MAZİDE KALAN -Solmuş Çiçekler-

14. ANNEM DEMİŞTİ...

"Eğer bir dilek hakkım olsaydı seni dilerdim Poyraz." Dedi Alya ayaklarını terasın boşluğuna doğru sallayarak. Kafasını yanında oturan Poyraz'a döndürdü.

"Sen salak mısın Kızım? Ben zaten senin yanındayım." Dedi hafif kavisli kaşlarını çattı. Hemen kafasını Alya'ya döndürdü. "Ama bir gün gidersen." Alya bunu söyler söylemez Poyraz Alya'ya bakmayı kesti.

"Gitmem, nereye gideceğim ki?" Dediğinde kafasını öne eğdi. "Benim sizden başka kimim var?" Yeniden Alya'ya baktı.

"Kim onlar?"

"Sen, annem, babam, Karanfil teyzem."

Ayla gülümsedi bu mutluluk belirten bir gülümseme değil, daha çok kırgın, buruk bir gülümsemeydi.

"İlerde büyük insanlar olduğumuzda, farklı yerlerde, okullara gideceğiz. Belki de ikimizin de çok farklı hayatları olacak." Dedi Alya yüzündeki gülümsemesiyle.

"Bunları büyük insanlar olunca konuşuruz." Dedi Poyraz hızlıca. Sanki bunları duymak, konuşmak istemiyormuşçasına.

"Şimdi bunları düşünüp üzülmemize gerek yok. Annem hep gün doğmadan neler olur mu? Yapar mı? Neydi ya o, salar mı?" Kendi kendine gevelenirken.

"Doğar." Dedi Alya. "Ne alaka şimdi Poyraz?"

"Sana ne kızım aklıma geldi," dediğinde Alya'nın devirdiği gözleri gördü. "Tövbe tövbe, kızım bak şaşı kalacaksın." Dedi Alya'yı azarlayarak.

"Hadi birbirimize hayallerimizden bahsedelim." Dedi Alya heyecanla. Ayaklarını daha hızlı öne arkaya sallamaya başladı. "Daha çok zamanımız var."

"Benim bir hayalim yok." Dedi Poyraz kafasını gökyüzüne kaldırdı.

"Nasıl?" Dedi Alya hayretle. "Nasıl olmaz?, her insanın bir hayali vardır."

"Yok işte." Dedi Poyraz kestiririp atmak istiyordu bu konuyu.

"Hadi ama Poyraz herkesin bir hayali vardır." Dedi Alya Poyraz'a daha çok yaklaştı.

"Benim yok." Dedi Poyraz Alya'ya baktı. Bakışlarında en ufak bir yumuşama yoktu.

"Vardır, var."

"Yok."

"Var, var."

"Ya kıt mısın kızım sen? Yok diyorsak yok!" Alya Poyraz dan uzaklaşmaya başladığında "vardır bence." Dedi kendi kendine.

Poyraz Alya'nın kendisinden uzaklaştığını fark ettiğinde kendini çok suçlu hissetmişti. Yavaşça Alya'ya yaklaştı.

Poyraz derin bir nefes aldı. "İyi var, ama bir tane." Dedi.

Dudağını büzüp, bir kenara çekilen Alya Poyraz'ın lafını duyar duymaz ona doğru kafasını çevirdi. Kumral uzun saçları uçuştuğunda hızlıca Poyraz'ın yanında bitti.

"Neymiş?" Dedi Alya hızlıca.

Poyraz Alya'ya baktı. Yüzünü izledi bir süre.

"Büyük insanlar olduğumuz zaman, seni hep korumak istiyorum. Annem hep bana kadınlara nazik olunmasını söyler. Çünkü kadınlar çok kırılganlarmış. Kadınlara el kalkmaz, kadınlara ses yükseltilmez, kadınlara kalkan eller onun saçlarını okşamalı, kadınlara söylenen şeyler küfür değil, iltifat olmalı, derdi." Dedi hemen ardından omuz silkti.