University
ងឺត~សំឡេងឡានម៉ាក់ល្បីទេីបតែចេញលក់ថ្មីៗនេះដោយកូនប្រុសរបស់ម្ចាស់រីសតធ៏ធំជាម្ចាស់របស់វា។
នាយក្រាស់ចុះពីររថយន្តទាញដៃស្ដាំមាំទាំរបស់ខ្លួនបេីកអោយទ្វាឡានជំហររង់ចាំវត្តមានរបស់រាងតូចចុះចេញមកខាងក្រៅដោយមាននាយជាអ្នកឈរចាំយ៉ាងស្និតស្នាលគ្នា។
ជុងហ្គុកបណ្ដេីរគ្នាជាគូរនិងថេហ្យុងចូលសំដៅទៅខាងក្នុងហួសទៅការិយាល័យជាកន្លែងសម្រាប់ទៅបំពេញលក្ខខណ្ឌផ្សេងដេីម្បីប្រឡងចូលរៀននៅទីនេះហេីយលក្ខខណ្ឌក៏មិនទាបនោះដែរគេទាមទារខ្ពស់ខ្លាំងទៅលេី
សម្ថតភាពតែវាគ្មានជាបញ្ហាសម្រាប់ជុងហ្គុកនោះទេបេីរាងតូចអាចនិងលំបាកខ្លះ។
ជុងហ្គុកញញឹម« អង្គុយចុះមក~» នាយសង្ហារដេីរទៅទាញតុថយក្រោយបន្តិចជាការងាយស្រួលដល់ថេហ្យុងសម្រាប់អោយគេចូលមកអង្គុយដោយកាយរិការរបស់នាយពិតជាបង្ហាញនៅការយល់ចិត្តទុកដាក់ណាស់។
វាកានតែធ្វេីអោយរាងតូចមានអារម្មណ៍ល្អនិងនាយកាន់តែខ្លាំងហេីយ~!!
កិច្ចសំណេះសំណាលគ្នានិងភ្នាក់ងារគ្រប់គ្រងខាងផ្នែកទទួលពាក្យសម្រាប់សិស្សនុសិស្សនៃសាលាដែរពួកគេមានបំណងចង់ចូលនោះគេពន្យល់ពីរវគ្គតាមលំដាប់លំដោយមុននិងពួកគេសម្រេចចិត្តជ្រេីសរេីសថានិងយកមួយណា។
________
« តេីបងមិនគិតថាវារៀងធំជាងខ្លួនខ្ញុំពេកទេឬ? អា~ដៃវែងណាស់ »
សំឡេងជជែកគ្នាជួចចាច់រវាងមនុស្សពីរនាក់ដែរឈរទល់មុខគ្នានៅក្នុងទីកន្លែងមួយដែររុំព័ទ្ធដោយវាំងនននៅជុំវិញដេីម្បីជាឧបករណ៍សម្រាប់បិទបាំងព្រោះជាកន្លែងផ្លាស់ខោអាវ។
« មេីស៎! បែរមកនេះសុំមេីលបន្តិច! »
កាយតូចក៏នៅស្ងៀមអោយនាយក្រាស់ពិនិត្យមេីលគ្រប់ជ្រុងជ្រុយទេីបដឹងថាវាពិតជាធំជាងខ្លួនគេពិតមែនទេីបនាយកម្ល៉ោះសង្ហារអនុញ្ញាតអោយរាងតូចច្រឡឹងរេីសមួយផ្សេងទៀតអោយសាកសមនិងខ្លួនគេវិញ។
ចំណាយពេលក៏យូរណាស់ដែរក្នុងការដេីរមេីលឥវ៉ាន់ផ្សេងៗសម្រាប់ប្រេីប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃហេីយវាសុតតែជារបស់ថេហ្យុងទាំងអស់ដោយសារតែមិនទាន់រកផ្ទះនៅក្បែសាលាបានទេីបម៉ាក់ជុងហ្គុកអោយគេនៅផ្ទះគាត់មួយរយៈសិននៅពេលរកបានចាំរេីចេញវិញ។
