Savaş.
Sadece fiziksel yapılan bir eylem değildi. Aslına bakılırsa insanlar her an savaşıyordu. Duyguları ile, insanların yargıları ile , baskı ile , aile ile, arkadaş ile bazen kendi çelişkileri ile...
Her zaman savaş içindeydik. Bazen bir insanın...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Melisa hanımmm ;))
Bölüm şarkısı: Yedinci ev - Birileri anlatsın bana
Size bir sorum var dadaşlar. Sizce bölümler beş bin kelimelik mi olsun , üç bin kelimelik mi ? (Bu bölümle beraber son üç bölüm, üç bin kelimelik bu arada )
Kapı zili çalarken kalbim güm güm atıyordu ve bir an önce abimi görmek istiyordum. Melisa'ya hiç bir şey demeden aşağı koşmaya başladım. O kadar hızlı koşuyor ve merdivenleri iniyordum ki adım seslerim evde yankılanıyordu.
Sonunda kapıyı açtığımda gülümsüyordum ve aynı anda nefes nefeseydim. Fakat kapıyı açınca Kuzey abim , annem ve babamdan başka kimseyi görmedim . Yüzlerinde üzgün bir ifade vardı. Melisa da benim arkamdan daha yeni inebilmişti.
Gülüşüm aniden solarkenyutkunamadım. "Anne..." Dedim kısık sesimle. Annem gözlerini kaçırdı. "Abim nerede ? " Hiç biri cevap vermedi. Kuzey abime döndüm. "Kuzey abi" yine bir cevap alamadım ve babama döndüm. "Baba sen söyle bari abim nerede? "
Hâlâ susarlarken sinirlenmeye başlıyordum. Dişlerimi sıktım. Ben onları abimi almaları ve artık bana getirmeli için götürmüştüm . Abim neredeydi ? " Biri bana cevap versin . Benim abim nerede ? " Hâlâ cevap yoktu.
"Ya benim abim nerede ?! " Dedim en sonunda dayanamayıp. Ellerimi saçlarıma geçirdim. "Nerede benim abim ya nerede , nerede ?! Biriniz cevap versin artık! Siz oraya abimi bulmak ,buldurmak için gitmediniz mi ?! Nerede abim o zaman?! Onu niye almadınız?! Abim neden gelmedi?! "
Bakışlarım Kuzey abime döndü. "Hani bulacaktın Bora abimi ?! Hani , nerede şuan benim abim?! Hani sözlerini tutardın sen ! Hani ?! Nerede tuttuğun sözler?! Ya o ... " Devamını getiremedim boğazım düğümlendi ve dolan gözlerimden bir damla yaş düştü.
"O şimdi kendini çok yanlız hissediyordur. En korktuğu şey yanlız kalmak onun. Çok korkuyordur şimdi." Dediğimde ellerimi yüzüme yerleştirip ağlamaya devam ettim. Hıçkırıklarımın ardı arkası kesilmezken, Kuzey abime " söz vermiştin. " Diyordum sürekli.
Ben ağlarken kimse hiç içeri geçmek için hamle yapmıyordu. Sonra bir kıpırdanma oldu. İki kol bedenime sarıldı ama nasıl sarmak. Sanki içine hapsetmek istermiş gibi. Başımı şaşkınlıkla kim olduğunu anlamak için kaldırdım. O sırada bir çift kahverengi gözle karşılaştım. Kahverengi göz. Bora abimin gözleri.
Gözlerini üzerime dikmiş gülümseyerek bana bakıyordu. "Bora abi ? " Diye gerçekliğini sorguladım. "Efendim bıcırık? " Başını omzuna yatırarak. Evet. Bu Bora abimdi. Bana Bora abimden başka biri bıcırık demezdi.
