30.BÖLÜM

28 3 0
                                    

🐾

Tamam böyle bir hamle beklemiyordum kabül.

Gözlerinin içine bakarak sırıttım

Ben: böylemi alırsın üzerime bir şeyler alayımmı

Bir süre düşündükten sonra üzerime baktı

Ateş: iki dakikan var

Odama çıkarak  telefonumu aldım ve Furkanı arayıp hopörlere aldım

Üzerimi giyinirken açmıştı. Kesin telefonumu dinleyeceklerdi bu yüzden dikkatli konuşmam gerekiyordum

Furkan: dinliyorum

Ben: Furkan komiser kapımda hani bana takık olan devlet adamına zarar vermeden seni içeriye alıyorum diyor

Furkan: ne elinde kanıtı olmadan böyle bir şey yapamaz ki

Ben:bilmiyorum artık karakola geçiyorum

Furkan: hemen geliyorum hemen

Üzerime siyah eşortman takımı geçirdikten sonra ayakkabılarımı giyindim

Saçlarımı tarayamamıştım çünkü üzerimi giyerken kolum çok ağrımıştı

Aşağıya indiğimde Ateş sanki bu anı bekliyormuş gibi iki kolumu ters çevirerek kelepçe taktı

Kolumun acısı ile yüzümü buruşturmuştum ama sesim çıkmamıştı

Ateş: ne o kolunmu acıdı

Arkamdan kulağımın dibine fısıldamıştı

Ateş: daha bu ne ki

Yaralı kolumdan tutup sıkarak ilerlemeye başladı

Anneme baktığımda koluma kitlenip kalmıştı

Gözlerinden yaşlar akıyordu. Ardaya bakarak anneme sahip çık anlamında işaret yaptığımda anlamış ve başını onaylar anlamında sallamıştı

Beni arabaya iterek kapımı kapatmıştı. Ardından kendiside oturarak arabayı çalıştırmıştı

Ben: çok kabasın

Ateş: daha bir şey görmedin oysaki

Ben: çok görmek isterim biliyormusun

Erkekliğine gözlerimi diktiğinde sonradan anlamış ve yüzünü buruşturmuştu

Ateş: sana sokarak pisletemem o kabayı

Ben: büyük lokma ye büyük konuşma

Ateş: büyük konuşuyorum

Ona sırıtmakla yetinmiştim. Karakola vardığımızda arabayı durdurarak inmişti.

İnatla yaralı kolumdan tutarak beni indirdiğinde kapının önünde Furkanı gördüm

Kolumu görür görmez yanıma geldi

Furkan: iyi misin nasıl oldu bu

AKREPWhere stories live. Discover now