Selamm 8e 1k tarzı bir fic olacak iyi okumalar oylayıp yorum yapmayı unutmayın<33
Bugün lise mezuniyet günü. Çok heyecanlıyım. Çok güzel dört senem bu okulda geçti sonuçta. Ve bugün oraya veda edeceğim.
Ama üzülmeyeceğim. Dostlarım yanımda olacak ve birlikte hayallerimizin peşinden koşacağız.
Kendimi toparladım ve hazırlanmaya başladım. Neyse ki elbise derdim yok. Öyle çok kafaya takan biri değilim.Bu elbiseyi giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bunun tül arkaya doğru uzun etekli halini düşünün)
Ardından saçımı taradım ve ortasından saçlar çıkan bir topuz yaptım.
Ardından dış kapının önüne çıktım ve son kez beni bekleyen okul servisine bindim.
Servise bindikten sonra en arkadaki tekli koltukta yerimi aldım yine. Arkadaki dörtlü koltuklarda teker teker evinin önünden aldığımız dostlarım oturdu. Bu kez hemen başladık sohbet etmeye. Rehber abla ilk defa kızmadı ses yapmamıza. Koyu sohbetler ve boş anırmalar eşliğinde okula geldik.
Okul bahçesine masalar konulmuş ve bol bol süslenmişti. Hemen okulun içine girdim. İçerisi de en az dışarısı kadar süslenmişti. Her yer o kadar güzel olmuştu ki neredeyse senelerimin geçtiği okulu tanımayacaktım.
Sınıfına çıktım. Tüm sevdiklerimle fotoğraflar çekindim. Hatta sevmediklerimle bile. Bir dersi böyle geçirdikten sonra sınıf öğretmenimiz sınıfa girdi ve tek tek hepimize diplomalarımızı dağıttı. Ardından birazdan havaya atacak olduğumuz keplerimizi aldık.
Bu okuldaki son derste bittikten sonra herkesin beklediği o an geldi. Bahçeye çıktık. Bir ses duydum arkamdan, biri bana seslendi ve koşmaya başladı. Bende ona döndüm ve karşımda bana seslenen Felix vardı. O bu okuldaki herkesten daha çok sevdiğim tek arkadaşımdı. Onunla hep beraber ağlayıp beraber güldük.
Bende onun yanına koştum ve onu bir güzel süzdüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her zamanki gibi fazla yakışıklı olmuştu.Kıskanmadan edemedim.
"Off yakıyorsun yine"demek geldi içimden.
Onunda beni süzdüğünü fark ettim.
"Alev alev"dedi o da bana.
"Sağol canım benim şimdi kendi kişiliğine bürünürsen sevinirim."
"Tamam tamam ee naber?"
"İyii sen?"
"Partner bulamadın demi?"
"Ee aa sayılır."
"Biliyodum biliyodum hahaha"
"Sen buldun mu peki bay mükemmel"
"Ben ne alaka ya"
"Sende bulamadın demi?"
Partner bulamayacağından sormuyordum bunu. İstese tüm okulu köpek gibi peşinde koşturur. Ama istemiyor.
"Pek sayılmaz."
"Biz partner olalım bari"dedim.
"Olur."diye yanıtladı.
O sırada okul müdürünün sesiyle kürsü dikkatimizi çekti. Yaklaştık. Müdür yine boş boş konuşma yapıyordu anlaşılan. Ama bu kez herkes onu dinliyordu. Bunu bile özleyebilirim.
Okulun en başarılı ilk üç öğrencisine plaket veriyorlarmış. Okul birincisini tanımıyordum kürsüye çıkıp konuşma yaptı ve ödülünü alıp gitti. Ondan sonra müdür konuşmaya devam etti.
"Okul ikincisi...." Bide heyecan yapıyor. Tanımasam Acun Ilıcalı dicem o derece yani.
"..Lee Yongbok"
Felix kendisine böyle denilmesinden hoşlanmazdı bu sebeple somurta somurta kürsüye çıktı ve konuşmasına başladı.
"Değerli öğrenciler ve sayın öğretmenlerimiz birlikte geçirdiğimiz dört yıl içerisinde çok şey öğrendik. Koskoca bir uçurum oldu anılarımız. Şimdi o uçurumdan atlama vakti geldi. Belki bundan sonrasında hayatımızda olmayacaksınız. Ama bizi o uçurumdan paraşütsüz bırakmadığınıza eminim. Öğrendiğimiz onca bilgi ve çok daha önemlisi bize verdiğiniz onca emek paraşüt olacak bize. Gerisi bize kalmış. Paraşütü nereye yönlendirirsek yönlendirelim başaracağımızı biliyorum. Çünkü biz bu okuldan geçtik.Bu yurdun ve görmüş olduğunuz saygıdeğer öğretmenlerimizin izi var üzerimizde. Bize bu anıları yaşatan ve emeklerinden paraşüt ören öğretmenlerimize ve Dt. Patrick's Marist Kolejine çok teşekkür ederim bizleri unutmayın."
Bu kadarını beklemiyordum. Günlerdir bu konuşmaya çalışıyordu. Anlaşılan boşa çalışmamış. Plaketini alıp yanıma geldiğinde onu tebrik ettim. Okul üçüncüsünde konuşmasını yaptıktan sonra keplerimizi attık.
Güzelce vakit geçirdik. Sevdiklerimizle vedalaştık. Danslar ettik. Ve son kez çaldı o zil. Galiba özleyeceğim.
Felix'le okuldan çıktık ve yürümeye başladık. İkimizde çok yorulmuştuk. Sohbet ede ede evin yolunu tuttuk. Yarın yorucu bir gün olacaktı. Hayallerimiz kolay değildi.Ama bizim için zorda sayılmaz.
587 kelime okudun ✨
Nasıl bir bölümdü? Umarım keyifle okumuşsunuzdur. Yeni bölüm hemen geliyor. Oylayıp yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum 💗
