Calming the Vicious Wind ✓

Chapter XVII

XVII: Grateful

Ilang beses kong pinag-isipan ang lahat bago ko tuluyang binigay ang pahintulot ko kay Kai patungkol sa gusto niyang mangyari.

I mean, the thought of having his parents stand in as my parents for my baptism in the church is making me really nervous! Kasama pa nila ang iilang kamag-anak at kaibigan na tatayo bilang Godparents ko! Malamang pa sa malamang, magdadalawang isip ako! I'm feeling a bit pressured!

Oh, no, not just a bit. I'm actually too pressured right now!

Isipin ko mang walang katotohanan ang mga nangyayari ngayon, hindi na ako p'wedeng umatras at takbuhan pa ito. It's happening!

"Beloved Parents and Godparents, we have come here to introduce this child to the sacrament water of the Holy Spirit," said the priest.

Nang naglipon na silang lahat ay dinapuan ako ng kaba, takot, at kahihiyan. Lahat na! All eyes are on me, with Kai's parents standing beside me. Lahat sila'y mukhang may sinasabi sa buhay! Ako lang talaga ang dukha at mukhang madungis sa loob ng simbahan!

"Aveline Pearl, receive the gift of new life from God," the priest said with a smile, as he carefully poured water over my head.

Indeed, I felt blessed, granted with a new beginning and a new life from Him.

Pagkatapos ng ilang minutong pagdadasal at pagkatapos sindihan ang mga kandila, ang pari ay muli akong binasbasan gamit ang mga mensaheng pinahatid sa kaniya ng Panginoon. I closed my eyes to fully absorb the blessings and His grace.

"Now, you shall be called a child of God," He declared.

Banayad na palakpakan at malalawak na ngiti ang pumuno ng kagalakan sa aking puso. I smiled warmly at everyone around me, but my gaze soon sought out the one who had made all of this possible. Because without him, this day wouldn't occur.

My eyes landed on the pew that was three rows away from me. Nakangiti siyang pumapalakpak sa gilid na akala mo'y hindi siya ang may pakana ng lahat ng ito.

Siya ang nagpawala ng negatibo sa puso ko.

"Wala ka bang pinapuntang photographer, Kai? Si Juancho? Kelry? Wala?" asked by Ma'am Chantal, Kai's mother.

Si Kai na papunta na sa harapan ay umiling.

"What? You could do so much better, anak!" Ma'am Chantal huffed, shaking her head.

"She doesn't want it, so I didn't get one," he explained, referring to me.

"Ah, gano'n ba?" Tumingin sa akin ang babae, may maliit na ngiti sa labi.

I suddenly felt scared. Ngumiti rin ako, ang bawat sulok ng labi ay nanginginig na.

"Okay, sige! Ilabas mo na ang phone mo. Picture taking na tayo!"

Ma'am Chantal started to call the Godparents in front of the altar for all of us to gather here. Nilabas ni Kai ang cellphone niya at binigay ito sa kasama ng mga magulang niya na hindi ko kilala. Body guard siguro nila.

Tumabi sa akin si Kai, sa kabila naman ay katabi ko si Ma'am Chantal na katabi ang kaniyang asawang si Sir Ian sa kabilang gilid.

"Ready na po ba?" tanong ng lalaki.

Tumango kaming lahat.

"1, 2, 3!" bilang nito, naka-ilang kuha rin bago ayain ni Ma'am Chantal na makisali na.

"Groupie naman! Para kasama ka na, Renz!" si Ma'am Chantal.

Naramdaman ko ang mainit na palad ni Kai sa likuran ko. I looked at him. Tumingin din siya sa akin, ang mata ay nangungusap sa kung bakit ako biglang napatingin sa kaniya.