-26-

168 30 8
                                    

'ကလင်'

"Cafe de Lunaမှ ကြိုဆိုပါတယ်"

ဆိုင်ရှင်၏ အသံချိုချိုလေးဟာ ဝင်ရောက်လာသည့် ဧည့်သည်တိုင်းကို ကြည်နူးစေသည်ဆိုရင် ဆိုင်ရှင်၏ အပြုံးလှလှလေးအပြင် ပါးချိုင့်လေးဟာ အစစ်ပါနေတော့ အပြုံးလေးကို မြင်ရသူတိုင်းဟာ ရင်အေးရလျက်။ ပြောရရင် ဆိုင်ရှင်လေးဟာ အကြည်ဓာတ်လေးလည်း ဖြစ်သလို ရွှေရင်အေးလေးဆိုလည်း မမှားဘူးပေါ့။

"အိုပါး ကောင်မလေး မရှိဘူးလား"

"အိုပါး ဖုန်းနံပါတ်လေး ပေးပါလား"

"Ice Americano တစ်ခွက် Choco Latte တစ်ခွက် Chocolate Cake တစ်ခု Cheesecake တစ်ခု မှာထားတာ မှန်တယ်နော် ဝမ် 25000ကျပါတယ်"

ဆိုင်ရှင်လေး၏ ပညာသား ပါပါ ငြင်းဆိုမှုမှာ ကျောင်းသူလေးတွေဟာ မျက်နှာလေးတွေ မဲ့လျက် မုန့်ထည့်ထားသော ဗန်းအား ယူကာ နေရာသို့ ထွက်သွားကြတော့သည်။

"သူဌေး ကင်မ်က တကယ် သွေးအေးတာပဲ"

"မတ်ချူး"

"ဘယ်လိုတောင် အသည်းနှလုံးမရှိ အဲ့လို ငြင်းလွှတ်နိုင်ရတာလဲ"

"ကျွန်တော် မငြင်းရပါဘူး"

"မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပြောချင်တာ ပြောတာ ငြင်းတာပဲပေါ့ သူဌေးကလည်း"

မတ်ချူး၏ စကားကြောင့် ဆိုင်ပိုင်ရှင်လေးမှာ ပါးချိုင့်လေးတွေ ပေါ်သည်အထိ ပြုံးမိပြန်ရော။

"ထယ်ရယ်လို့ပဲ ခေါ်ပါဆိုတာကို မတ်ချူးကလည်း"

"မဟုတ်ရပါဘူး သူဌေးလို့ ခေါ်ရမှာပေါ့။ ဇာတ်ကားတွေထဲမှာဆို အဲ့လိုခေါ်တာ မြင်ဖူးတယ်"

"စိတ်ကြိုက်သာ ခေါ်ပါတော့"

မတ်ချူးက ထယ်ရယ် ဟာအိုဟျောင်းတို့ ရှိသည့် ကနေဒါတွင် မုန့်ဖုတ်သည့် ပညာသွားရောက် သင်ယူရင်း ခင်မင်လာသည့် သူငယ်ချင်းပင်။ ထယ်ရယ့် အိပ်မက်က ကဖေးဆိုင်ဖွင့်ဖို့တော့ မဟုတ်ပေမဲ့ ထယ်ရယ် နှစ်ကျော်လောက် မေ့မြောပြီး ပြန်သတိလည်လာချိန်တွင် ကျောင်းလည်း ဆက်မတက်ချင်တော့တာမလို့ ကျောင်းနားလိုက်ပြီး အခုလို ကဖေးဆိုင်လေး ဖွင့်ဖို့ ဖြစ်လာခြင်းပင်။

Light MeWhere stories live. Discover now