Een vurig december

2.2 🎇 Stoute voornemens

In de warmte van zijn auto kan ik iets ontspannen, maar mijn hele lichaam trilt nog van de kou en natte kleding. Thijs pakt iets van de achterbank en gooit het mijn kant op. "Hier, trek je jas uit en doe deze aan." Ik kijk naar de donkere stof in mijn handen, het is een dikke trui. Dankbaar doe ik wat hij zegt en laat de zachte stof over mijn hoofd glijden. Direct dringt een heerlijke geur mijn neusgaten binnen en ik doe mijn best niet opvallend te snuiven.

De stilte die heerst, zorgt voor een ontspannen sfeer en ik besluit mijn eventuele redder (we moeten natuurlijk eerst nog even afwachten of hij me daadwerkelijk bij Madelon afzet) goed te bekijken. Zijn ogen zijn gericht op de weg en zijn haren staan door de war van de regen. Zijn uniform sluit nauw aan op zijn lichaam en ik bijt op mijn lip, terwijl ik mijn ogen eroverheen laat glijden. Ik heb stiekem altijd al een zwak gehad voor mannen in uniform en als ik zie hoe gespierd zijn armen zijn, kan ik mijn gedachtes niet tegenhouden. Hoe zou het zijn om door hem vastgehouden te worden terwijl.. Oh God, hij heeft ook handboeien natuurlijk. Mijn hartslag versneld en als ik doorkrijg wat ik aan het doen ben, wend ik snel mijn blik van hem af.

Focus, May, het is niet de bedoeling deze man meteen te bespringen. Dan vang ik zijn blik op en mijn wangen kleuren, zou hij doorhebben dat ik hem zo heb bekeken? Dat die gedachte door mijn hoofd spookte? Dat ik het niet erg zou vinden als hij zijn auto nu zou parkeren en we... Oh shit.

Ik haal een hand door mijn geklitte haar en kijk naar buiten, hopend het te laten rusten. "Het is wel heel erg slecht weer ineens," zeg ik, want zoals elke Nederlander begin ik over het weer om small talk te starten. Als Thijs stil blijft, voeg ik eraan toe: "Binnen tien minuten ben je compleet nat." Hij werpt een blik opzij en ik voel een warme rilling over mijn rug glijden. Geweldige woordkeuze in dit moment.

Thijs laat een korte lach aan zijn mond ontsnappen, een laag en sexy geluid dat een kriebelend gevoel in mijn onderbuik creëert. "Ja, je wordt er heel... nat van." Hij knipoogt naar me en kijkt dan weer naar de weg. Het is ineens wel heel erg warm hier, mijn koude huid lijkt plots in brand te staan en ik voel mijn hart in mijn keel slaan. De opkomende gedachtes probeer ik weg te duwen en ik kijk naar buiten om me ergens anders op te focussen, maar door de duisternis kan ik naast een enkele vage vorm van een boom niks zien.

"Blijf je hier lang?" vraagt Thijs en een rilling trekt door mijn lijf door zijn warme stem. "Anderhalve week. Ik ben er voor kerst en de jaarwisseling en ga dan weer naar huis." Zijn lippen vormen een 'O'. "Waarom vier je kerst niet thuis?" Ik bijt op mijn lip. Hij merkt mijn ongemakkelijkheid op. "Als je het er niet over wilt hebben, is het ook goed, ik vroeg het me alleen af, maar als het persoonlijk is, hoef je niet te antwoorden."

Ik giechel zacht door zijn reactie en kijk zijn kant op. "Mijn ouders zitten in het buitenland en konden niet terugkomen, die zie ik in januari voor een verlate kerstviering. En sinds Madelon verhuist is, heb ik niet echt iemand meer in mijn omgeving." Thijs fronst zijn wenkbrauwen. "Ook geen vriend?" Ik schud mijn hoofd. "Nope." Er valt een stilte en ik hoor de tandwieltjes in zijn hersenen haast bewegen.

"Dusss," de stilte heeft nu lang genoeg geduurd, waardoor ik hem doorbreek, "wat doe jij met de feestdagen?" Een kleine, warme glimlach verschijnt op zijn gezicht en ik smelt haast door het lieve beeld wat dit schept. "Ik vier eerste kerstdag bij mijn zus en haar man, ze hebben twee kleine kinderen. Dan komen onze ouders ook langs. Tweede kerstdag heb ik dienst en met oud en nieuw zit ik thuis." Een warm gevoel verspreidt zich als ik hoor hoe lief hij over zijn familie praat. Hij kijkt me van opzij aan en ik zie zijn ogen sprankelen. Ik glimlach naar hem.

Plots stopt hij de auto en ik kijk verrast naar buiten. "We zijn er," verkondigt Thijs en ons momentje is voorbij. Teleurstelling trekt door me heen als ik besef dat ik graag nog wat langer in de auto had gezeten. Ik zie het gezellige huisje van Madelon, verlicht door allerlei kleine lampjes en een grote kerstboom in de tuin. Typisch Madelon. Dan draai ik me om naar Thijs.

Even dwalen mijn ogen af naar zijn lippen, die een klein stukje van elkaar af staan. Hij ziet me kijken en buigt een klein stukje naar voren toe, terwijl hij me met zijn heldere ogen aankijkt, op zoek naar mijn toestemming. Ik leun ook naar hem toe, maar vlak voordat onze monden op elkaar botsen, wordt de autodeur opengetrokken. "May! Je bent er! Ik las je appjes te laat en toen je niet meer reageerde op mijn belletjes dacht ik dat je ontvoert was of ergens langs de weg lag te sterven. Het is ook zulk slecht weer! Oh, hoi Thijs."

Madelon neemt me van top tot teen in haar op, waarna ze mijn gordel losmaakt en me de auto uittrekt. "Kom, binnen is het lekker warm. Ligt je tas in de kofferbak?" Nog voordat ze een antwoordt krijgt van ons, duwt ze mij haar paraplu in mijn handen en loopt ze naar de achterkant van de auto toe.

Ik voel een warm gevoel door de drukte die mijn beste vriendin altijd uitstraalt en ik kijk de auto in. "Eh, dank je wel voor het thuis brengen," zeg ik en ik bloos als Thijs me een knipoog en glimlach schenkt. "Geen probleem, wie weet zien we elkaar nog eens." Dan verschijnt Madelon weer naast me, nu met al mijn spullen. "Je bent een held, Thijs. Loop je ook mee naar binnen? Dat is het minste dat we kunnen doen als bedankje." Hij kijkt me vragend aan en ik knik als teken dat ik het goed vindt. Dan stapt hij zijn auto uit en lopen we met z'n drieën naar binnen toe.

---

1 januari verschijnt deel 3