Ailenin sevilmeyen çocuğu olmak zordu, bilhassa gerçekleride biliyordum aslında. Yinede konduramadım hiç bir zaman...
Sevilmemek en çok küçükken acıtıyordu. Söylesenize, beni neden sevmediniz?
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
"İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı."
Sabahattin Ali
Bedenime binen ağırlığı atmak istercesine derin bir nefes verdim. Bunalmıştım.
Dün Parsla yemek yedikten sonra akşam üstü anca işe gidebilmiştim. Babamın ani baskınında şirkette olmamam dikkat çekmiş, çenesinden kurtulamamıştım. Yokluğumda Tuğrul'u kurulda onu savunanlar ile tanıştırmış, samimi olmalarını sağlamıştı.
Bunu sorun etmedim, zaten Tuğrul'un şirkette şuan işe başlamamasını istememin sebebi onu burda istemediğimden değildi. Elbette gelsin çalışsın ve bir şeyler öğrensin istiyordum lakin bu kadar erken olmasını istememiştim.
Genç yaşta sorumluluk almak ne demekti en iyi ben biliyordum. Sorun ettiğim, daha doğrusu içime oturan şey... Benden esirgenilen şeyin başkasına bu kadar gani gani verilmesiydi...
Tuğrul benim kardeşimdi, ne olursa olsun ben onun her zaman abisiydim ama babamın bu kadar göz önüne sokarak ayrım yapması içimde bir yerlerde beni incitiyordu. Ne kadar ayaklarım sağlam yere bassada bazen zeminde sallanabiliyordu. Dengemi kaybedebiliyor, ama düşmüyordum. Derin bir kısır döngünün içine girmişken kapı çalındı. Verdiğim izin ile içeri giren Agâhı gördüm.
Ayağa kalkıp onu karşıladım. Kısa sürede yüzüne alışmıştım.
"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum. Kardeşimi işinin başında görmek istedim."
"İyi yapmışsın." En azından Halit tepemde zebellak gibi dikilmiyordu. Karşımdaki koltuğa oturduğunda nefeslendim, umarım baskıcı bir konuşmaya girmezdik.
"Halitle konuşurken laf arasında şirketin muhasebesi ile de ilgilendiğini söyledi..."
Arkasına yaslanıp parmak uçlarını birbirine dokundurduğunda tam bir patron gibi duruyordu.
"...Bizim şirketinde muhasebe ile ilgili sorunları var. Bakmak ister misin?"
Kaşlarımı kaldırdım. Bunu benden istediğine emin miydi? İşletmelerinin kalbini, en önemli değerlerini öylece görebilir miydim? Bana bu kadar güveniyor muydu?
"Bunu benim yapmam uygun olmaz diye düşünüyorum."
Kollarımı masadan indirip dikkatimi ona verdim. Ne diyeceğini merak ediyordum.
Tek kaşını hafifçe kaldırıp konuştu. Böyle konuşuyor olmamı saçma bulmuş gibiydi.
