02

179 4 0
                                    

Odamdan çıkıp salona doğru yürüdüm. Salona geçtiğimde gözlerimi etrafta gezdirdim abim ile Selim abi televizyondan oyun oynuyorlardı Fırat ise koltuğa yayılmış elindeki telefona bakıp anıra anıra gülüyordu. Elimle Fırat'ın ayağını ittim o bana sinirle bakarken bende koltuğun köşesine geçmiştim. Abim ve Selim abiye bakarken konuştum.

"Hosgeldin Selim abi."

Selim abi iki saniyede gibi bir sürede gözlerini ekrandan çekip bana baktı "Hoşbuldum Simay." diyerek oyuna geri döndü.

"Hüseyin amca gene içmiş abi."

Sıkıntılı bir nefes vermemle abimin ne diyeceğini bekliyordum ama gözlerini oyundan alamıyordu.

"Yazık ya kadına her gece her gece kocası eve sarhoş geliyo çok kötü bi durum neyseki yine Emre abi yardım etti ona."

Oyundan gözlerini alamayan abimin hiç umrunda olmadı ama Selim abi için aynı şeyleri söyleyemiyecektim. Selim abinin bakışları hızlıca bana dönerken istemsizce yerimde kıpırdandım.

"İyilik meleği gene yapmış yapacağını ondanda bu beklenirdi zaten."

Selim abi sinirle soluyarak ekrana bakarken abim tarafından gol yedi ve böylece maç bitmiş oldu. Abim kazanmanın sevinciyle her türlü hareketi sergilerken Selim abi hiç oralı deildi oturduğu yerden kalktı ve kendini koltuğa bıraktı. Abimde yanına otururken annemgilin yokluğunu fark etmiş ve nerede olduklarını merak etmiştim.

"Annemle babam nerde?"

Abim televizyondan izleyecek birşeyler aramaya koyulduğunda banada cevap vermişti.

"Sevim teyzelere gittiler."

Sevim teyze Emre abinin annesiydi işte benim anlamadığım kısım da tam burasıydı annem ve babam Emre abinin ailesiyle oldukça iyi anlaşıyordu eskiden yedikleri içtikleri ayrı gitmezmiş Emre abinin babası ile babam zaten çocukluk arkadaşıydı peki ya neden çocukları anne babaları gibi olamıyordu. Birbirlerine düşman gibilerdi hatta gibiyi bırakın direk düşmanlardı anne ve babam çok ısrar etmediği sürece hayatta görüşmezlerdi bu soğukluğun nedenini hep merak etmiştim oysa Emre abinin kardeşi Betül'le ben çok iyi anlaşıyordum tahaki bi okul günü sonrası abimin sinirle eve gelip bir daha ne onla ne de kardeşiyle görüşmemi istemediğini söyleyene kadar. Kendi düşüncelerimi susturup aklımdaki soruyu her ne kadar kızcaklarını bilsemde sordum belki bu sefer anlatırlardı.

Fıratın dizime ayağını koymasını umursamayarak söze başladım.

"Abi sana bir şey soracağım ama kızmayacaksın."

Janti YârimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin