Savaş.
Sadece fiziksel yapılan bir eylem değildi. Aslına bakılırsa insanlar her an savaşıyordu. Duyguları ile, insanların yargıları ile , baskı ile , aile ile, arkadaş ile bazen kendi çelişkileri ile...
Her zaman savaş içindeydik. Bazen bir insanın...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bora Akkan.
Bölüm şarkısı: Tiryakinim- Burhan, Remembrence- Balmorhea
Gözlerim açıldığında etrafa Bayık Bayık bakmaya başladım. Sanırım yine bayılmıştım. Gözlerim tamamen açıldığında karşımdaki Ayaz'ı, Bora abimi, Kuzey abimi ve Melisa'yı gördüm.
Benim uyandığını daha görmemişler di. "Ulan siktir git şu odadan!" Dedi Kuzey abim fısıldayarak. Bir yandan da bağırıyordu. "Ya susun kız uyanıp duyacak." Dedi Melisa da.
"Ama ben demiştim g-" o sırada bakışlarımız karşılaştığında sustu. "Efil" dedi ve ayağa kalkıp yanıma geldi. Gülümsemeye çalıştım ama ağzım hareket bile etmedi. O kadar yorgundum ki.
Ayaz'ın da bakışları hemen bana kaydı. Gözleri korku doluydu. Ayağa kalkacağı sırada yine onu engelleyen Bora abim oldu. "Otur" Ayaz konuşmak istiyor ama beni de yormak istemediği için konuşamıyor gibiydi.
Kuzey abim yanıma gelip saçlarım dan öptü ve sonrasında bir tane fiske attı kafama ! "Sürekli orada şurada bayılıyorsun ha! Kendini taşıtmak için mi yapıyorsun sen ! Hayır zayıf da değilsin!" Dudaklarım yine gülmek için havalandı ama ne kadar başarılı olabildim bilmiyorum.
"Ga-" öksürdüğüm sırada Ayaz yine ayaklanacaktı ki Bora abim onu oturttu yerine. Kuzey abim ise beni belimden tutup tek çekişte kaldırdı. Gerçekten çok kiloluymuşum abiciğim... Sırtımı ovaladığı sırada, biraz daha öksürüp kendime geldim.
"Ne diyecektin güzelim?" Diye sordu Bora abim. Sırf Ayaz'ı tutmak için yanıma gelmiyordu. Ayaz'a bakmaya daha cesaret edememiştim. O ise gözlerime bakmak ister gibiydi.
"Hiç" dedim derince soluklanarak. Kuzey abim sırtımı yatağa yasladı ve ayaklarımı kucağına çekti. "Söyle. Ne diyecektin?" Diye tekrarladı Kuzey abim. Omuz silktim. "Niye bayılmışım? Sabah, bugün." Ayaz'ın sert bir nefes verdiğini işittim.
"Stresten miş. Bünyen zayıf düşmüş, tansiyonun düşmüş. Bu yüzden." Dedi Kuzey abim ve devam etti. "Ve en büyük etkisi de içine atman. Sakın bir daha ne içinde saklıyorsun ne de bizden saklıyorsun. Her ne oluyorsa bize anlatıyorsun duydun mu Efil?" Dedi ciddiyetle. Çok ciddi gözüküyordu. Yutkundum.
"Tamam. Saklamam." O sırada içeri bir hemşire girdi. Bu sabah ki Şeyda hemşireydi sanırım. "Bu kadar yeter sanırım.Çok fazla kaldınız. Artık hastanın yanlız kalması lazım. Lütfen çıkar mısınız ?" Dediğinde herkes başını salladı.
"Ben çıkmayacak mıyım?" Dediğimde Kuzey abim cevapladı. "Bu gece burada kalmanı istedik. Onlar da kabul etti." Başımı salladığımda hepsi tek tek beni öpüp dışarı çıktılar.
