ORENDA

[30]

Hayatın önümüze ne getireceğini çoğu zaman tahmin etmek mümkün olmaz. O kadar karmaşık olaylar yaşarız ki beynimiz bir süre sonra çoğu şeyi unutmaya başlar. Unutmak sanıldığı kadar kötü bir şey değildir. Hatırlamak istemediğin şeyleri unutursan hayatını kurtarır.

(ARYA)

Demir beni görünce şaşkın halime bakıp gülümsedi. Şaşıracağımı tahmin etmiş olmalıydı. Gülümsemesini bozmadan konuşmaya başladı.

"Selam! Naber? "

Şaşkınlığımı üzerimden atamadığım için cevap vermek yerine aval aval suratına bakıyordum. İçeriden adımın seslenmesiyle şaşkınlığımı üzerimden atıp boğazımı temizledim.

"Arya. Kim gelmiş? "

Arkamı döndüğümde salonun girişindeki Emirle göz göze geldim. Tekrardan Demire baktığımda Emirin bakışları benimkileri takip edip Demir'i bulmuştu. Kaşları çatıldığında suratında sert bir ifade belirmişti.

"Demir! Neden geldin? " dedim. Başka söyleyebileceğim milyonlarca kelime varken tek söyleyebildiklerim bunlar olduğu için beynimi patlatmak istiyordum. Sakinleşmek adına derin bir nefes aldım.

"Aaaa Emir de mi buradaydı? Şansa bak! Uzun zamandır birbirimizi görmüyorduk. Naber Emir? " dediğinde bakışlarım hızlıca Emir'e döndü. Kavga çıksın istemiyordum. Emir öfkeyle Demire bakmaya devam ederken bakışlarına tezat bir şekilde konuşmaya başladı.

"Çok daha iyiyim. Değişmişsin. "

"Eee yakışıklılığımız her geçen gün katlanarak artıyor. Tabii değişeceğiz. "

Emir alayla güldüğünde Demir de aynı şekilde gülümsedi. Demir bakışlarını bana çevirdiğinde yüzündeki alaylı gülüş kaybolmuştu ve yerine samimi bir gülüş yerleşmişti.

"Bunu arabamda düşürmüşsün. "

Kaşlarımı çatıp elindeki bana uzatttığı bilekliğe baktım. Benim değildi ama üzerinde ismim yazıyordu. Kaşlarım daha çok çatılırken gözlerimi Demir'in gözleriyle birleştirdim.

"Benim değil bu! "

"Ama üzerinde ismin yazıyor. "

"Benden başka milyonlarca Arya olduğuna eminim. "

"Bende arabama binen tek Aryanın sen olduğuna. "

Dudaklarım konuşmak için aralanmıştı ama Demir'in bir kaç adım atıp bana yaklaşmasıyla kapandı. Ne yapacağını merak ettiğim için gözlerimi kısarak yüzüne bakmaya devam ettim. Benim aksime gülümsüyordu. Gözlerini gözlerimden ayırmadan nazikçe bileğimi tuttu ve bileğimdeki tokayı çıkardı. Hala ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım.

Elleri saçıma ulaştığında başımın üstünden küçük bir tutam alıp bağladı. Boyu uzun olduğu için başımı yukarıya kaldırmak zorunda kalıyordum. Hoş kokusu burnuma dolduğunda nedensizce kendimi huzurlu hissettim. Ellerini yavaş yavaş çekerken gözlerini tekrardan gözlerimle buluşturdu ve gülümsedi.

"Şimdi tam bir kız çocuğu gibi oldun. "

"Ne?"

Küçük kahkahasıyla kaşlarımı havaya kaldırıp kendimi geriye çektim.

"Çocuk gibisin ondan bahsediyorum. "

Gözlerimi devirdiğimde Emir'in bana baktığını fark ettim. Tam konuşacaktım ki Demir benden önce konuşmaya başladı.

"Hadi hazırlan gidelim. " dedi. Şaşkınlıkla ciddi olup olmadığını anlayabilmek için yüzüne baktım. Gayet de ciddi görünüyordu. "Ceketimi alıp geliyorum. Arabanın içinde bekleyebilirsin beni. "