💫PAST💫

💫სიზმარი💫

თეჰიონი pov:

ისევ ტელეფონის ზარი მაღვიძებს, თვალებს ვახელ, ზარი სამზარეულოდან ისმის. ირგვლივ მიმოვიხედე, სახლში არავინ იყო ოთახები კი ჩაბნელებულიყო.
ცოტა შემეშინდა... სამზარეულოში შევედი და ტელეფონს ვუპასუხე.
ტელეფონიდან უცხო ქალბატონის ხმა ისმის

-გამარჯობა, ბატონი კიმ თეჰიონი ბრძანდებით?

-დ დიახ გისმენთ

-ბატონო თეჰიონ თქვენი მშობლები საშინელ ავარიაში მოყვნენ... სამწუხაროდ ორივე სასიკვდილოდ არიან დაჭრილები.ახლა ისინი საოპერაციოდ შეიყვანეს. მათ ძალიან სურთ თქვენი ნახვა

-სადარის!? რომელ საავადმყოფოში ხართ!?

ტელეფონი ითიშება...

-თე! თე! კარგად ხარ?

თვალებს ვახელ და ჯონგუკს ვხედავ, თავზე მადგას და მაჯანჯღალებს

-სულ გაოგლილი ხარ, რამე ისეთი დაგესიზმრა?

-ნუღარ მაქანებ თავი მისკდება

-ბოდიში... რა დაგესიზმრა? სიცხე გაქ და თან გაოფლილი ხარ

ძალიან ცუდი წინათგრძნობა მაქ, ჩემი მშობლები ასე უეცრად და მიზეზის გარეშე არ დამესიზმრებოდნენ მითუმეტეს ასეთ მდგომარეობაში

-მე, ჩემი მშობლები დამესიზმრნენ...

-რა? მერე ასეთი რა მოხდა

-ტელეფონზე რეკავდნენ საავადმყოგოდან, რომ თქვენი მშობლები საშინელ ავარიაში მოყვნენო და სასიკვდილოდ არიან დაჭრილებიო. მათ ჩემი ნახვა სურდათ

-თუ გინდა წავიდეთ დ ავნახოთ

-ჯონგუკ! შენი ასეთი საქციელები ძალიან მაბნევს!

-რა გავაკეთე? უბრალოდ თეკუ სკოლაში მივიყვანე და რომ მოვედი ოფლში ცურავდი და რაღაცეებს ბოდავდი

-მაგას არ ვგულისხმობ! საცოლე ვყავს შეგახსენებ! და ჩემთან ერთად წევხარ და ღელავ! რატომ აკეთებ ამას!