MİNGYU part2

295 14 14
                                    

"Buradayım..Shh korkma tamam geçti Y/N"

Korkum biraz da olsa dinmişti sonuçta tek değildim. Daha sonra fark ettim o benim adımı nereden biliyordu

.

.

.

Sakinleşip ondan ayrıldığımda

"Adımı nereden biliyorsun" diye sordum titreyen ağızımla.

"Nereden bileceğim baban demiştir illaki hemen dramatize etme"

 Hödük vallahi hödük

Göz devirip yanından geçip giderken kolumdan tuttu

"Nereye gidiyorsun aptal sanki bir şey gördüğün var"

Elimden tutmuş beni gittiği yere sürüklüyordu. En sonda telefonu alıp flaşı yaktı daha sonra mutfağın yanındaki odaya getirdi beni.

"Uyu ve lütfen başka bir şey sorma"

"Hani tek yatak vardı"

"İyi ki sorma demiştim... Tek yatak var zaten ben uyumayacağım"

Hiç sorgulamadan omuz silkip yatağa yöneldim, başım çatlıyordu hemen uyumayı umarak yatağa girdim. Tamda kafama yansıyan sokak lambasına baktım.

Neredeydim, kiminleydim bilmediğim yerde uyuyacaktım...

Uyandığımda ışık yoktu hala anlaşılan sabahta olmamıştı, kalkıp duvarlara tutunarak mutfağa gitmeye çalıştım, içeriden sesler geldiğini fark ettim.

"Ne yapacaksın bu kızı direkt sıksaydın adamın kafasına ne o aşık mı oldun kıza"

"Siktirme aşkını wonwoo kızı öldürmem daha acı verir anlasın bakalım milletin parasına yatmak neymiş"

Duyduklarımı idrak edince babamdan bahsettiklerini anladım, beni öldürecek miydi amacı bu muydu gerçekten..

Sıkışan başıma ellerimle masaj yaparken kafamda sesler yankılanıyordu, geri dönecekken sanırım bir vazoya çarptım ve çarpmamla ayağımda hissettiğim acıya hafif inilti bıraktım.

"Siktir ahh"

O an içerideki sesler de kesildi ayak sesleri yaklaşıyordu. Az sonra ışık yanmıştı

ışık var mıydı amınakoyayım

"Ne yapıyorsun bizi mi dinliyorsun"
dedi mezopotomya öküzü, o sırada wonwoo olacaktı sanırım beni süzüyordu.

"Ne bileyim ışıkların geldiğini"

"Mingyu ayağı kesilmiş" diyince fark ettim, bayağı da kan akıyordu ayağımdan.

"Kendi işini kendin gör sessiz ol git uyu"

mezopotamya öküzü

"İyilik istemedim zaten öküz"

Direkt arkamı dönüp odaya gittim onlar hala arkamdan bakıyordu. İçeriye girip kapıyı kapattım, ayağıma saracak temiz bir şey aradım. Dolabın kapısını açıp temiz bir tişört bulup ayağıma bağladım fena kesilmişti gerçekten. Ama duyduklarıma gidiyordu kafam ölecek miydim...

Yatağa girip uyumaya çalıştım ama şimdi de ayağımın acısı izin vermiyordu neredeyse ağlayacaktım acıdan. Yataktan çıkıp doğruldum, pencereyi açıp demirlere tutundum. Gözlerimi kapattım rüzgarın etkisiyle iyi gelmişti soğuk.

Az sonra kapı açıldı ama hareket etmedim ettiremedim.

"Ne yapıyorsun, aptal mısın sen" pencereyi kapattı bense onu izliyordum.

"Getir bakayım ayağına baş belası"

"Baktım başımın çaresine ben" dedim göz devirerek 

"Çocuk gibi inatlaşma çok güzel bakmışsın aptal bez kan olmuş"

Beni oturtup içeriye gidip bir şeyler alıp gelmişti, benim sardığım tişörtü çıkarıp 

"Aptal... Gerçekten aptalsın keşke babanı kaçırsayd- Ne oldu neden ağlıyorsun"

Gözlerim durmuştu dediğini fark edince gözlerimi sildim.

"Ağlamıyorum soğuktandır" 

Bir şey demeden ayağıma kremler sürüp sardı. Sonra yerleri temizleyip içeriye gidip geldi.

"Ne borcu var babamın sana"

Elinde ki havluyu tekli koltuğa atıp.

"Sen boşver küçük"

"Gerizekalı mısın beni kaçırdın boşver mi diyorsun"

Hafifi gülüp 

"Aferin aptal arada aklın çalışıyor ama şuan sana açıklama yapmak istemiyorum"

"Az önce arkadaşının önünde şekil yapıyordun şimdi neden yardım ettin.. Yoksa aşık mısın bana" dediğimde hafif gülünçlü yüzü normale dönmüştü.

"Kes konuşmayı uyu"

Göz devirip tekrardan yatağa girdim gözlerimi kapattım, az sonra ışıklar kapanmış yatakta kıpraşmalar vardı.

"NE YAPIYORSUN IRZ DÜŞMANI"

"Boş yapma uyu" belimden tutup beni kendine çekince acıyan ayağımla hafif çığlık attım.

"Bırakır mısın beni tamam salona geçerim sen burada yat"

"Baban anneme tecavüz etmiş"



.

.

.

.

.

.

vallahi cok uzun sure oldu

umarim begenmissinizdir

bu seriyi sevdim o yuzden hemen bitirmeyecegim iki uc part daha olur

bu gece birkac bolum daha atabilirim

okuyup yorum attiginiz icin teskurler






SEVENTEEN REACTIONSWhere stories live. Discover now