49.BÖLÜM

51 3 0
                                    


🐾

İki gün olmuştu dağ evimde kalıyordum. Geri dönmek istemiyordum.

Ne gözleri önünde erimeme izin veren kardeş dediğim kişinin yanına dönmek istiyordum

Ne de erimeme sebep olan kişinin yanına. Bu saatten sonra nasıl yaşardım ne amaçla yaşardım hiçbir fikrim yoktu

Düşüncelerimi bırakmama kapımın çalması sebep olmuştu

Dikkatli adımlarla kapıya yaklaşmıştım. Kapıyı açtığımda Korayla karşılaşmıştım.

Onu ben davet etmiştim. İçeri geçmesine izin verdikten sonra koltuğa oturmuştum

Ben: aldınmı

Koray: evet efendim de sizin son kararınızmı

Yorgunca başımı onaylarcasına salladım. Fransaya gidiyordum. Herşeyim hazırdı

Buradaki herşeyi ise Koraya devretmiştim. Yer altı işlerini. Başa onu geçirmiştim.

Benim uğraşacak ne gücüm ne de hevesim kalmıştı.

Tüm hedeflerime ulaşmıştım bu hayatta. Başka amacım yoktu

Herkesten herşeyden uzağa gitme vaktiydi artık.

Hayatımın geri kalanını sessiz sakin geçirmek istiyordum

Koray elindeki bileti bana verdikten sonra çıkmıştı.

Bilete baktığımda uçağımın  bu gece saat üçte kalkacağını görmüştüm

Neden bu kadar geç almıştı ki. Bileti masaya bırakarak odama girdim ve üzerime cekektimi alarak çıktım

Biraz dolaşmak istiyordum. Sonbahardaydık ve yağmur yağıyordu

Ama bu benim dolaşmama engel değildi. Ayakkabılarımı giyindikten sonra evden çıkmıştım

Yüzümü yukarı kaldırdığımda yağmur damlacıkları yüzüme geliyordu ve bu bana huzur veriyordu

Derince nefes alarak yürümeye başlamıştım. Telefonum titremeye başladığında arayana bakmıştım

Sıla. Yine. Açmamıştım. Yine. Açmayacaktım da.

Ben bunları haketmemiştim. Ben ona asla bunları hakedecek şeyler yapmamıştım

Ben başka birinin aramasını bekliyordum oysaki.

Ama o şuanda Amerikadaki evinde istirahat ediyordur

.

Hava kararmıştı eve vardığımda. Ama bu yürüyüş iyi gelmişti

Eve girdiğimde ilk işim kısa bir duş almak olmuştu

Duştan çıktıktan sonra siyah kargo pantolon ve bir sweet giymiştim.

Saçlarımı kurutup salık bırakmıştım. Ayakkabılarımı da giyindikten sonra küçük çantamı yanıma alarak arabama binmiştim.

AKREPDonde viven las historias. Descúbrelo ahora