız hep Ne kimsenin kavuşmayı dilediği biri Ne kimsenin gecelerinde bir parça hüzün Ne dinlediği şarkıda akla gelen düş Ne de bir kağıt parçasında şiir Ne de keşkelerinde bir ihtimal olacağız Biz eksik kalacağız Hep kayıp olacak bir...
