♡┏━♡━━━━♡━┓🐇
Asırlar önce binalara, saraylara yapılan o koca heykeller oldukları yerde sabit bir halde duruyor ve kendilerine verilmiş 'koruma' görevini yerine getiriyorlardı..
Peki kimi, neye veya kime karşı koruyorlardı?
Cansız bir varlık ,koru...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Camila Cabello-Easy
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
┏━♡━━━━♡━┓🐇
Yalnızlık, farklı bir histi.
Bir sürü insanla bir otobüsü içindeyken, sevgilinizle yan yanayken, çocuğunuz kucağınızda uyurken, arkadaşlarınızla kafede otururken, sıra arkadaşınıza ödevleri sorarken bile hissedilebilecek bir histi.
İllet bir şeydi, bir kere yakanıza yapıştı mı gitmezdi ve beraberinde bir sürü rahatsızlık da getirirdi. Kimseye herhangi bir şey anlatamadığınız için her şeyi içinize atmaya başlar, fiziksel rahatsızlığa kadar uzanan şeylere sebep olurdu. Kötü anlarda elinizi tutan olmazdı, mutlu anlarda mutluluğu arttıran birisi olmazdı. Yalnız başınıza yemek yer, uyur, yollara düşerdiniz. Düşününce 'Ne var ki bunlarda? ' diye sormak kolaydı lakin yaşarken kabul etmekte zorlandığınız 'Benim birisine ihtiyacım var. ' düşüncesi, gözlerinizin çarptığı arkadaşlar,aileler veya sevgililer yüreğinizdeki boşluk hissini arttırırdı elbette yanlış insanlarla birlikte olmaktansa yalnız olmak çok daha iyiydi fakat doğru insanlar da yanınızda değilken dünya soğuk bir yere dönerdi.
Bir yerden sonra yalnız başına kurduğunuz konfor alanının dışı o kadar korkunç gelirdi ki yeni fırsatlar, yeni hayatın ve deneyimlerin de yüzüne kapı çarpardınız.
Yalnızlık garipti bir yandan melankoli, depresyon hissi verirken bir yandan huzur, mutluluk hissi veriyordu.
Karmaşık olduğumu söylüyorsun.. Hatta bu ifadenin yetersiz kalabileceğini.. Başka bir şey var mı?..
Sidelya,yalnızdı.
Küçük bir çocukken evde yalnızdı, annesinin yanında yalnızdı. İlkokulda, ortaokulda, lisede yalnızdı. Üniversitedeki o kalabalık arkadaş grubuna, sevgilisine rağmen yine yalnızdı. Kendi hayatını kurduğunda da yalnızdı. İş yerinde yalnızdı, iş yemeklerinde peşinden koşturan adama ve sürekli onunla muhabbet etmeye çalışan insanlara rağmen yalnızdı.
İçten içe yalnızlık hissiyle savaşırken 'Benim birisine ihtiyacım var. ' düşüncesini bastırmaya çalışırken de yalnızdı ama zamanında yaşadığı olaylar ve yalnızlığının getirdiği konfor kapısını çalmaya çalışan herkesi tüfekle kovalıyordu..Bir insanın sorumluluğunu almak, onu tanımak, onunla ilgili şeyleri aklında tutmak, onu sevmek ama asıl güvenmek çok zordu. İzlediği Kore dizileri ve romantik animasyonlar, okuduğu romantik kitaplar ve neyin hayalini kursa ondan özenle bu hayallerin gerçekleşmesini kaçıran evrene 'Bu benim paralel evrendeki halim bak, bu evrendeki halimin hayalini kurmuyorum sakın yanlış anlama. ' diyerek çekine çekine kurduğu hayallerinin aksine gerçek hayatına tek bir insan daha sokmazdı çünkü bilirdi, günün sonunda üzülen ve yine yalnız kalan o olacaktı.
