Kadife

Beklenmedik Karşılaşma ✨

Merhabalar, nasılsınızz🙋🏼‍♀️

Yazım hataları olduysa kusura bakmayın, sizi seviyorum🩷

Başlama tarihi bırakmak ister misiniz? 💛

-

Günün ilk ışıkları ile gözümü açtığımda telefonumun sesi kulaklarıma doluyordu, alarmım son ses uyanmam için bağırıyordu resmen. Yataktan kalktığım gibi banyoya girdim ve işlerimi hallettikten sonra odamdan çıktım ve abimin odasının kapısının açık olduğunu gördüm içeri göz gezdirdiğimde içeride yoktu merdivenlerden aşağı doğru indim ve burnuma güzel kokular gelmeye başlamıştı. Sevgili abim mutfakta kahvaltı hazırlıyordu

Abim...bu hayattaki bütün benliğimdi, anne ve babamızı kaybettikten sonra sadece ikimiz kalmıştık neredeyse 12 senedir sadece ikimizdik, onun varlığı olmasa böyle bir insan olur muydum bilmiyorum. Ben 15 abim ise 22 yaşındaydı ailemizi kaybettiğimizde, abim 22 yaşında birden abilikten ebeveynliğe terfi etmişti. Bu hayatta yanımda iyi ki abim vardı...

Mutfağa girdiğim gibi ilk işim abime sarılmak oldu, oda bana sarılıp alnıma bir öpücük kondurarak karşılık verdi.

"Geç güzelim hadi bende seni uyandıracaktım" Dediğinde gülümsedim. "Ellerine sağlık abicim, sende olmasan bu güzeller güzeli kardeşin işe hep aç giderdi"
Dedim kendimi şirin bi hallere sokarak ne kadar şirin olduğum tartışılırdı çünkü abim yüzüme suratını buruşturmuş bir şekilde bakıyordu

"Kızım ağzını yüzünü yapma şöyle ısırasım geliyor sonra bana kızıyorsun abi acıdı, abi iz kaldı diye." Dediğinde gülmemi durduramadım. Kahvaltımız her zaman ki neşeli hallerimiz ile geçmişti, odama çıkıp iş için hazırlanmaya başladım bu arada ben size kendimden hiç bahsetmedim değil mi?

Ben Beren Bayer, 27 yaşındayım, yazılım mühendisliği bitirdim ve sektörde 6 yıldır çalışıyorum. İşimi seviyorum, yeni bir şeyler üretmek benim için bir tutkudur. Her konuda olduğu gibi iş konusunda da çok hırslıyımdır, tuttuğumu koparmadan bırakmam.

Bugün işe giderken ekstra heyecanlıydım çünkü uzun süredir şirkette terfi bekliyordum, ve sonunda o gün gelmişti bu gün terfimi alacaktım bu yüzden üzerime yeşil bir takım giyindim aynadan kendime baktığımda yeşil renk gözlerimi daha çok ortaya çıkarmıştı, saçlarımı dalgalı bırakmayı tercih ettim kendime aynada onay verdikten sonra odamdan çıktım

Aşağı indiğimde abimde işe gitmek için hazırlanmış ayakkabılarını giyiyordu, abim Baran bir hukuk bürosunda avukatlık yapıyordu. Abimin yanağından öptüm oda her zaman olduğu gibi alnımdan öperek bana karşılık verdi. "O terfiyi alacağını biliyorum güzelim, akşama bi kutlama yemeğine çıkalım diyorum çıkışta haberleşelim olur mu?" "Olur abicim ama bu sefer yemekler benden." Dedikten sonra ikimizde evden çıktık vedalaşıp arabalarımıza yöneldik, arabaya binip çalıştırdım ve o hak ettiğim terfiyi almak üzere yola çıktım.

Şirkete girdiğimde herkeste ayrı bi telaş hakimdi ne oluyor diye sorguladım ama aklıma özel bi durum gelmemişti, varsa özel bi durum kulağıma gelirdi mutlaka diye düşünerek bizim apartmanın olduğu kata doğru yol aldım yazılım departmanına girdiğimde bugün herkes olduğundan daha şıktı çünkü herkes benim olduğum gibi kendi alanlarında yükselme bekliyordu.

Kapıdan girdiğimi gören Yağız konuştuğu kişileri arkasında bırakıp bana doğru adımlamaya başladı, siyah bir takım giymişti ve içinde gerçekten çok şık gözüküyordu. Gözlerimi üzerinden çekerek yüzüne çıkardım ama onu süzdüğümü çoktan fark ettiği için yüzünde gereksiz bi sırıtış hakimdi, yanıma vardığında beni kendine çekerek sarıldı bende ona sarılarak karşılık verdim "ne oluyor, sadece bizim departman değil bütün şirket ayağa kalkmış özel bir gün felan mı kaçırdım ben Yağız?" Diye sordum "Sorma bugün yeni iş ortakları katılacaklarmış aramıza, şirket son zamanda bazı mali sıkıntılar çekiyordu biliyorsun çareyi ortalıklık ile bulmuşlar öğleden sonra bütün departmanların başları ile toplantı düzenleyeceklermiş." Dedi

Bu dediğine gülümseyerek baktım "yani bugün öğleden sonra toplantım olduğunu mu söylüyorsun bana?" Dediğime sesli bir kahkaha patlattı "Sen bütün departmanlardaki en güzel pardon, en iyi yönetici olucağına eminim" diyerek bana göz kırptı

İyi çocuktu,hoş çocuktu ama benim ona karşı bir ilgim yoktu gerçi benim kime ilgim vardı ki? 7 yıldır kalbim mühürlenmişti, o mühürü kimse kıramamış gerçi kimsenin kırmasına izin dahi vermemiştim. İyileşmiştim artık çok geride kalmıştı her şey o zaman ki küçük üniversiteli kız değildim çok mesafe kat etmiştim ama kalbimin mührünü bir türlü kıramamıştım

"Şu gözlerin beren, bana bütün dünyayı dize getirebilecekmişim gibi hissettiriyor."

"Berenim...ruhum...nefesim...."

"Beren ne demek biliyor musun? Eski türkçede kadife kumaş anlamında kullanılırmış, ben senin bu kadife teninde yok olmak istiyorum Beren."

Aklımda anılar akmaya başladığında kendimi durdurdum ve nerede olduğuma baktım, kendimi toparlayıp olan gerçekliğime döndüm eskiye dönemezdim orası yasaklı bölgeydi ve aklıma gelen anılar kadar güzel anlar yoktu...

"Kaybettim...onu kaybettiğim gibi senide kaybettim...affet beni..."

Bu anı boğazımı düğümlerken Yağızın sesi ile toplantı odasına doğru çekiştirildiğimi fark ettim. "Hadi Beren, daha yöneticiliğini kutlayacağız." Yalancı bi gülümseme ile karşılık verdiğimde üstümü düzelterek toplantı odasına geçtim bana ayrılan yere oturdum yöneticinin konuşmasını dinlemeye başladım.

"Evet arkadaşlar bu gün burada toplanma sebebimizi hepimiz biliyorsunuz ki yeni görevlendirmeler yapılacak ve yazılımın departmanının başına kimin geçiceğini açıklayacağız." Yeni görevlendirmelerden bahsederken sıra departmanın başına kimin geçiceğine gelmişti, şu an üzerimde fazlasıyla bi özgüven vardı çünkü emindim bi iş benimdi!

"Yazılım departmanımızın başına sevgili çalışanımız Beren Bayer'in geçmesini uygun gördük." Dediğinde yüzümde zafer kazanmış bi gülümseme vardı, herkes tebrik ediyor ve bende teşekkür ediyordum toplantı diğer konularda konuşulduktan sonra sona erdi odada ben ve şirketin yöneticilerin Hikmet bey kalmıştı.

"Evet Beren hanım öncellikle tekrar tebrik ederim sizi, bugün öğleden sonra yeni ortaklarımız ile toplantımız olacak siz toplantı süresine kadar odanıza yerleşin ve ben sizin için bi asistan yönlendirdim, size odanıza kadar eşlik etmek ve asistanınız ile tanıştırmak isterim" dediğinde teşekkür ederek ayaklandım.

Hikmet bey bana odama kadar eşlik ettikten sonra sekreterim olan Sema ila tanıştık, tatlı samimi bir kızdı iyi anlaşıcağımızı düşündüm. Toplantı saatine kadar odama yerleştim bir kaç dosya inceledim Sema odaya girerek toplantının birazdan başlayacağını bildirdiğinde ayaklandım ceketimi düzeltip toplantının yapılacağı salona ilerledim.

Toplantı salonunda diğer departmandan tanıdığım bir kaç sima vardı herkese bir selam vererek yerime geçtim, önümdeki kalemle oynarken gözlerim dalmıştı herkes bi anda toparlanınca bende kafamı kaldırdım kafanı kaldırdığım gibi iki çift gözün esiri oldum o bana zaten bakıyordu ben ona baktığımda ise bütün dünyam başıma yıkılmıştı

Nasıl şu an karşımda durabiliyordu? Durmayı bırak bana nasıl bakabilirdi? Benim gözümde o bir hiçti ama neden kalbime böyle bir ağrı saplanmıştı ki? 7 senedir görmediğim halde kalbim nasıl bi kadar ağrıyabildi, kendime kızdım böyle hissetmemem gerekiyordu düşüncelerimden sıyrılmaya çalıştım etrafıma baktığımda burdaydık hala benim gerçekliğimdeydik. Bir anlık dalgınlık sandım hayal alemimden bir kesit zannettim ama gerçekten burdaydı

Aynı odada onla aynı havayı solumak bile o kadar zordu ki nefesimi tuttuğumu fark ettim. Tuttuğum nefesimi bıraktım ama hala nefes alamıyordum. Seneler önce yaşadığım krizler tekrarlıyor gibi hissettim kendimi gözlerimi hafif kapattım ve onun burada olmadığını düşünerek gelecek krizi engelledim, yüzüme sahte ve soğuk bir maske takarak tekrar yeni yönetime doğru döndüm o takındığım maskeyi bütün toplantı boyunca bozmadım.

"O burdaydı...neden burdaydı?"

"Yaram...kalp yaram...kalp yarası en zorudur çünkü kalp yarası hiç iyileşmez sen iyileşti zannedersin ama o sadece kabuk bağlar."

"Kabuk bağlamış yaram oluk oluk kanıyordu ve ben bu kanamayı durduramıyordum."

---

Ayyy görüşleriniz neler? Sevdiniz mi🥹