NAZLI (Geniş Ailem) / Texting

4. BÖLÜM

"Sana yemek getiydim. Aynem yolladı buyu" dedi peltek konuşmasıyla

"Teşekkür ederim ama benim karnım aç değil benim yerime sen yesen olur mu"dedim gülümseyerek

" Hayıy oymaz menim kaynım tok bak" dedi göbeğini göstererek.

"Aynem"dedi buraya doğru yaklaşan kadına koşup sarılarak. Kadın kızını kucağına aldı ve yanıma geldi.

" Kaç saattir burda oturuyorsun ve kalkmaya niyetin yok gibi lütfen al bu yemeği ve ye karnın acıkmıştır. Kırma beni" dedi kadın gülümseyerek. Uzattığı ekmek arasını aldım.

"Teşekkür ederim "dedim kafamı eğerek

" Rica ederim güzelim afiyet olsun. Ablaya el salla Selen" dedi kızına

"Bay bay abya"dedi el sallayarak uzaklaştılar.

Yine yalnız kaldım. Kimsesiz.

Ağlaya ağlaya yedim o yemeği benim ailem bile beni düşünmezken tanımayan insanların düşünmesi çok ağırdı.

Yazar'dan

Karaman konağında ise herşey çok farklıydı.
Tüm aile Lodos'a kızgındı. Ama bir yandan da kavgayı ayırmaya çalışıyorlardı.
Nazlı evden çıkıp gittikden sonra onun gittiğini ilk fark eden kardeşi Deniz olmuştu.

"YOK!" diye bağırdı Deniz.

Herkes sustu.

Deniz tekrar bağırdı "YOK! GİTMİŞ YOK!"

İlk kendine gelen Ege olmuştu.

"Nazlı yok " dedi Ege şokla

Miran Bey kapıya doğru koştu kızına yetişmek için. Kapıyı açıp korumalara döndü.

"Kızım nerde? NAZLI NERDE? "diye bağırdı korumaya

" Efendim sizin haberiniz var sanık gitti o" dedi koruma

"Ne demek gitti. Nereye gitti. SİZ NE DİYORSUNUZ. BEN SİZE BOŞA MI PARA VERİYORUM LAN! BENDEN HABERSİZ NASIL ÇIKMASINA İZİN VERİRSİNİZ ONUN" dedi Miran Bey.

Miran Bey korkuyordu kızı burayı bilmiyordu ki ya kaybolursa. İnadı da inatdı kızının. Karan abisine çekmişti. Ölse geri gelmezdi. Nasıl bulacaktı şimdi onu. Annesine ne de gitmezdi ki kızı.

Sokaktan geçenleri durdurmaya başladı. "Kızımı gördünüz mü? Güzel, ufak boylu, kara kaşlı, kara gözlü heh gördünüz mü? Nerde kızım?" diye herkese tek tek soruyordu.

Herkes koskoca ağanın neden bu durumda olduğunu düşünüyordu. Şaşkın şaşkın bakıyorlardı Miran Beye .

Abileri, korumalar herkes bir yere dağılmış Nazlı'yı arıyorlardı. En küçükleri Deniz ve Dila hanım ise belki Nazlı eve döner umuduyla evde bekliyorlardı.

Rüzgar ve Lodos da arıyorlardı. Dışarıya belli etmese de ikisi de kardeşleri için korkuyordu. Lodos pişmandı söyledikleri için ama dışarıya belli etmemeye çalışıyordu.

Saatler geçti ama bi haber yokdu Nazlı'dan. Sanki yer yarılıp içine girmişti kız.

Miran Bey sinirle eve döndü. Heryere haber salmıştı kızını bulmak için.

Miran Bey' in konaktan içeri girmesiyle Dila hanım eşinin yanına koştu.

"Miran, Nazlı nerde? Buldunuz mu hava da soğudu üşümüştür o nerde? "diye sordu Dila hanım telaşla.

Dila hanım Nazlı 'yı kendi kızı gibi görüyordu aynı şekilde Nazlı' nın abilerini de. Dila hanımın öz çocuğu Deniz 'di ama öbür çocukları da onun için öz gibiydi. Aynı şekil de Nazlı' nın abileri de Dila hanımı anneleri olarak görürdü. Çünkü anneleri terk ettiklerinde en büyükleri Karan' dı ve 13 yaşındaydı hepsi çok küçüktü. Dila hanım onları kendi çocuğu olarak benimsemiş o büyütmüştü.