Hoofdstuk 11:

122 2 0
                                    

POV Camille

We zitten met z'n allen te ontbijten en te lachen. Nu ja, niet met iedereen. Pommelien en Maksim zijn nog aan het slapen.

Lotte, Emma en ik hebben ervoor gezorgd dat wij als laatste de slaapzaal uit gingen zodat niemand hen zag slapen. Ik weet dat zowel Pommelien en Maskim nu geen behoefte hebben aan allemaal vragen. Vooral na wat ik gisteren van Lotte heb gehoord.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Danny die me een por geeft.

"Zal ik ze gaan wakker maken? Anders doet iemand anders het."

Ik knik naar hem. Lotte en ik hebben het alleen aan Danny, Emma en Francisco verteld zodat zij er ook rekening mee kunnen houden.

Na een tijdje keert Danny terug naar de tafel en komt hij weer naast mij zitten. Aan mijn andere zijde zit Lotte. We kijken hem vragend aan.

"Ze waren al wakker en ik kwam net binnen toen ze elkaar een knuffel gaven.", zegt hij als hij ons ziet kijken.

Lotte en ik kijken elkaar aan en moeten glimlachen.

"Je hebt ze toch niet gestoord?", vraagt Lotte voordat ik de kans krijg om de zelfde vraag te stellen.

"Ik heb ze gezegd dat we aan het ontbijten zijn en dat we op hen wachten."

Ik sla mijn hand voor mijn hoofd. Mannen. 

We wachten nog een tijdje, maar Pommelien en Maksim komen maar niet.

"Ik zal ze roepen.", zegt Francisco en hij begint te roepen.

Ik moet hard lachen, want dat is niet wat ik had verwacht toen hij zei dat hij ze ging roepen.

Even later komen Pommelien en Maksim binnen. Ze begroeten iedereen en gaan tegenover mij en Lotte zitten.

Maksim ziet een beetje rood en Pommelien lijkt me in een plagerige bui.

"Goed geslapen?", vraag ik ze op een zo normaal mogelijke toon.

Ze knikken allebei en nemen snel cornflakes om het gesprek te ontwijken. Ik ken ze al langer dan vandaag, maar besluit niet door te vragen.

Ik kijk ze aandachtig aan terwijl ze eten. Af en toe wisselen de twee een blik en dan kijken ze snel weer weg. Ik kijk Lotte aan en zie dat we allebei hetzelfde denken. Ze had gelijk. Er is iets veranderd tussen die twee, maar ik heb geen idee wat.

Thomas komt binnen en legt ons de planning van de dag uit. Ik heb veel scènes met Pomelien vandaag. Er is jammer genoeg maar een Varo scène vandaag.

"Vergeet niet dat het volgende week  de laatste draaidag is.", zegt Thomas opeens. Iedereen schrikt. Totaal vergeten. De tijd gaat hier zo snel dat je al gauw vergeet dat dit niet voor eeuwig duurt.

"Kunnen we geen feestje houden om dat te vieren?", vraagt Danny opeens. We knikken allemaal goedkeurend.

Het is nog niet zeker of er een volgend seizoen gaat komen, dus moeten we er alles uithalen wat er in zit.

We gaan natuurlijk ook nog op tour met de cast om ons seizoen aan te kondigen aan het publiek, maar dat is nog anders dan echt op de set staan. Ik probeer er vooral niet te veel aan te denken.

POV Pommelien

De opname begint.

"Is alles goed tussen jou en Vince?", vraagt Camille aan Caro.

"Ja, waarom?", antwoordt die laatste een beetje verbaasd.

"Gewoon. Jullie doen zo anders tegen elkaar. Is er iets gebeurd?"

De On- en Offscreen avonturen van PomaksWhere stories live. Discover now