[mini fic]
Titanic... Pek çok insanı annesinden, babasından, çocuklarından, sevdiğinden koparan felaket. Ama bir ömür boyu hatırlanacak unutulmaz aşkların da başlangıcı. Onların bedenleri asla kavuşamayacak dahi olsa ruhları eninde sonunda birbirler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
•••
"Minho beni bırakırsan seni terk ederim." Minho bir elini kalbine götürdü diğer elini de Jisung'un beline sardı. "O zaman seni böyle sıkıca tutmalıyım. Beni terk edersen kendimi gemiden aşağı atarım."
Yolculuklarının dördüncü günü bitmek üzereyken Jisung ve Minho geminin soğuktan buz tutmuş güvertesinde kayıyorlardı. Minho çabuk kavrasa da Jisung henüz kaygan zemine alışamamıştı ve sürekli dengesini kaybediyordu. Ama Minho her zaman onu tutmak için arkasındaydı.
Jisung tekrar yalpalayarak tam düşmek üzereydi ki Minho hemen onu belinden yakalayarak kendine çevirdi. Kendiyle birlikte Jisung'un da kaymasını sağlarken gözleri birbirine kenetlenmişti.
Beraber buzun üzerinde durduklarında Jisung kollarını Minho'nun omzularına dolayarak huzurlu bir öpücüğün içine çekmişti onları.
Öpüşmenin etkisiyle dağılan dikkatleri yüzünden kaygan zemindeki hakimiyetlerini sağlayamamış ve Minho altta Jisung da onun üstünde olmak üzere yere düşmüşlerdi.
Birbirlerine bir süre şaşkın şaşkın baktıktan sonra dayanamamış ve gülmeye başlamışlardı. Minho kafasını yerden hafifçe kaldırarak burnunu hemen önündeki Jisung'un burnuna sürtmüştü. Hissettiği soğukluk kaşlarını çatmasına neden oldu. "Üşümüş mü benim hayatım?" Jisung'un üşümüş burnuna dudaklarını bastırdı.
Jisung kafasını eğerek dudaklarını tekrar birleştirdi. Sağ elini Minho'nun yüzüne çıkartıp bir süre orayı okşadı. Sonra onun soğuk yer yüzünden hasta olmasını istemeyerek dudaklarını ayırdı. "Hadi kalkalım." Minho kendiyle birlikte Jisung'u da doğrulturken ikili düşmemeye çalışarak güvertenin buz tutmamış kısmına geçtiler.
Biraz ilerlediklerinde az önce birbirlerine çok odaklanmış olduklarından duymadıkları bir müzik sesi duydular. Ses, ilk gün sarılıp okyanusu izledikleri kısımdan geliyordu. Jisung, Minho'nun tuttuğu eline daha çok asılarak merakla ikisini de oraya yönlendirdi.
Sonunda müzik sesinin geldiği yere vardıklarında Jisung'un yüzünde heyecanlı bir gülümseme belirdi. Aralarında çiftlerin, arkadaşların ve ailelerin olduğu bir grup insan müzisyenlerin çaldıkları enstrümanlardan çıkan müzik eşliğinde dans ediyorlardı.
Jisung ellerini çırparak Minho'ya döndü. Minho, onun ne istediğini anlayarak ellerini tekrar birleştirip güvertenin ortasına, diğer insanların yanına yönlendirdi bedenlerini.
Birbirlerine ışıl ışıl gözlerle bakarlarken güvertede yalnızlarmış gibi hissediyorlardı. Minho ellerini Jisung'un beline, Jisung'da onun omuzlarına dolayarak çalan müzikle beraber hafifçe sallanmaya başladılar.
Kimse onlara dönüp bakmıyordu, sanki herkes onların aşklarının bölünemeyecek kadar özel ve nadir olduğunu anlamış gibiydi. Sevgilerine saygı duyuyor ruhlarına özel alan tanıyorlardı.
