Böyle diyordu.
Gitmen lazım sevgilim...
Arkama son kez baktım o gün.
Gittim.
Gelmedim.
Gittiğim gün ölüm günümdü.
Gittiğim gün terk edildiğim gündü.
Gittiğim gün seni öldürdüğüm gündü.
Sırtımda istedim elini: Dur gitme demeni.
Demedin...
Çok kar yağdı o kış;
İnsan boyunda.
Yağmur da yağdı;
Selle birlikte.
Bende yağdım;
Senle birlikte.
Sende yağdın..
Durmaksızın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Tutam Melankoli
PoetryMelankoliye inanır mısın? İçime çektiğim her nefeste alırım o tadı ben... Bilir misin yalnızlık bir senfonidir. İnsanı içine çeker, hapseder, kurtulmak için çaba harcamazsın.. Üzgün müsün? Daha yeni başladın oysa acı çekmeye. Yarana merhem olur muy...
