Σκέψου, τι προτιμάς;

Σκέψου, τι προτιμάς; / 3ο

Ο Σάββας μαζί με τον Λιδάκη κατευθύνθηκαν προς το σπίτι της Κίκα. Ήθελαν να διευθετήσουν εάν οι γείτονες γνώριζαν κάτι, αν ήξεραν το οτιδήποτε.

" Όχι όχι. Ήταν καλό ζευγάρι. Όλοι λένε πως είναι αγαπημένοι. "

" Μπα δεν ξέρουμε κάτι. Είχαμε καιρό να τους δούμε. "

" Την έβλεπα που και που να βγαίνει στο μπαλκόνι. Αυτό. "

" Δεν γνωρίζουμε. Δεν έχουμε πολλές σχέσεις με τους γείτονες. "

Αυτές ήταν οι απαντήσεις των γειτόνων του ζεύγους. Δεν ικανοποίησαν τον Σάββα καθόλου. Ο Λιδάκης που πήγε και σε άλλους δυο τρεις, δε τους γνώριζαν. Οι ελπίδες της Ιόλης να βρουν κάποιο επιπλέον στοιχείο έπεσαν στο κενό. Όταν επέστρεψαν στο τμήμα, βρήκα την Ιόλη ακόμα εκεί. Δεν είχε πάει να βρει τον Μάρκο, ούτε τον ξάδερφο της της Κίκα. 

-Ήρθατε κιόλας;

-Ναι. Τζίφος. Κανείς δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα.

-Μόνο οι απέναντι την έβλεπαν που και που στο μπαλκόνι. 

-Ναι έστω.

Πρόσθεσε ο Σάββας. Πήγε να πιεί μια γουλιά από τον καφέ του αλλά ήταν άδειο το ποτήρι.

-Ρε Ιόλη!

-Αφού ξέρεις. Όταν στρεσάρομαι θέλω καφεΐνη! 

-Να πάρεις δικιά σου! Είναι ανάγκη να μου πίνεις πάντα τον καφέ!

-Βρε γκρίνια. Θα σου πάρω άλλο.

Ο Λιδάκης χαχάνιζε από την πόρτα.

- Δε πας να γράψεις καμία αναφορά εσύ; 

- Μάλιστα αστυνόμε Πορτοκάλη.

Αποκρίθηκε και έφυγε γελώντας. Η Ιόλη παρατήρησε την κούραση του Σάββα στο πρόσωπο του. Ήρθε και τον ακούμπησε απαλά στον ώμο. Σχεδόν στοργικά.

-Πόσες; 

-Τι πόσες;

-Πόσες χιλιάδες καλοκαίρια. Τι πόσες ρε; Πόσες έριξες χτες βράδυ. Πονηρέ;

-Τι; Με δουλεύεις μωρέ; 

-Σε βλέπω κομμάτια. Τι έπαθες;

-Έχω να κοιμηθώ μέρες. 

-Σάββα τι συμβαίνει; Με ανησυχείς. 

-Έρχεται στο σπίτι κάθε βράδυ σχεδόν η Πέλα και χτυπάει τα κουδούνια. Από την ανησυχία μου μήπως ξανά έρθει δεν κοιμάμαι τα βράδια. 

-Σε ενοχλεί ακόμα; Δεν έκανες περιοριστικά μέτρα που σου είπα;

-Δε θέλω να τη μπλέξω περισσότερο. Δεν θέλω να ασχοληθώ.