He wants Me, not?

HWMN : 08

CHAPTER 08
 
LEVANA ASIA

 
                I AM THAT serious about us. Na aabot na sa puntong live in. I don't know if he's up for it, but since he's an adult, I think he'll agree.
 
"You want us to live in?" kunot noo niyang tanong.
 
I slowly nodded. "M-mas convenient kasi satin kapag gano'n. K-kung gusto mo lang naman kasi kung ako ang tatanungin, o-okay lang naman sakin." I smiled shyly.
 
Matagal siyang nakatingin sakin habang halos maduling ako dahil hindi na ako makatingin sakanya. Hindi ko alam pero ngayon ko pa naramdaman ang hiya!
 
Matagal bago siya sumagot. "I'll see, Asia. I'll talk to you soon about it. For now, let's eat first."
 
Kung ako naman ang tatanungin, okay lang talaga sakin. I mean, I have no family to ask.
 
Well, my grandmother, sakanya na ang bahay ko at kasama niya pa ang tiyahin ko. I can’t live there dahil malayo ro’n ang buhay ko, which is my school and my shop.
 
My father… well, bihira lang kaming mag usap pero hindi ito pumapalya sa sustento sakin. Kuntento na ako ro’n. We aren’t that close naman din, so…
 
My mother, she’s living in the province. Enjoying her province life with her new partner. Kung bago ba talaga ‘yon dahil matagal na ring sila. I don’t care anymore.
 
Halos ako na lang, kaya ano pa ang mawawala sakin kung sakaling tumira ako with Klaus? Wala. Sa halip ay magkakaro’n pa ‘ko!
 
Kasama sa buhay…
 
Hindi na nawala sa isip ko ‘yon kahit na lumipas pa ang mga araw.
 
Though, I got busy like Klaus, too, pero may oras ako para pumunta sa kumpanya niya. I was there, sitting on the sofa, watching movies, reading magazines, eating… ayon. I was there. I just wanted to feel his presence. Minsan ay doon na rin ako sa opisina niya gumagawa ng mga kailangan kong gawin para sa iskwela.
 
I sighed. It’s been two weeks nang mapag usapan namin ang tungkol sa live in, pero pagkatapos no’n, hindi niya na binuksan pa ang topic para ro’n.
 
Ayaw niya kaya?
 
Pero bakit naman? Mabait naman ako. I mean, magpapaka bait ako for him! I can wash our clothes with my own hands! I can clean our home.
 
Ang saakin lang, ayokong napapagod siya kakamaneho para lang ihatid at sunduin ako. Kung may alternatibong paraan naman, bakit hindi ‘yon ang gawin, hindi ba?
 
“Asia, come here,” nag angat ako ng tingin kay Klaus.
 
Ibinaba ko ang ballpen na hawak para lumapit sakanya. Pinaupo niya ako sa stool bar sa gilid niya. I sighed secretly when he took the brush at sinawsaw ‘yon sa eye shadow.
 
He’s going to use my face again. As always.
 
Para akong canvas niya rito. O kaya manika.
 
Kung hindi kami may sariling mundo habang magkasama, ginagawa niya naman akong manika o canvas! Kung hindi naman ‘yon, wala kaming ibang alam na gawin kung hindi mag talik! At kung hindi rin namin ginagawa ‘yon, wala kaming ginagawa kung hindi kumain na lang.
 
I don’t even know him in a very personal way.
 
Isa pang rason ‘yon para mag live in kami. Para mas makilala pa namin ang isa’t isa. 
 
Gusto ko pa siyang makilala. Seryoso ako sa relasyon namin. I am not just his mere doll or girlfriend. 
 
“What do you want to eat after this?” he asked, still busy doing my makeup.
 
Matagal bago ako sumagot. Maliban sa ayaw kong magulo ang pag aayos niya sakin, kinakabahan din ako dahil baka hindi siya pumayag.
 
“G-gusto kong matikman ang luto mo,” sambit ko.
 
Naramdaman kong natigilan siya kaya napadilat ako. He’s looking at me with no emotion in his eyes.
 
Sinasabi ko na nga ba.
 
Mabilis akong ngumiti at tinawanan siya. “I’m just kidding, come on!” sabay kurot ko sakanya.
 
“Tss,” he rolled his eyes. “Close your eyes again.”
 
What? So, hindi niya talaga nakuha ang gusto kong mangyari? Kainis naman ang lalaking ‘to!
 
Tinigilan niya ang mga mata ko nang makuntento siya. Kinuha niya ang liptick.
 
“Don’t wet your—”
 
I licked my lips.
 
‘Don’t wet your lips’
 
Ayan ang sasabihin niya. He's to put some lipbalm first bago ang lipstick. Ayaw niyang nilalawayan ang labi bago iapply ang lipstick. Alam kong ayaw niya no’n kaya ‘yon ang ginawa ko!
 
“Asia,” he called my name with his warning tone.
 
Nag taas ako ng kilay. “I licked my lips. Bakit, masama ba? Labi ko naman ito, ah? Buti sana kung labi mo?” pabalang kong sambit.
 
“You already know that I don’t like it that way—”
 
“Paano ang gusto ko kung gano’n? Labi ko ito. Wala ba akong karapatan basain ito kung kailan ko gusto?”
 
Kumunot ang noo niya sa inasal ko. 
 
Shit. Sumobra na ata ako.
 
He sighed. Binaba niya ang lipstick at inabot ang wipes na makeup remover. Kinabahan ako bigla. He’s mad, I know!
 
“Klaus…”
 
“Remove the makeup from your face. I won’t use it anymore,” then he stood up.
 
I bit my lower lip. 
 
Sa huli ay wala akong nagawa kung hindi burahin na lang ang makeup sa mukha ko gaya ng palagi kong ginagawa. Well, siya ang nagbubura ng makeup sa mukha ko unlike now.
 
Binalikan ko ang sofa habang binuksan naman ni Klaus ang mga bagong envelope. He started doing the paper works now. I licked my lips.
 
Ilang oras kaming tahimik lang. I don’t know how to approach him!
 
Nang mag tatlong oras kaming hindi nagpapansinan, hindi ko na kinaya kaya tumayo na ako. Nagulat ako dahil tumayo rin siya!
 
Akala ko ay lalapitan niya na ako, but hindi. Nilagpasan niya lang ako at lumapit sa kanyang pinto.
 
“Klaus—”
 
I was too late! Nakalabas na siya sa kanyang office!
 
Tangina naman!
 
Pabagsak akong umupo sa sofa. Wala na akong magawa. Tapos na ang mga schoolwork ko.
 
Tumayo ako at nilapitan ang kanyang table. I pouted my lips when I saw the lipstick that he’s supposed to use on me.
 
I scanned it. Maganda ang packaging—
 
Levana
 
My jaw dropped when I saw the name of the shade! 
 
Levana… that’s my fucking name!
 
He named this shade, his product, after me.
 
Nanghihina akong umupo sa swivel chair niya.
 
For sure ay excited siya kanina na gamitin ito sakin pero anong ginawa ko? Inaway ko siya. Inaway ko siya! Tangina, ang bobo ko!
 
Inaway ko siya dahil? Dahil hindi niya parin binubuksan ang topic na live in! Nababaliw na ata ako para awayin siya dahil lang sa gano’ng dahilan!
 
I opened the lipstick. My eyes softened nang makita kong halos kakulay nito ang labi ko. Mas pinapula lang konti sa labi ko. I used the lipstick, and it turned out beautiful…
 
The shade suits me well.
 
No. I have to apologize to Klaus. Ipapaintindi ko sakanyang frustrated lang ako, kaya gano’n ang mga naging reaksyon ko kanina. I will make him understand.
 
Niligpit ko ang mga gamit ko dala dala ang lipstick na may pangalan ko.
 
I walked around the floor sa pag asang makikita siya at hindi naman ako nabigo! I saw him!
 
Wait…
 
But he’s not alone.
 
There’s a woman in front of him.
 
I was about to call him when the woman in front of him laughed and tip-toed so she could kiss my boyfriend on the cheek.
 
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa kinatatayuan ko.
 
Ito ba ang rason kung bakit siya umalis ng office niya nang hindi man lang ako tinatapunanng tingin?
 
Why is he kissing another girl?!
 
Putang ina. Akala ko ba bakla siya?! What the fuck is wrong with this man?!
 
I wanted so bad to remove my shoes and throw them to them, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko maikilos ang sariling katawan ko.
 
Nang makita ko silang aalis na sa kinatatayuan, tumalikod agad ako. Tahimik akong naglakad palayo… papunta sa elevator.
 
I realized na hawak ko parin ang lipstick. Binato ko ‘yon sa kung saan bago ako pumasok sa elevator.
 
The lipstick created a freaking sound. I’m sure narinig ‘yon ni Klaus at sana malaman niyang nakita ko siya!
 
Nag-init ang gilid ng mga mata ko.
 
Is this really happening?! Talaga bang iiyak ako dahil lang sa isang lalaki?!
 
Tangina. No! Hindi kaya ng pride ko!
 
Stop yourself, Asia!
 
Nagpahatid ako sa taxi sa aking shop. I’m gonna stay here! Ayokong umuwi kay lola dahil baka maiyak lang ako!
 
“Asia—”
 
“Kilala mo ang boyfriend ko, hindi ba?” bungad ko kay Alex pagdating ko sa shop.
 
Wala sa sarili itong tumango sakin.
 
“Kapag dumating siya, huwag mo siyang papapasukin! Itaboy mo! Sabihin mong ayaw ko siyang makita!”
 
Kumunot ang noo nito. “Anong nangyari? Gusto mo ba bugbug—”
 
“Basta! Ayoko ring may kakatok sa kwarto ko. Gusto kong magpahinga.”
 
Tinalikuran ko silang lahat. Medyo maraming customer, pero umaasa akong mahaharangan parin nila si Klaus kung sakali.
 
I entered my room. May kalayuan ito sa mga lugar kung saan ginagawa ang mismong pagta-tattoo kaya hindi ko naririnig ang ingay.
 
Binagsak ko ang katawan ko sa kama. My eyes heated again when I remembered what I saw earlier.
 
"Kaya siguro ayaw niyang makipag live in sakin," sambit ko sa sarili at mahinang natawa. 
 
I'm doubting Klaus! His identity! His gender! Is he really gay? If he is, then bakit siya nagpapahalik sa iba? Sa babae?!
 
Nag umpisang mag vibrate ang phone ko. It's Klaus... he's calling me.
 
Inignora ko ang tawag niya. Sunod sunod din ang mga texts niya na hindi ko tinangkang basahin.
 
Klaus is probably having a good time. Baka nga secretary niya pa ang tumatawag sakin gamit ang phone niya.
 
Maybe he's not really gay.
 
Tinulog ko na lang ang bigat ng pakiramdam ko. Hindi ko alam kung paano pa ako nakatulog gayong sobrang dami kong iniisip.
 
I just know that I fell asleep. I was sleeping for two hours at nagising nang maramdaman ng gutom.
 
Nanghihina akong umupo sa kama.
 
Tangina. Nakatulog na lahat lahat, pagod na pagod parin ako.
 
Bwiset!
 
I stood up and wore my jacket. It's nine in the evening at kakain na lang ako sa fast food restaurant sa malapit. Obviously, I can't cook here in my shop.
 
Sinilip ko ang phone ko. I saw Klaus' missed calls and messages.
 
89 missed calls, 37 messages.
 
Ang huling tawag niya at three minutes ago. Inirapan ko ‘yon. He probably knew that I saw them, and now he's chasing me, dahil takot siyang mawalan ng cover girl!
 
Binaba ko ulit ang phone ko. There's no way I'm gonna answer his stupid call.
 
Lumabas ako ng kwarto. May dalawang customer na lang. For sure magsasara na kami pagkatapos ng dalawang ito dahil anong oras na rin. Tatlo na lang din ang taong nandito maliban sakin.
 
I wore the hood of my hoodie. Para akong lumulutang habang naglalakad palabas ng aking shop.
 
"Asia."
 
Napatalon ako sa gulat nang may humablot sa braso ko.
 
I was about to scream when I saw Klaus' face. He was the one who called me!
 
Saglit akong nakatanga sakanya bago binawi ang braso ko. Nagpatuloy ako sa paglalakad.
 
"Asia, wait,"
 
Nagbingi bingihan ako. I don't care, Klaus! Nakita ko ang nakita ko!
 
"What the hell is wrong with you, Asia?" he sounds impatient.
 
I gritted my teeth. As much as I want to ignore him, hindi ko na kaya dahil sa galit at inis na nararamdaman ko.
 
Mataman ko siyang nilingon.
 
"What's wrong with me?" hindi makapaniwalang tanong ko.
 
He snorted. "Last time I checked, I should be the one who should act that way. Bakit ikaw ang umaarte ngayon? You ignored the lipstic—"
 
"I didn't! Nakita ko ang lipstick at ang pangalan no'n!" depensa ko agad.
 
He arched his brow. "Oh, yeah? That's why you throw it? You should have told me that you didn't like that shade and—"
 
"I loved the shade, Klaus!" my voice cracked.
 
Kumunot ang noo niya. "Then why—"
 
"Don't act as if you didn't do anything to push me to act like this, Klaus," muling nangilid ang luha ko.
 
"What? What did I do?! Ikaw ang bigla na lang umalis sa opisina ko—"
 
"Oh, was it my fault, huh?!"
 
"Then, whose fault was it?!"
 
Mariin akong pumikit. Hinding hindi siya aamin... alam ko.
 
"Bahala ka sa buhay mo," inirapan ko siya.
 
Tumalikod na ako at handa nang umalis nang muli niyang hinawakan ang kamay ko at hinarap ako sakanya.
 
His perfect face is in front of me. He looks tired. No rest.
 
"Tell me, Levana. What did I do to deserve this kind of treatment?" mas mahinahon niyang tanong.
 
Parang may umapak sa dibdib ko.
 
Hindi talaga siya aamin? Edi ako ang magsasabi!
 
"I saw you earlier with a woman... and that woman kissed you on the cheek, Klaus," nanginginig ang boses kong sabi.
 
Natigilan siya sa sinabi ko. I wanted to cry! Tulala ba siya dahil nahuli ko siya o ano?!
 
I was so close to crying, but it stopped when he suddenly laughed.
 
"Anong nakakatawa?!" kinurot ko siya.
 
"Hey," he held my hands. "It's not what you think, okay?"
 
"Anong it's not what you think?!" high blood kong tanong agad.
 
He shook his head. "The woman earlier was my cousin, Eirlys Snow. Tito Dereck and Tita Brianna's youngest daughter."
 
My jaw slowly dropped.
 
His cousin?
 
Tangina bakit ba kasi ang dami niyang pinsan?!
 
"P-pinsan mo? A-akala ko—"
 
"Asia, you know that I am gay. How can I let them kiss me even on my check aside from you?" he raised his brow.
 
What the hell. Pinsan niya pala ‘yon!
 
Napayuko ako sa hiya.
 
"Hey," he caressed my cheek. "I'm sorry if my actions made you feel that way. I'll be more careful with my actions next time. I will also call Eirlys so you guys can meet."
 
Mariin akong napalunok.
 
"I sincerely apologize, Asia," he said, squishing my hands.
 
Mariin akong pumikit. "I'm sorry, Klaus..." humikbi ako at tuluyan nang yumakap sakanya.
 
"Hush... I understand," he whispered.
 
I hugged him tighter. "I-I loved the lipstick, by the way," I whispered.
 
I slowly felt his embrace. Napangiti ako.
 
"I'm glad you liked it," I felt his lips on my temple.
 
We stayed like that for a minute. Nakalimutan ko na ang gutom ko dahil sa nangyari.
 
"I realized that you are right, Asia."
 
I looked up at him. "Huh?"
 
"The live-in thingy... aside from the fact that it's less hassle... I realized that through living in, we'll get to know each other more and we'll be able to build up a great trust with each other. So yes, I'm up for it, Asia. Let's do it. Let's live together."
 

LESSURSTORIES