☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
از اون بالا تمومِ شهر قابل دیدن بودن ؛
ساختمون های بلند و هیاهوی خیابون ها دیده نمیشد و فقط چراغ های بزرگ و کوچیک نمایی جالب و شگفت انگیز ساخته بودن که چشم ها رو به خودش خیره میکرد .
_ از این بالا همه چیز قشنگ تره
با پیچیدن صدایِ ملایم اون مرد توی گوشش ، سرش رو برمیگردونه و به بخاری که از بین لبهاش بیرون میاد خیره میشه .
_شاید چون از انسان ها و دنیای ظاهریِ احمقانه ای که برای خودشون ساختن دور میشیم !
مرد بدون اینکه نگاهش رو از شهر برداره ، روی نیمکت چوبی ای که درست کنارشون قرار داره میشینه و پاهاش رو روی هم میندازه .
_تا حالا دنیا رو بدون آدم ها تصور کردی ؟
بعد از چند ثانیه سکوت کنارِ مرد روی نیمکت میشینه و دستهاش رو توی جیب کاپشنش فرو میبره .
_همه چیز بهتر میشد
درخت ها و گل و گیاهان رو همه جا میشد دید و رودخونه ها پر آب تر بودن
هیچ آلودگی ای وجود نداشت
هیچ حیوانی منقرض نمیشد
شب ها زیبا تر بود و میشد و کهکشان هارو با چشم از توی آسمون دید
به جای صدای بوق ماشین های بزرگ و کوچیک میشد به صدای آواز پرنده ها گوش کرد و به جای کشت و کشتار بین هم نوعان ، زیبایی و طبیعت بکر وجود داشت
ولی...
صدای فندک و بعد از اون بوی سیگار توی فضا میپیچه و خنده ی آرومی هم به گوش میرسه .
_ولی بعضی از انسانها درست به اندازه ی زمینِ بکر زیبا هستن
اینطور نیست؟
اون ها رو هم میشه جزو قشنگیای خلقت به حساب آورد
نفسش رو به شکل آه بیرون میده و دستهاش رو به هم میپیچه .
مرد درست میگفت .
دنیا بدونِ آدم ها جای بهتری بود اما ، خیلی از آدمها اون رو زیبا تر میکردن
برادر شیرینش و رئو کوچولویی که توی قلب همشون جای بزرگی داشت
لتیِ کله خرابی که آخر هفته ها به یتیم خونه میرفت و هر ماه پول زیادی برای بچه های اونجا خرج میکرد
و راجر..
راجری که فقط لیام میدونست چقدر حضورش دنیا رو جای بهتری کرده .
_همینطوره
نگاهِ راجر از منظره ی روبه رو گرفته و به صورت لیام خیره میشه .
به کسی که درست یکی از همون آدم هاست .
مردی که ثابت کرده برای برادر بودن ، لازم نیست حتما هم خون باشی .
_باید بریم لی
از جاش بلند میشه و بدون مکث سمت ماشینش میره اما لیام از جاش تکون نمیخوره .
_حرفت رو نصفه گذاشتی مالیک
سر جاش وایمیسه و از گوشه ی چشم به لیامی که هنوزم روی نیمکت نشسته نگاه میکنه .
میدونه کدوم حرف رو میگه ؛
اما ادامش باب میل هیچ کدومشون نیست .
