රන්වීර්ට තුරුල් වෙලා හිටපු වගීශ ටික වෙලාවකින් ඔලුව උස්සල ඔහු දිහා බැලුව. ඒ ආදරේ පිරුණු ඇස් දිලිසෙනව හඳ එලියට ඔහුට පෙනුණ.
"ඇතුලට යං. සීතලයි."
වගීශ මිමිණුව.
"හ්ම්.."
රන්වීර් හිට ගද්දිම වගීශ රන්වීර්ගෙ නිපල් එකක් මිරිකල ගේ ඇතුලට දිව්වෙ රන්වීර් පුදුම වෙද්දි.
"ආව්..රිදුණ බං"
රන්වීර්ට කෑ ගැහුණත් ඒ එක්කම දිව්වෙ වගීශ ව අල්ලගන්න.
'වැඩි කතාවක් නැති වුණාට මේකට තියෙන්නෙ පුදුම විසයක්නෙ'. ඔහු එහෙම හිතන ගමන් දොර වහල වගීශගේ කාමරේට ගියා .
වගීශ හිනා වෙවී බේරෙන්න දිව්වත් රන්වීර් පැනල අල්ලගෙන ඇදේ උඩ අතට හරවගත්ත. ඔහු හිටියෙ වගීශගෙ ඇගට ඉහලින්.
ඒ ලස්සන හිනාව රන්වීර් දැක්කෙ පලවෙනි වතාවට . වගීශ හිනාවෙද්දි අමුතුම හුරතල් බවක් තියනව කියල ඔහුට හිතුණ.
" කොහෙද මැණික උබ ඔය හිනාව හංගගෙන හිටියෙ?"
රන්වීර් නැමිල ඒ හිනාවෙන තොල් හෙමින් හැපුව.
වගීශ ටිකක් හිනා වෙවී ඉදල අනෙක් අතට කැරකිල රන්වීර් ව යට කරගෙන උඩට ආව.
"හිනාව හංගගෙන හිටපු එක නෙමේ වැදගත් මැණික, උබ ඒ හිනාව. හැමදාම තියයිද කියන එක."
වගීශ හෙමිහිට ඔහුගෙ නලල් කිස් කරා.
"අම්මෝ මේ දඟකාර ය මෙච්චර කල් කොහෙද හැංගිලා හිටියෙ?"
රන්වීර් පුදුම වුණේ වගීශගෙ ඒ ස්භාවය දැකල නැති හින්ද මයි.
"අහ් කොල්ලගෙ කට විතරක් නෙමේ දැන්නම් පණ ගහල ඇවිත් තියෙන්නෙ"
රන්වීර් අත පහලට ගෙනියන ගමන් කියද්දි වගීශ ඔහුගේ තොල් අල්ලගත්තෙ පිපාසයෙන් හිටපු මුවෙක් වගේ. පැය බාගයක් විතර ඔවුනොවුන් ඒ තොල් අතර අතරමං වුණේ හිත පුරා අලුත් හැඟීම් මෝදු වෙද්දි.
වගීශගෙ තොල් රන්වීර්ගෙ ශරීරය පුරාම ඇවිදිද්දි ඔහුගේ කෙඳිරිලි හඩ ඒ නිහඩ රාත්‍රිය මුසපත් කලා.හෙමින් පහලට ගිය වගීශ තනියම නැගිටින්න වෙර දරන යගදාව දෙතොලින් මත් කලා.
YOU ARE READING
උරැමක්කාරයා
Non-Fictionසඟවා ලය මත ඔබෙ වත රහසින්... කියාදෙන්න ලං වී... ප්‍රේමය නම් කිමැයි කියා....
