NAZLI (Geniş Ailem) / Texting

14. BÖLÜM

" Dila abla gelsene birlikte bana elbise seçelim" dedim heycanla.

"Olur "deyip o da benim gibi zıplayarak yanıma geldi. İçinde çocuksu bir heyecan olduğu her halinden belliydi.

Biz koşarak yukarı çıkarken arkamızdan kahkaha sesleri geliyordu.

Odama geldiğimizde dolabı açtım.

" Ne giyeyim sence" dedim

"Sana ne giysen yakışır güzel kızım "

"Bunu giysem nasıl olur? "dedim elimdeki kırımızı elbiseyi gösterirken.

" Bence daha farklı bir renk giy" dedi dolaba yaklaşıp biraz kurcaladıktan sonra elindeki elbiseyi bana uzattı. Sarı çiçekli güzel bir elbiseydi.

" Olur" dedim heyecanla

"Hafif de bir makyaj yap saçlarını da salık bırak "dedi

" Tamam hemen giyineyim" dedim.

"Ben aşağıdayım bir şey olursa seslenmen yeterli hemen gelirim "dedi kapıdan çıkarken. Gülümsedim. Keşke beni sen doğurmuş olsaydın.

Ayaz'a evden 20 dakika sonra çıkacağıma dair mesaj attıp hızla üstümü değiştirmeye başladım.

Elbise üstümde çok şık durmuştu. Dizimin hemen altında bitiyordur. Kenarında ufak bir yırtmacı vardı. Abartılı bir elbise değildi. Sade ama şıktı günlük giyilebilecek tarzdaydı.

Saçlarımı hızla tarayıp yüzümd hafif makyaj yaptım.

Kalbim çok hızlı atıyor.

Merdivenlerden seke seke indim heyecanla.
İçerden Aysz'ın sesini duymamla duraksadım. Beni almaya gelmişti galiba.

"Birşeyiniz yok değil mi Nazlı da iyi? "dedi Ayaz

Ege" İyiyiz merak etme"dedi.

Kapıdan içeri gireceğim sırada Ayaz'ın yanında oturan Savaş'ı görmemle şoka girdim. 

"Savaş arayıp Nazlı kaza yaptı arıyorum açmıyor birde sen ara diyince çok korktum "dedi Ayaz.

Duyduklarımla hızla gözümü kapattım. Ayaz ben senin gelmişini, geçmişini, tüm sülaleni, ebenin kardeşini. İçimden ona söverken Karan' ın bana seslenmesiyle gözümü açtım.

" Abicim. Gel güzelim minik pinokyom benim "dedi Karan abim gülümsemeye çalışarak.

Şirince gülümsedim ona.

" Şey bizim gitmemiz lazım diğerlerini bekletmeyelim. Hadi Ayaz, hadi kalkın. " dedim hızla kapıya yönelerek. Onlar da arkamdan geliyordu.

Kapıdan çıkacakken Karan beni durdurdu.

" Ayaz siz çıkın Nazlı gelecek birazdan "dedi.

Ayaz ve Savaş çıktıktan sonra abim bana döndü.

" Siz o Savaş denilen çocukla mı konuşuyorsunuz "dedi gözlerimin içine bakarak.

" Hayır, dün yere düşmüştüm ağrın var mı diye yazmış. Kötü birisi değil gerçekten. O sırada kaza olunca onu aramışım. Özür dilerim kızarsın diye yalan söyledim" dedim kafamı eğerek.

"Asıl yalan söylersen kızarım birdaha yalan söylemek yok "dedi çenemden tutup ona bakmamı sağlarken.

" Tamam abi" dedim.

Donup kaldı. "Abi mi?" dedi kendine gelince.

"Abim değil misin? " dedim ona bakarak.

"Abinim tabi. Abinim. Abi diyeceksin. Gel buraya benim nazlı meleğim "deyip kendine çekip sarıldı. Saçlarıma öpücük kondurdu.