Sabah saat 8 gibi kalkmıştım. Yatağımın üzerinde öylece oturmuş, hayatı sorguluyordum ki...
Gözüm anlık olarak küçük pencereme kaydı.
ODA NEEE
Kar yağmış. KAR YAĞMIŞ.Hızla yatağımdan kalkarak penceremi açtım ve, elimi pencerenin kenarımda biriken kar tabakasına daldırdım. Çok güzel.
Ben kara aşık bir kızım. Keşke uyumak yerine karın yağışını izleseydim.
Hemen odamdan çıkıp salona koştum, ama. O da ne?
Salonun ortasında Kocaman bavullar. Bir yere mi gidiyorduk? Heyecanla anneme seslendim"Anne! ANNE!"
"Nereye gidiyoruuz?"sevinçle zıplıyordum. Belki de Türkiye ye gidecektik. Haaa söylemeyi unuttum, annem ve babam birer Türk . Bir dakika bir dakika annem ve babam Türkese bende Türküm. Ah saf Vera tabii Türksün.
Ben boş yaparken babam salona geldi.
Yüzü kızarmış, gözleri şişmiş bir şekilde.
Korkuyla yanına koştum."Baba, babacığım. Noldu iyi değilsin."
"Güzel kızım benim" diyerek başıma bir öpücük kondurdu ve, ve bir anda ağlamaya başladı. Bu sırada birbirimize sarılmamızı sağlamıştım.
"Babacığım noluyor. Lütfen cevap ver."Benden ayrılarak yaşlı gözlerle konuşmaya başladı.
"Güzelim, amcan vefat etmiş. Türkiye'ye taziyesine gitmememiz lazım."
"Ne amcam mı, ama nasıl olur. Daha birkaç gün önce konuştuk onunla. Bu nasıl olur baba?" Amcamı pek görmesem de hep telefon aracılığı ile konuşurduk. Yumuşak dilli tatlı bir adamdı. Seviyordum onu...
"Kalp krizi geçirmiş babacığım. Şimdi biz annen ile birlikte gideceğiz."diyerek sustu, sanki devamını getiremiyor gibiydi.
"Evet baba, hep birlikte gideceğiz Amcam için."diyerek kendimin de gideceğini savunmuştum. Amcam vefat etmişti tabii ki de gidecektim. Ve, beni burada nasıl yalnız bırakacaklardı ki?
" Üzgünüm ama sen gelmeyeceksin bebeğim."
"Ne ama neden, amcam için gelmek istiyorum baba. Beni nasıl bırakacaksınız burada yalnız."
"Bu karlı havada seni de götürerek riske atmak istemiyoruz canım. Ve akşama doğru benim bir arkadaşım gelicek. Biz gelinceye kadar onun ile kalmanı itiyorum."
"Ama, ama baba. Bu risk sizin içinde geçerli."
"Hadi uzatmayalım babacığım, annen senin için kahvaltı hazırladı. Mutfağa gidipte ye."
Babamı başımı sallayarak onayladım ve mutfağa geçtim. Tamam beni riske atmak istemiyorlardı ama, gelsem en fazla ne olabilirdi ki? Hızla masaya oturup yemek yemeye çalıştım . Moralim bozulmuş ve iştahım kaçmıştı. Amcamı çok seviyordum ve öyle belli ki babamın durumu pekte iyi değil. Şimdi de onun için endişelenmeye başlamıştım ki, annem bana arkamdan sarılıp öpmeye başladı.
"Annem benim. Baban sana olanları açıklamıştır."
"Evet anne, ama bende gelmek istiyorum. Sen babamı ikna etsen olmaz mı?"demiştim. Annem bana dönerek titreyen sesi ile konuşmaya başladı.
"Olmaz bebeğim. En doğrusu bu. Babanın arkadaşı ile iyi geçin, onun sözünden çıkma. Kalın giyin, yemek yememezlik yapma. Sağlığına dikkat et kızım."
Annem sözünü bitiremeden göz yaşları akmaya başlamıştı. Annemin de babamdan farkı yoktu. Ama böyle konuşması tuhaf hissettirmişti. Sanki bir daha dönmeyecekmiş gibi konuşuyordu.
"Sen merak etme anne, ben büyüdüm artık. Kendime bakmasını bilirim." Dedim.
🐺
Yaklaşık bir saat sonra annemleri uğurladım. Annem ve babam bana ağlayarak veda ettiler. Bu hareketleri garip gelmişti. Evet, amcam vefat etti ve üzülmeleri normal. Ama, bunu benden ayrılırken yapmaları kötü hissettirmişti. Sanki bir daha onları görmeyecekmişim gibi. Kaç gün sonra geleceklerini sorduğumda bilmediklerini söylediler. Bana bolca nasihat ederek çıktılar evden.
Odama çıkarak küçük çantamı elime aldım. İçine biraz kıyafet ve ihtiyacım olan birkaç şey koydum. Ardından elimdeki çanta ile mutfağa indim. Annemden sakladığım gizli çikolata zulamı açtım, içerisinde çeşit çeşit çikolata vardı. Babam her şehre indiğinde bana çikolata alır bende bunların bir kısmını sonra yemek için toplarım. İçlerinden en sevdiklerimi seçerek çantama attım. Sonra salona geçerek sehpadaki telefonum ile şarj aletimi çantama koyarak beklemeye başladım. Eminim ki babamın arkadaşının yanında çok sıkılacaktım .Kesin yaşlı biridir diye düşünmeden edemedim, umarım yaşıt birileri vardır kalacağım verede.
________________________________
Veee üçünü bölümümüz ile geldiimm.
Lütfen hikayeyi destekleyin, henüz hikayenin konusunu tam olarak açamasam da çok güzel olacağına emin olun.
Yazım yanlışlarım varsa affedin💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURDA MÜHÜRLÜ
WerewolfEşini ilk kalp atışlarında bile hissetmişti Marcos Vidal. Peki mühür onları bir arada tutabilecek mi? Bunca zaman normal bir insan olduğunu düşünmüştü Vera. Ama aslında, Alaska sürüsünün lunasıydı. Marcosun biricik bebeğiydi. Vera gerçekleri öğren...