GEORGIA...
"ayos lang ako, gia, pasensiya na din pala kay Niel ganun na talaga siya nung nawala ang nanay niya.." pag papaumanhin ni ninong ton
"nawala? bakit po? saan po ba pumunta ang nanay ni Niel?" Tanong ko ulit at pinaupo ko na lang si ninong ton at patuloy Kong hinihimas ang kaniyang likod
"his mom died when he was just 13 years old, paborito siya ng kapatid ko dahil siya lang ang nag iisang anak nila antonyo, mahal na mahal siya ni Trisha, pero nung namatay si Trisha dahil sa cancer, nagbago si Niel, he's always rude to everyone. lagi rin niyang sinisisi ang Sarili niya sa pagkamatay ng mommy niya, I feel bad too, but I understand him, and his feelings, I Kno how it feels when someone you love died."
pagpapaliwanag ni ninong ton nag medyo naiiyak na. dahil Doon sa kinuwento niya ay medyo naiyak na rin ako dahil na awa ako Kay Niel
"kaya po pala ang sungit niya, tinawag pa po akong magnanakaw kanina.." bulong ko, yes I feel bad but he doesn't need to be so rude to everyone, he needs to move on and be happy, pero siguro nasaktan lang siya ng sobra kaya Ganon na lang siya nag react sa mga taong nakakasalamuha niya
"He's always kind and happy before but when his mom died... I don't know what happened, the old Niel is gone, the sweet, kind, cheerful Niel is gone... Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko sa pamangkin ko Lalo na't pati ang daddy niya ay iniwan na rin siya at sumama na sa bago nitong Asawa.." pag paaptuloy ni ninong ton
"ninong ton, kailangan niyo po yatang mag pahinga muna.." Sabi ko Kay ninong ton habang pinupunasan ang mga luha ko "siguro pagod na po kayo, pahinga po muna kayo." bilin ko Kay ninong ton
pumunta na nga kami sa kwarto ni ninong ton at pinahiga ko na siya sa kaniyang kama para makapag pahinga na siya. pakalipas ang ilang oras ay nakatulog na nga si ninong ton at umalis na Rin Ako ng bahay nila
'na kakaawa naman pala itong si Niel, dapat Pala sindi ko siya sinigawan kanina'
"what? no way, I'm not interested to that girl, uncle, ew.."
"hoy! maganda naman ako, ah!? diba ninong ton?.."
"wag mo nga akong ganyanin, ew ew ka pa diyan, akala mo naman guwapo ka, hmpf.."
naalala ko kung pano kami nag sigawan kanina...
"excuse me? pogi naman talaga ako, eh, Ikaw lang ang Hindi nakapansin non kase sanay kana sa mga tao dito, puro pangit nakikita mo! so you're lucky that I'm here!.."
"aba! saan banda ang guwapo sa mukha mo? ugali mo palang nga ay pangit na mukha pa kaya! Saka huwag mo ngang insultuhin ang mga tao dito! Hindi nababase ang itsura kung maganda ka man o guwapo! pangit ka kapag pangit ugali mo! kaya Ikaw ang pangit dito!.."
* * * * * *
kinabukasan ay agad akong dumiretso sa hardin nila ninong ton at naglibang ng salit bago pumitas ng mga bulaklak habang humuhuni ng aking kanta
"Hmm hm, hmm hmm, hm hmm hmm.."
pumitas Ako ng mga bulaklak at inilagay ito sa basket na daladala ko. ilang oras na ang lumipas at maynarinig akong mga yapag papalapit sa akin kaya tumayo ako agad at lumingon sa aking likuran
paglingon ko ay si niel ang nakita ko, nakapamulsa siya at nakatitiglang sa akin
"alis.." bulong niya at nalataas ako ng kilay
"excuse me? sorry na mali yata ako ng dinig, pinapaalis mo ba ako?.." pilosopo kong tanong at inirapan ko pa siya
"I said get out! Hindi naman sayo itong hardin na ito, eh, bakit ka nandito?! tapos namimitas ka pa ng bulaklak ni uncle ton, magnanakaw ka nga talaga.." sigaw niya sa akin
nakaramdam ako ng galit at sakit sa aking dibdib dahil sa mga sinabi niya, Ngayon lang ako nakatanggap ng mga ganoong salita
"eh Ikaw?! bakit ba Kase ng sungit sungit mo! bakit Galit na galit ka sa mundo?! may regla kaba?! pwede ka naman makipagusap ng maayos diba?!.." sigaw ko pabalik sa kaniya at nararamdaman ko na Ang mga luhang naiipon sa aking mga mata
"iyakin. alis na!.." tugon niya at tinulak pa ako paalis ng hardin ni ninong ton "alis!.. wag ka nang babalik!.."
umalis na nga ako ng hardin ni ninong ton at bumalik sa bahay.
Nakita ako ni mama na umiiyak.
"Gia? bakit ka umiiyak? anong nangyari, anak?.." tanong ng nagaalala kong nanay
"Wala po ito, nay, napuwing lang po ako.." sagot ko sa kay nanay na halos mapiyok dahil sa pagpipigil ng paghagulgol
"Anak. kabisado na kita, sino? sino nanaman Ang umaway sayo?" Tanong ni nanay na ngayon ay nakaupo na sa aking tabi
"kasi naman, nay, eh, Yung pamangkin ni ninong ton, sinigawan ako tapos pinaalis ako sa hardin. naiwan ko pa yung basket ko.." pagsusumbong ko ngunit ngumiti lang Ang nanay ko
"inaway mo din ba?.." Tanong ulit ng aking ina, humagulgul ako sa kaniyang harapan at niyakap siya
"konti lang naman po, nay, sinigawan niya po kase ako, siyempre kailangan ko rin ipagtanggol sarili ko" pag papaliwanag ko Kay nanay, tumawa siya
"anak, gia, Hindi porket sinigawan ka ay sisigawan mo rin pabalik, Hindi ba?, kailangan mo ng respeto at kontrolin ang sarili mo. anak, aasahan ko na manghihingi ka sa kaniya ng tawad, ayos ba Tayo Doon?.."
pagsesermon sa akin ni nanay ngunit Tama naman siya, kailangan kong kontrolin and sarili ko
"pero, nay, bakit naman po ako ang manghihingi ng tawad, eh, siya nga po ang nauna eh, pinaalis niya ako sa hardin.." pagtanggi ko
"bibigyan lamang kita ng dalawang linggo para manghingi ng tawad sa kaniya, tapos ang usapan.." pagtapos non ay umalis na si nanay para mamalengke
'paano?! siya nga itong sinupladahan ako, eh!..'
pero kahit alam Kong Galit Ako sa lalaking iyon ay sinunod ko na lamang Ang aking nanay
* * * * * *
#UH
#airenz
#_rmpmzen_
#unanghilingbyair
sorry kung maikli lang 😌 kakauwi ko lang Kasi galing school
YOU ARE READING
Unang Hiling
Short StoryAng Pagmamahalan ng Isang babaeng taga Probinsiya at ng Lalaking taga Maynila. May halong tuwa, lungkot, sakit, galit Ang storya. Sana magustuhan niyo 🤧
