Yarının aydınlık baharında küçük bir hidrojen molekülüyüm..
Ilık rüzgar tenimi okşarken mırıldanırım sessizce sen diye,
Lazım olan tüm ihtiyaçlarımı sende ararım sinsice
Daha sonra bulurum o tutkuyu gözlerinde gülümserim ölürcesine
Işıklar içinde yürüyelim karanlıklara bir anlık heyecanla
Zaten mutluyum ki çünkü sen varsın artık kollarımda
YOU ARE READING
Bir Tutam Melankoli
PoetryMelankoliye inanır mısın? İçime çektiğim her nefeste alırım o tadı ben... Bilir misin yalnızlık bir senfonidir. İnsanı içine çeker, hapseder, kurtulmak için çaba harcamazsın.. Üzgün müsün? Daha yeni başladın oysa acı çekmeye. Yarana merhem olur muy...
