"ဆရာ ရေပြည့်ပြီ"
မြကြိုင်ဟာ အသံလေး ကျယ်ကျယ်နဲ့ လှမ်းအော်တယ်။ မြကြိုင်ရဲ့ အသံကို ကြားတဲ့အခါ ကျောင်းဆရာလေးက အိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာတယ်။
"ကျေးဇူးပဲနော်"
မြကြိုင်က ရို့ရို့ကလေး ပြုံးပြတယ်။
"ဒါဖြင့် သွားပြီနော်"
"ရေဖိုးယူသွားလေ"
မြကြိုင်က လက်ကလေးတွေကို ခါပြရင်း ခေါင်းလေးတွေကိုပါ ခါတယ်။
"မယူပါဘူး ဆရာရယ်"
"ဘယ်ဟုတ်မလဲဗျာ၊ ယူသွားပါ"
"ဆရာက ရွာက ကလေးတွေကို စာသင်ပေးနေတာလေ၊ ကျုပ်က တတ်နိုင်တာလေး ပြန်လုပ်ပေးတာပါ"
မြကြိုင်ဟာ ကျောင်းဆရာလေးကို သိပ်ပြီး ကူညီချင်တယ်။ အရင် ရောက်လာခဲ့တဲ့ ဆရာတွေကို မြကြိုင် ကူညီခဲ့ဖူးပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ထိတော့ ကူညီချင်စိတ်မရှိခဲ့ဖူးဘူး။
မြကြိုင် ဒီကျောင်းဆရာလေးကိုမှ ထူးထူးခြားခြား ကူညီပေးချင်နေတာပါ။ ဒါကြောင့်မလို့ ရေဖိုးကိုတောင် မယူတော့ပါဘူးလို့ ပြန်ပြောခဲ့တာပဲ။
"ကျုပ်သွားပြီနော်"
မြကြိုင်က ခြေကို သွက်သွက်ကလေး လှမ်းပြီး ကျောင်းဆရာလေးရဲ့ အိမ်က ထွက်လိုက်တယ်။ ပြီးတဲ့အခါ အခြားအိမ်တွေကို ရေဖြည့်ဖို့ ရှိသေးတယ်လေ။
မြကြိုင် ရေဖြည့်နေရင်းလည်း မဖြည့်ချင်တဲ့ အိမ်လည်း ရှိပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြကြိုင်အနေနဲ့ ဖြည့်နေရတာပါပဲ။ ပိုက်ဆံလိုတယ်လေ။ ဒီတော့ မြကြိုင် မဖြည့်ချင်လည်း သည်းခံပြီး ဖြည့်ရတာပါပဲ။
"ဘယ်လောက်ကျလဲ"
"သုံးရာ"
"ရော့"
မြကြိုင်ကို ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံ နွမ်းနွမ်းလေးတွေက စဉ့်အိုး အဖုံးပေါ်ကို ရောက်လာတယ်။ သည်အိမ်က အဲလိုပဲ၊ မြကြိုင် ကို ပိုက်ဆံပေးရင် ဘယ်တော့မှ လက်ထဲမပေးဘူး။ စဉ့်အိုးပေါ် ပေးတာမျိုးရှိတယ်၊ ရေခွက်ပေါ် တင်ပေးတာမျိုးရှိတယ်။ မြကြိုင် ကို ဒီလို ပေးပေမဲ့ မြကြိုင်ကတော့ မယူဘဲ မနေပါဘူး။ လုပ်အားနဲ့ရတဲ့ ပိုက်ဆံပဲ။ သူတို့က ပိုက်ဆံကို အဲသလို ပေးရင် မြကြိုင်ကလည်း ခပ်တည်တည်ပဲ အိတ်ထဲကို ကောက်ထည့်တယ်။ ပြီးတဲ့ အခါ နောက်တစ်အိမ်ကို ရေဖြည့်ပေးဖို့ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ထပ်သွားတော့တာပဲ။
