Telefonuma gelen ikinci yada saymaya yetişemediğim 50.bildirim sesiyle uyandım.
Hyunjin
"Üzgünüm. Bağırmamalıydım."
Ben
"Cidden konuşmak istemiyorum."
Hyunjin
"Cidden mi ya?"
"Ben elimden geleni yaptıkça.."
Ben
"Suçlu aramayı bırak ve uyu."
Hyunjin
"Tek amacım seni korumaktı."
Ben
"Farkındayım ama bunu beni hiçe sayarak yapmamalısın."
"Son kez diyorum.İYİ GECELER"
Hyunjin
"Kapıyı aç"
Ben
"Ne kapısı "
Hyunjin
"Ülke sınır kapısı"
"Aç kapıyı"
Kapının kolunun yavaşça hareket ettiğini gördüm ve ayağa kalkıp kapıya ilerledim.
Kapıyı açıp açmamakta tereddüt etsem de daha sonra onu ilk gördüğüm an geldi aklıma.
Uçakta neden üzgün olduğunu hâlâ sormadım. Belki de onu ben üzüyorumdur.
Gelen diğer bir bildirim sesiyle kendime geldim.
Hyunjin
"Açacak mısın?"
"Her neyse. Sabaha kadar bekleyeceğim."
Kapıyı tek hamlede açtım. Tutup çektiğim kapı koluyla birlikte onun kapıyı tutan bedeni de sakince içeri girdi.
Jw: Üzgünüm.
Hj: İkimizde üzgünüz. Önemli olan bu değil.
Jw: Ne konuşmaya geldin o zaman. Saat 3.30.
Hj: Burada olmaz ki.
Jw: Ne?
Anlayamadım. Konuşmak istememiş miydi?
Hj: Banyoya girebilir miyim?
Jw: Gi-ir de? N'oluyor?
Banyoya girdi. Çıkması 15 saniye sürdü. Kapıyı açtı yavaş yavaş çıktı ve bana döndü;
Hj: Bi banyoya gir sen. Konuşmak için erken.
Anlamadığım bir hızla odadan çıktı.
Kafam allak bullak oldu. Konuşmak istiyordu. Özür diledi? Üzgündü?
Yine bildirim;
Hyunjin
"Hadi ama. Beklemem o kadar!"
Anlam veremediğim kadar hızlı çıktığı lavaboya girdim.
Aynadaki aksime bakan küçük yorgun gözlerime gördüklerimle birlikte bir ışık indi sanki. Daha da şaşırdım. Beni daha da şaşırttı.
Aynadaki aksimin tam kafa hizasında bir taç vardı. Taçtan çıkarılan bir ok→
Oku takip ederek gösterdiği yöne baktım.
-Güzel gözlerin bu kadar somurtmamalı-
Bir not kağıdı ve sıradan bir not. Nesine sevindim ki?
Kağıdı elime aldım.
Kağıdı alınca arkasındaki duvara çizilmiş bir ok daha gördüm.
↓
Kafamı eğdim.
-Soğukta dondum hadi! Gelirken otomattan kahve al-
