UYUT SESİNİ

12. Cehennemin Uyanışı

12. Cehennemin Uyanışı

"Bu dünya gerçek cehennemdi, biz henüz uyanmamıştık."

🕷

CLANN - The Stolen Childab

Söylediğinden ne kadar ciddiydi emin değildim. Yeni tanımaya başladığım bir kişiyse ve üstelik o kişiyle normal bir tanışma yaşamadan daha karmaşık bir durum yaşamışken sonradan vereceği tepkileri ne denli olduğunu kestiremiyordunuz. Ares, gelip ortalığı karıştırmasaydı Atlas'la yaşadığımız sıra dışı olayları yaşamıyor olacaktık ve kimse onu bu kadar ciddiye almayacaktı.

Gözlerine bakarak anlayabilirsiniz aslında, gerçekten aklından geçenleri bilseydim eğer.

Gözler de yalan söyler, ne kadar güzel olduğunun bir önemi yoktur.

"Konuşmak dışında espri gibi bir yeteneğin de varmış anlaşılan," diye homurdandım gözlerimi devirerek. "Sevdim bunu. Öğrenmiş de olduk." Düz bakan gözlerini benden çekerek başka yöne çekti Atlas. İnatlaşmayacaktı benimle burada, güzel.

Tüm bu olanları bana bağlamayı düşünürken ne kadar ciddi olduğunu bilmiyorsam ne kadar mağduru oynarsam o kadar az benden şüphelenirdi o halde. Başka türlü bende öyle umuyordum, benimle ilgili olduğunu. Ama bu sefer düşmanlarımın tek istedikleri kişinin ben olduğunu düşünmüyordum maalesef. Alen'in peşine takılıp gelmeleri yüksek olasılıktı. Koca evi böylesine basmaya cesaret ettiklerine göre oldukça kalabalık gelmişlerdi.

"Bir çıkış yolu bilen var mı?" Koca evin girişinde insanların arasında ilerlemeye devam ederken sordu Alen. "Kalabalığı esir alacaklar, hemen çıkış yolu bulmamız gerekiyor."

"Maalesef," dedi Bars. Benim yanımdan hiç ayrılmadığından etrafa bakma şansı olmamıştı, haliyle bilmiyordu. Benden de ses çıkmadığında bizi şaşırtan kişi Atlas oldu.

"Ben biliyorum," dedi düz bir tonla. "Beni takip edin."

Bak işte bunu beklemiyordum.

Alen'le bir anlığına göz göze geldik. Konuşmasak da düşündüklerimiz tersti, sözcüğe dökmeye hiç gerek yoktu. Ben peşinden gitme taraftarındaydım oysa başka bir yoldan, kendi seçeceğimiz yoldan gitmeyi tercih ederdi.